تبیان، دستیار زندگی

یادها آتشی و

فریادها خواهشی

بر نمی انگیزند

دیروز چقدر دور

لحظه ی شیرینی که به تو دل بستم ، از تو پرسیدم: تو منی یا من تو، و تو گفتی هر دو

من به تو پیوستم، گفتم ای کاش پناهم باشی، همه جا و همه وقت دست تو دستم تکیه گاهم باشی

و تو گفتی هستم

تا نفس هست

کنارت هستم

می گویند ابلیس، زمانی نزد فرعون آمد در حالیکه فرعون خوشه ای انگور در دست داشت و می خورد، ابلیس به او گفت: آیا هیچکس می تواند این خوشه انگور را به مروارید خوش آب و رنگ مبدل سازد؟فرعون گفت: نه.ابلیس با جادوگری و سحر، آن خوشه انگور را به دانه های مروارید تبدیل کرد.فرعون تعجب کرد و گفت: آفرین بر تو که استاد و ماهری.ابلیس سیلی ای بر گردن او زد و گفت: مرا با این استادی به بندگی قبول نکردند، تو با این حماقت چگونه دعوی خدایی می کنی؟

پندها:

 گاهی وقتها یادمان می رود که چقدر ضعیف هستیم و ادعاهای بزرگ می کنیم، گاهی وقتها بندگی خدا یادمان می رود؛ نگذاریم این گاه و بیگاهها جمع شوند و ادعاهایمان به جایی برسد و بندگی خدا را فراموش کنیم که سیلی ابلیس ما را از خواب غفلت بیدار کند.