تبیان، دستیار زندگی

ناليدن بلبل ز نواموزي عشق است هرگز نشنيديم ز پروانه صدائي

اولش مي مردم که دبيرستانم رو تموم کنم و وارد دانشگاه بشم..و بعدش مي مردم که دانشگاه را تمام کرده و شروع به کار کنم...و بعدش مي مردم که ازدواج کنم و صاحب خانواده شم...و بعدش مي مردم که بچه هام به قدري بزرگ شوند که بتوانند به مدرسه بروند و من نيز دوباره به سر کارم باز گردم..و بعدش مي مردم که بازنشسته شوم..و الان دارم مي ميرم... و تازه فهميدم که زندگي کردن فراموشم شده.

وقتي پشت به آفتاب مي كني ، چيزي جز سايه خود نمي بيني .

آنگاه که غرور کسي را له مي کني، آنگاه که کاخ آرزوهاي کسي را ويران مي کني، آنگاه که شمع اميد کسي را خاموش مي کني، آنگاه که بنده اي را ناديده مي انگاري ، آنگاه که حتي گوشت را مي بندي تا صداي خرد شدن غرورش را نشنوي، آنگاه که خدا را مي بيني و بنده خدا را ناديده مي گيري ، مي خواهم بدانم، دستانت را به سوي کدام آسمان دراز مي کني تا براي خوشبختي خودت دعا کني؟

موج اگر مي دونست که ساحل هيچ وقت دستش رو نميگيره هرگز نفس نفس نمي زد براي رسيدن

خدايا! ما اگر بد کنيم،تو را بنده هاي خوب بسيار است، تو اگر مدارا نکني مارا خداي ديگر کجاست ؟

از همه دوستای گلم متشکرم

 چه اونائی که مطالب من رو می خونن و

اونائی که به مطالبم نظرمیدن که باید ازشون خیلی خیلی تشکر کنم

از جمله :

هانیه عزیز

ali_ 110

برزخ

نگارينا

doki_inkalej

maryam_raha

shokry1344

مريم راثي

shengtin

یلدای عشق

و . . .

اميدوارم هر جا که هستيد موفق و کاهگلی باشيد