با سلام عید سعید فطر مبارک باد 

عمارت بادگیر در دوره فتحعلی شاه، در ضلع جنوبی باغ گلستان ساخته شد. اما در زمان ناصرالدین شاه، در بین سالهای 1281-1278ق تغییرات عمده ای در آن صورت گرفت.

عمارت بادگیر دارای تالار بزرگی است که در آن زیباترین آرایه های وابسته به معماری عصر قاجاریه به کار گرفته شده است. این بنا از نظر معماری و جزییاتی که در تزیینات داخلی آن به ویژه در آینه‌ کاری‌ها و شیش رنگی‌ها به کار رفته است بسیار مورد توجه و با اهمیت است.

تمامی بدنه و سقف و ستون های این تالار، پوشیده از آینه کاری و نقاشی و گچ بری است که تلفیق این هنرها با آزاره مرمرین و کف کاشیکاری شده فضائی بسیار زیبا را شکل می دهد. این ترکیب زیبا با درهای منبت کاری شده کم مانند و پنجره هائی با شیشه های رنگین، آن را به یکی از زیباترین تالارهای دوره قاجاریه تبدیل می کند.

پادشاهان قاجار اگر در ایام تابستان به هر دلیلی در تهران می ماندند و به ییلاق نمی رفتند، از این حوضخانه استفاده می کردند. مراسم تاجگذاری مظفرالدین شاه که مصادف با تابستان و گرمای شدید تهران بود نیز در تالار همین عمارت بر روی تخت طاوس برگزار شد. این حوضخانه در سال 1378 ش بعد از مرمت تبدیل به عکسخانه شد و گزیده ای از عکس های دوره قاجار متعلق به آلبوم خانه کاخ گلستان در آن به نمایش گذاشته شده است.

 در زیر عمارت بادگیر یک اتاق تابستانی بزرگ قرار داشته که با جریان باد چهار برج بادگیر و با کمک حوضخانهٔ میانی که آب قنات شاهی در آن جاری بود، خنک می‌شد. در حال حاضر جریان آب به علت احداث مترو قطع گردیده‌است و از بادگیرها به صورت قبلی استفاده نمی‌شود
اگر به عمارت بادگیر سفر کردید به غیر جزییات زیبای سقف و دیوارها، حتما نگاهی هم به زیر پای خود و کاشی‌کاری بی‌نظیری که در کف عمارت کار شده است، بیندازید و از دیدن زیبایی آن لذت ببرید.

حمام نواب از جمله آثار دوره قاجاریه شهر تهران است .
نقشه‌ای از تهران مربوط به سال 1275 قمری در دست است که در آن حمام قیصر جانمایی شده و این یعنی این که حمام نام‌برده حداقل 160 سال قدمت دارد. این بنا توسط زنانی به نام‌های سارا سلطان خاتون و سارا حاجر خاتون که دختران فردی به نام نواب بوده‌اند ساخته شده است.

حمام نواب، پاتوق فرهنگی بافت تاریخی شد.
حمام نواب برای جلوگیری از اتلاف گرما و امکان استفاده از آب قنوات و چشمه‌ها به برای استحمام، پایین‌تر از سطح زمین ساخته شده است.
مصالح به کار رفته در ساخت این بنا شامل آجر، آهک، ساروج، سنگ و کاشی است. در این بنا پس از مرمت، از سیمان نیز برای حفظ آن استفاده شده است.

حمام نواب دارای بخش‌هایی چون هشتی، سربینه، تنظیف گرمخانه، سرویس بهداشتی، خزینه، استخر و ستون است.
چیزی که در معماری این بنا مشهود است کاربندی و وجود آهک روی سطح بنا بسیار محدود بوده که حاکی از وجود تزیینات قابل توجه در آن است و نشان از ذوق و استعداد هنری معمار آن دارد.
دوره قاجار دارای 182 حمام بود که اکنون تعداد کمی از آنها باقی مانده‌اند و اکثرا هم تعطیل و در حال احتضار هستند. در این میان بخت ، یارحمام‌ نواب بود که نه تنها از ویرانی نجات یافت، بلکه به طور اساسی مورد مرمت قرار گرفت. چرا که لوکیشن یکی از به یاد ماندنی ترین فیلم های سینمای ایران ، یعنی فیلم قیصر بوده ، همان جایی که قیصر ، کریم آبمنگل را به قتل رساند. از آن زمان نام حمام نواب بر سر زبان ها افتاد و هر چه گذشت، نوستالژیک تر شد.

