• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی

    معصوم هفتم – امام محمد باقر (ع)

    «قيصر» از ماجرا باخبر شد و خود را در برابر عمل انجام شده ديد ، درباريان از او خواستند كه تهديد خود را عملي كند ولي او پاسخ داد:‌ اين كار ، بيهوده است زيرا در شهرهاي اسلامي ، ديگر با پول روميان ، معامله نمي كنند. امام با اين كار شگفت انگيز ، جلو نفوذ استعمار و نقشه هاي استعمارگران آن روز را گرفت.
    چون امام در زماني قرار گرفته بود كه خلفاي مرواني به كارهاي شخصي خود ، مشغول بودند و با «بني عباس» در كشمكش و مبارزه به سر مي بردند امكان نشر معارف اسلامي بيشتري براي حضرت فراهم شد و امام ، شروع به تأسيس مجالس درس و تحقيق كرد و در مكتب خود ، شاگرداني را تربيت نمود كه هر كدام به سهم خود ، بي مانند بودند ،
    تعدادي از آنان عبارت بودند از: 1- «ابان بن تغلب» كه محضر امام سجاد (ع) ، امام باقر (ع) و امام صادق (ع) را درك كرده بود و از شخصيت هاي مهم علمي زمان خود ، به شمار مي رفت و در تفسير ، فقه ، حديث و لغت مهارت زيادي داشت و چنان بود كه امام باقر (ع) به او فرمود: «اي ابان در مسجد «مدينه» بنشين و براي مردم فتوا بده».
    2- «زراره» اين شخص ، محضر امام باقر (ع) و امام صادق (ع) را درك كرده بود و در فن حديث و فقه و شيعه مهارت داشت بطوريكه امام صادق (ع) درباره اش فرمود: «اگر زراره و يارانش نبودند ، آثار پيامبر از بين مي رفت».
    3- «كميت اسدي» كه شاعري استاد و در لغت و ادب و بيان حقايق و انتقاد از حاكمان ستمگر بي مانند بود. با زبان گويايش در قالب اشعار زيبا و جذاب ، به دفاع از اهل بيت برمي خاست و گاهي از طرف حاكمان غاصب تهديد به مرگ مي شد بازگو كردن آثار اهل بيت و بيان فضائل ايشان ، در زمان حكومت «بني اميه» خيلي خطرناك بود ولي اين شاعر آزاده ، تمام آن خطرات را بخاطر اهل بيت به جان خريده بود.
    «كميت» شيفته امام محمد باقر (ع) بود ، روزي در برابر امام اشعار بسيار شيوائي گفت كه حضرت رو به كعبه كرد و فرمود: «خدايا كميت را رحمت كن»
    «محمد بن مسلم» كه فقيه اهل بيت لقب گرفت ، از ياران راستين امام محمد باقر (ع) و امام صادق (ع) به شمار مي رفت و جزء كساني بود كه امام صادق (ع) درباره اش فرمود «علوم اهل بيت به وسيله او پا برجا ماند».
    سرانجام امام محمد باقر (ع) پس از سالها رنج و زحمت و خدمت به فرهنگ اسلام ، در 7 ذيحجه سال 114 هجري در 57 سالگي به دستور «هشام» مسموم و شهيد شد و بدن پاكش در بقيع ، كنار امامان ديگر بخاك سپرده شد.

    سخنان كوتاه امام

    1- دروغ از خرابي ايمان است. 2- مؤمن ، ترسو و حريص و بخيل نمي شود. 3- خداوند شخص با حيا و بردبار را دوست دارد. 4- دانشمندي كه وجودش ثمربخش باشد ارزشش از هفتاد هزار نفر عابد نادان بيشتر است. 5- خداوند شخص بد زبان را دوست نمي دارد. 6- از بيحالي بپرهيز زيرا كليد هر زشتي است و دين و دنياي انسان را تباه و فاسد مي كند. 7- آنكس كه به بندگان خدا ستم روا دارد ، از شيعيان ما نخواهد بود. 8- از رشك بردن نسبت بهم بپرهيزيد ، از خودپسندي بدور باشيد ، ستمگري را پيشه نكنيد ، به نمازهاي خود ، توجه داشته باشيد ، مستمندان را دوست بداريد. 9- هر كس در انجام كارهاي مردم ، بكوشد و از كارشان گره بگشايد مانند مسلمان شهيدي است كه در جنگ بدر و احد ، كشته شده باشد.
    نام : محمد ، لقب : باقر ، كنيه : اباجعفر ، پدر : حضرت سجاد (ع) ، تولد : سال 58 هجري ، مدت عمر : 59 سال ، مدت امامت : 23 سال ، شهادت : سال 117 هجري ، محل دفن : بقيع در مدينه.