این حمام تا چند سال پیش هم دایر بود تا این که به دلیل کمبود مشتری تعطیل شد. سپس شهرداری آن را از مالکانش خرید و مرمت کرد. البته در حین این مرمت بخشی از متعلقات حمام مثل کمدهای سربینه و دوش‌های قدیمی از میان رفت و حال و هوای دهه 40 و 50 حمام مخدوش شد. حمام نواب در سال 1390 تغییر کاربری داد و به همت شهرداری منطقه ۱۲ و اتحادیه صنایع دستی کشور و سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان تهران به مرکز صنایع دستی شهر تهران تبدیل شد.
حمام نواب در سال 1385 توسط سازمان میراث فرهنگی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

سردر باغ ملی از بناهای به جا مانده از دوره قاجار است که در خیابان امام خمینی (سپه سابق)، در ضلع شرقی وزارت امور خارجه و در ضلع غربی اداره پست قرار دارد.ین بنا یکی از نمادهای شهر تهران است که سال‌های 1301 تا 1304 خورشیدی به دستور مستقیم رضا شاه و توسط جعفرخان کاشانی و همکاری آلمانی‌ها احداث شد. البته در ساخت این بنا معماران دیگری نیز نقش داشتند؛ از جمله انجام سفت‌کاری‌ها توسط استاد اسماعیلی، ساخت ستون‌ها به وسیله استاد کریم منیژه، ساخت کاشی‌ها به دست استاد خاک‌نگار مقدم و کاشی‌کاری‌ها به هنرمندی استاد حسین کاشی‌پز.

این بنا با آمیزه‌ای از سبک معماری ایرانی- اروپایی به ویژه در کاشی‌کاری‌ها و کلاه فرنگی طراحی شده است. در کاشی‌کاری های این بنا عناصری برای یادبود کودتای سوم اسفند و فتح تهران به دست رضا خان وجود دارد که از آن میان می‌توان تخریب برج و بارو با گلوله‌های توپ، رضا شاه در حال تیراندازی و دو فرشته پیروزی را نام برد. در کاشی‌کاری‌های بخش بالایی از طرح‌ها و تصاویر اسلیمی، مسلسل، میدان جنگ، شصت تیر، رضا شاه با تفنگ شصت تیر، پرچم سه رنگ ایران، گلوله توپ، پلنگ، سروده‌ها و آیه‌های قرآنی و نام‌های امامان به صورت کتیبه زیر کلاه فرنگی نوشته شده است. پس از انقلاب اسلامی اقداماتی جهت زدودن نقش شیر و خورشید از این بنا صورت گرفت.

بر روی کتیبه نمای بیرونی، سروده‌هایی از ندیم‌الملک دیده می‌شود.

سردر باغ ملی دارای یک دروازه برای سواره‌رو و دو در برای عبور و مرور افراد پیاده دارد. این درها از جنس چدن می‌باشند که در قورخانه تهران به دست استاد محمدعلی کرمانی ساخته شده بودند.
در بخش بالایی این بنا، جایگاه دیده‌بانی، نقاره‌زنی و گذر نیروهای نظامی طراحی شده است.
در معماری داخلی سردرِ باغ ملی، از تصاویر کوروش هخامنشی و مردمان آن دوران استفاده شده است.
این بنا به عنوان دروازه ورودی به میدان مشق؛ که محوطه‌ای نظامی و در اختیار قشون بود، ساخته و نام «دروازه میدان مشق» بر آن نهاده شد. مدتی پس از ساخت این دروازه، طرح برپایی نخستین باغ همگانی شهر تهران با نام «باغ ملی» در زمین‌های درون میدان مشق برنامه‌ریزی و پیاده‌سازی شد و از این رو نام آن به «سردر باغ ملی» تغییر یافت. علی‌رغم این که باغ ملی چند سال بیشتر دوام نیاورد و در محوطه آن ساختمان‌های متعددی از جمله ساختمان وزارت امور خارجه، کتابخانه ملی و موزه ایران باستان ساخته شد، اما نام آن همچنان سردر باغ ملی، باقی ماند.

این بنا از دهش رادمنش بهرامجی بیکاجی به یادگار فرزند مرحومش، فیروز بهرام بیکاجی، فیروزبهرام نام گرفته‌است.
این دبیرستان در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۱۱ خورشیدی بر روی زمین انجمن زرتشتیان پایه گذارده شد و به سرپرستی نیک اندیش اردشیر کیامنش و به رهنمونی و دستیاری ارباب کیخسرو شاهرخ آغاز و انجام و در دوم دی‌ماه همان سال گشایش یافت.
 به هنگام ورود به ساختمان دبیرستان، سنگ مرمرینی که در سینه دیوار جای گرفته است، توجه را جلب می‌کند. این سنگ به طول تقریبی ۱/۵ متر و عرض ۱متر است .
در سال ۱۳۷۵ خورشیدی این دبیرستان با یاری ارباب فریدون و ارباب مهربان زرتشی و با همت آقای رستم فرخنده و همیاری انجمن زرتشتیان تهران ، زیر نظر سازمان میراث فرهنگی کشور به طور کامل بازسازی شد.

در ۷ دی ماه ۱۳۹۱، جشن هشتاد سالگی بنیان گذاری فیروز بهرام در تالار این دبیرستان برگزار شد.در این جشن تعداد زیادی از مدیران ،استادها،کارمندان، دانش آموختگان پیشین و دانش آموزان این دبیرستان حضور داشتند.
در حال حاضر این دبیرستان مجهز به کتابخانه، تالار گردهمایی، آزمایشگاههای فیزیک و شیمی، سیستم های صوتی،تصویری و کامپیوتری پیشرفته است.کارگاه رایانه آن در سال ۱۳۹۲ بازسازی و بازگشایی شد.

کتابخانه فیروزبهرام حدود ۲۵۰۰ جلد کتاب دارد و موضوعات گوناگونی چون علوم ریاضی و فیزیک ، ادبیات ،فلسفه ، هنر و رمان را شامل میشود.قسمتی در این کتابخانه به نگهداری نشریات داخلی منتشر شده در دبیرستان ، پایان نامه و تحقیقات دانشجویان رشته های معماری و مرمت آثار تاریخی با موضوع دبیرستان فیروزبهرام اختصاص داده شده است. این کتابخانه در سال ۱۳۷۷ با دهش مهربان و گلی فرهنگی و بنامگه روانشاد مهربان رستم فرهنگی بازگشایی شد.
این بنا در ۸۷/۸/۲۶ ثبت ملی شده است.

مروی از کوچه‌های قدیمی تهران است و از همان ایام در شمار اماکن معروف خرید محسوب می‌شده‌ است که در مجاورت خیابان ناصرخسرو واقع شده‌ است. کوچه مروی، کوچه‌ای شرقی‌غربی است و از سمت غرب و از خیابان ناصرخسرو مقابل شمس‌العماره شروع شده و به خیابان پامنار ختم می‌شود. به دلیل وجود مهاجران عرب در این محل جلوه‌های فرهنگ و زندگی عربی را می‌توان در این کوچه و اطرافش دید. وجود تعدادی خوراک‌فروشی با تابلوهایی به زبان عربی و عرضه خوراک‌هایی نظیر فلافل نشانگر این فرهنگ است. اگر در این کوچه قدم بردارید، معمولا چند نفر عرب‌زبان را در حال مکالمه خواهید دید که بخش قابل توجهی از کسبه بازار را هم تشکیل می‌دهند.

بوستان کوهپایه‌ای گلاب‌دره با مساحتی حدود 22 هکتار با سیمایی مدرن، در دامنه کوه‌های پرشیب و سنگی دربند واقع شده است. چشم‌انداز شمالی بوستان کوه‌های دربند و در جنوب آن چشم‌اندازی زیبا از شهر تهران قابل تماشاست. اختلاف ارتفاع بلندترین و کوتاه‌ترین نقطه این بوستان حدود 100 متر است. در طراحی این بوستان سعی شده تا خطوط طبیعی ارتفاعی و توپوگرافی منطقه حفظ شود تا با سیمای دامنه کوه‌های اطراف مطابقت داشته باشد.

جاده تندرستی احداث شده در این بوستان با توجه به همین ویژگی در شیبی نسبتا تند و مسیری 6 کیلومتری احداث شده است. مسیرهای عبور آب نیز با توجه به خط القعرها و دره‌های موجود طراحی شده و روان‌آب‌های موجود در سطح بوستان را به آبنمای بوستان هدایت می‌نماید.

رستوران، بوفه و چایخانه، دریاچه، مسیر تندرستی کوهستانی با طول 6 کیلومتر، پیست دوچرخه سواری 800 متری، آلاچیق خانوادگی، آبشار 30 متری، فضای سبز گسترده، محوطه سازی و سنگفرش، ساخت پله در مسیرهای پر شیب، برکه و آبنما، زمین بازی، سکوهای نشیمن، دستگاه‌های ورزشی و سورتمه از امکانات رفاهی این بوستان می‌باشد.

بوستان گلاب دره با شیب زیاد در جهت شمالی جنوبی مسیر خوبی برای پیاده روی ورزشی فراهم آورده است. وجود دیواره آموزش صخره نوردی، پیست دوچرخه سواری، زمین بازی، آلاچیق‌های با منظره باز، آبنماها و جوی‌های سنگ چین شده از جذابیت‌های خاص این بوستان می‌باشند. از دیگر ویژگی های خاص این بوستان شعله‌های روشنایی آن است که تمام آن لامپ‌های کم مصرف هستند و از انرژی خورشیدی استفاده می‌کنند. 

درختان این بوستان بیشتر از نوع اقاقیا انتخاب شدند تا هم زیبایی و هم مقاومت به شرایط سخت داشته باشند. به دلیل اتصال این بوستان از مرز شمالی به ارتفاعات شمال تهران، تماشای پرندگان شکاری در آن امکان‌پذیر بوده و سایر حیوانات این محدوده مثل سگ و شغال نیز می‌توانند در این بوستان دیده شوند. مسیر گلابدره در انتها پس از چند ساعت پیاده روی به اردوگاه کلکچال منتهی می‌شود.

پارک هنرمندان که با نام پارک ایرانشهر هم شناخته می‌شود، یکی از مقاصد گردشگری دوست‌داشتنی در تهران است.
سابقه تاریخی این پارک به دوران قاجار باز می‌گردد. این پارک در آن زمان باغ و عمارت یکی از شاهزاده‌ها بوده است. اما پس از آن سرنوشت این محل تغییر پیدا کرد. 
پارک هنرمندان در زمان جنگ جهانی دوم محل انبار تسلیحات متفقین بوده استقبل از انقلاب هم سفارت آمریکا در کنار پارک هنرمندان قرار داشت. جالب است که روی دیواره این سفارت و پس از تسخیر آن، بخشی از پروانه یکی از هلی‌کوپترهای سقوط کرده در طبس قرار داده شده است که اگر از سمت خیابان طالقانی به سمت پارک هنرمندان حرکت کنید آن را خواهید دید.
در سال ۱۳۷۵ شهرداری تهران زمین این پارک را به تملک خود در آورد و با تخریب بناهای اضافی، این پارک زیبا را که امروزه پاتوق بسیاری از اهالی هنر و جوانان است را بنا نهاد.
در پارک هنرمندان همه چیز برای داشتن اوقاتی خوش و مفرح فراهم است. یکی از امکانات این پارک زمین‌ بازی چمن مصنوعی آن است. 
در طول سال در جای جای پارک هنرمندان آثار هنری حجمی مختلفی نصب می‌شود. همین موضوع باعث می‌شود که هربار که به این پارک مراجعه می‌کنید با مناظری جدید روبرو شوید.در این پارک هم مثل سایر پارک‌های تهران وسایل ورزشی نصب شده است. خانه هنرمندان هم در پارک هنرمندان قرار دارد.
خانه هنرمندان یک نام مجموعه فرهنگی و هنری است که در آن رویدادهای مختلفی برگزار می‌شود. از جمله این رویدادهای هنری و فرهنگی می‌توان به برگزاری گالری‌های هنرهای تجسمی و نمایش فیلم و اجرای تئاتر و همچنین کنسرت‌های موسیقی و فروش صنایع دستی و محصولات هنری ساخته شده به دست هنرمندان کشورمان اشاره کرد. آثار هنری در سبک‌های مختلف در همه جای پارک به چشم می‌خورد. پیاده‌روی در این پارک با توجه به وجود این آثار هنری بسیار لذت‌بخش است. یکی از جالب‌ترین نقاط پارک زمین بازی بسکتبال است.
از امکانات دیگر پارک هنرمندان می‌توان به کافه‌ها، تماشاخانه ایرانشهر، گالری‌ها و سالن‌های متعدد و فروشگاه‌های فروش صنایع دستی و محصولات فرهنگی اشاره کرد.

پارک دلفین ها محل نمایش انواع پستانداران دریایی است.تقریبا در تمام دنیا، دلفیناریوم‌ها در کنار ساحل قرار دارند و مستقیما از آب دریا استفاده می‌کنند. در دلفیناریوم غیر ساحلی نیاز به تکنولوژی شبیه سازی آب اقیانوس است، چرا که عدم رعایت فرمولاسیون دقیق آب منجر به بروز بیماریهای پوست،چشم و نهایتا مرگ حیوانات می شود.

دلفیناریوم برج میلاد تهران مرتفع ترین دلفیناریوم خاورمیانه است که در آن فناوری شبیه سازی آب اقیانوس و سازگاری با ارتفاع رعایت شده است و فرایند نوین تربیت پستانداران دریایی و اجرای نمایش براساس دانش و فرهنگ بومی انجام می‌گیرد.
ظرفیت این مکان ۷۰۰ نفر می‌باشد.ابعاد زمین آن ۴۰ در ۶۰ متر و دارای جدول کشی و زه کشی است.میزان مصرف آب استخر آن ۳۰۰۰ مترمکعب در ماه و در تمام طول سال در ان جریان دارد.

باغ فرمانیه در استان تهران، در شمال دهکده رستم‎آباد و در جنوب باغ پر اهمیت کامرانیه قرار داشته است و قدیمیترین مالک آن محمد ولی خان آصف‎السلطنه است که در سال 1326 هـ . ق تمامی باغ همراه با سهم خود از قنات‎ها و سایر متعلقات را به عبدالحسین میرزا فرمانفرما واگذار کرد.
بعد از او این مجموعه به پسر ارشدش نصرت‎الدوله رسید، او مدتی وزیر خارجه و مدتی وزیر مالیه بود و تا سال 1316 که دستگیر و سپس در سال 1317 هـ . ش که کشته شد این باغ در اختیار خانواده او بود و در همان سال به سفارت ایتالیا فروخته شد.
این باغ بر اساس نظم هندسی، بر اساس محور اصلی از شمال به جنوب به دو بخش تقسیم می‎شد. در امتداد این محور آب از حوض اصلی به حوضهای کوچکتر متصل می‎شد. در انتهای این محور استخر بزرگی وجود دارد که در قدیم به صورت مخزن آب برای آبیاری باغ از آن بهره‎برداری می‎شده است.
بنای اصلی یا بنای بیرونی دارای حوضخانه هشت ضلعی، با طاق گنبدی و تویزه‎های تزیینی و گچ‎بری شده در شمالی‎ترین قسمت باغ، واقع شده است. در بخش غربی باغ بناهای اندرونی و دو حیاط وجود دارد که دورتادور این محدوده با دیوار محصور و از بخش بیرونی کاملا مجزا می‎گردد.