تبیان، دستیار زندگی

به مناسبت آغاز طرح ویژه سازی کاربران این شعر رو به همه تبیانی ها شامل کاربران تااااااااااااااا مسئولین رده بالا تقدیم میکنم !!

می دونی عاشق اون آرم و نشانم ،تبیانم !
یک کلوم ختم کلوم بنده فداتم، تبیانم !
قربون تو که توی اکثر شهرای وطن
سایتی و سازمانی و کاربری داری، تبیانم

  ***

میشه روزی من نیام گشتی تو تبیان نزنم ؟
یا بیام تو تبیان و یه ثبت مطلب نزنم ؟
من خودم پایه ی ثبت مطلب کاربریتم
اونجایی که پر شد از مطالب خواندنیتم

  ***
پا اگه تو جاده ی دوستی من هم بذاری
میبینی نیاز به هیچ چی واسه دوستی نداری !
می دونی عاشق اون آرم و نشانم ،تبیانم !
یک کلوم ختم کلوم بنده فداتم، تبیانم !

  ***
همه مسابقات هفتگی و ویژه تو
یا که اون مسابقات هر روزه ، روزانه تو
میام و جواب میدم تا که بازم برنده شم
مثل اون چندباری که اسمم اومد خوش خنده شم !

  ***
تو که گاهی ز کرم جایزه و قرعه هم داری
یا که با هر روز خاص ، برای ما هدیه داری
جون من بیا و این طرح های نو رو زود بگو
پیشنهادهای من و ، امثال من رو هم بگو

  ***
هر چی از خوبی تو نت بود همه رو داری خودت
از طرفی بهترین کاربرای دنیا رو هم داری خودت
می دونی عاشق اون آرم و نشانم ،تبیانم !
یک کلوم ختم کلوم بنده فداتم، تبیانم !
 
  *** 
بودنه یه جای پاک مثل خودت غنیمته
آخه تو نمیدونی که بودنت یه نعمته
با اجازه من می گم بی ریا و بی اضطراب !
ندیدم سایت ز تو بهتر که کنم من انتخاب !

  ***
می دونی عاشق اون آرم و نشانم ،تبیانم !
یک کلوم ختم کلوم ؛ بنده فداتم، تبیانم !

شعر از شاعر معاصر !!

*************************************

دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی
jade2oosti@yahoo.com

اگر به دنیا نیامده بودی، هر کسی چیزی کم داشت.

پدرت ـ با آن همه فضیلت ـ دختری نداشت تا زینتش باشد و وقتی با شیرین زبانی کودکانه‌اش لب به سخن می‌گشود، چهره پدر را به وجد می‌آورد.

مادرت ـ بانوی خلوت کبریا ـ، همدمی نداشت تا روی زانوانش بنشاند و گیسوانش را شانه کند و سفره دلش را رو به روی نگاه مهربانش بگشاید.

برادرانت خواهر غم‌خواری نداشتند که محرم اسرارشان باشد و گرمی دلشان و قوت زانوانشان.

دیگر کسی نداشتند تا دنباله راه روشن خویش را به او بسپارند.

کارهایی بود که فقط از دست تو برمی‌آمد؛ نه هیچ کس دیگر.

اگر به دنیا نیامده بودی، دنیا چیزی کم داشت؛ دنیا دختری را کم داشت که وقتی در اسارت قفس، دهان می‌گشاید، کلمات پیروزمندانه پدر از گلویش سرازیر می‌شود.

خواهری کم داشت که وقتی غم و داغ فرزند بخواهد برادری را از او بگیرد، دست‌هایش را سایبان صبر کند و ذرات تحمل را بپاشد در هوای بی‌قراری.

عمه‌ای کم داشت تا آغوش مهربان و خسته‌اش را به روی غنچه‌های برادر بگشاید و قوت دلشان باشد.

و سفیری کم داشت تا پیام آفتاب را به هر سایه و خلوت تاریکی برساند.

اگر به دنیا نیامده بودی، دنیا زینب را کم داشت، زینب را.

منبع : تبیان

*************************************

دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی
jade2oosti@yahoo.com

سلامی به طراوت بهار در راه
خوب هستین؟
خبر جدید که رو شنیدین؟
نه؟
همین خبر اجرای طرح هدفمند کردن یارانه ها دیگه !
میگن از همین چند روز آینده راه می افته !
باور کنید جدی میگم.
تازه قراره اولش هم از سایت تبیان شروع بشه !
یعنی با عنوان
"طرح هدفمند کردن کاربران تبیان"
یا شاید هم
"طرح تعدیل کاربران تبیان"
در این طرح یارانه های عمومی حذف شده !
و پرداخت (ببخشید) دریافت یارانه ها مستقیما از کاربران اخذ می گردد !!!
یعنی چند بخش سایت در قبال وجه قابل استفاده می شود.
ولی باز خدا خیرشون بده که دانشجویی حساب کردن
من که همه جوره تبیانی هستم حتی اگه دنگی (dongi) بشه

نظر شما چیه؟
*************************************

دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی
jade2oosti@yahoo.com

طبق عادت همیشگی هدفون رو توی گوشش گذاشت تا توی مسیر به چیز هایی که دوست داشت گوش بده.اما این بار هدفون کار نمی کرد.هر تلاشی که کرد نتونست درستش کنه.پس با دلسردی به مسیرش ادامه داد. با خودش دست به گریبان بود که صدای گریه نوزادی توجهش رو جلب کرد.با اینکه صدا ،صدای گریه بود،ولی حسابی خنده اش گرفته بود.تا حالا صدای گریه به این قشنگی نشنیده بود. چند قدم دور شد. این بار صدای نه چندان آرام یک جشن نظرش رو جلب کرد.واقعا صدای قشنگ و البته گوشخراشی بود.از این صدا که دور شد چند لحظه سکوت رو تجربه کرد. تو عالم خودش بود که ناگهان یک بمب صوتی کنارش ترکید.صدای بچه های مدرسه ابتدایی بود که از مدرسه تعطیل شده بودن. البته تعطیل که نه بهتره بگم داشتن از مدرسه فرار می کردن! یاد کودکی خودش افتاد و لبخندی زد.
تجربه امروز براش خیلی جالب بود.دیگه تصمیم گرفت مسیر هر روزش رو با صداهای اطرافش طی کنه نه با موسیقی های آنچنانی!!

نظر شما چیه؟

*************************************

دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی
jade2oosti@yahoo.com

قصد جان می کند این عید و بهارم بی تو
این چه عیدی و بهاریست که دارم بی تو
چون خزان است مرا شعر بهاری آری
گویا که ندارد عطری ، گل نرگس بی تو
حتی من که روسیه از گنه بسیارم
بی درنگ خواهم که دنیایم نباشد بی تو
حتی اگر گویم که چنین هستم من
کس نرود زین جاده دوستی بی تو
این سالها، این روزها از پی هم درگذرند
تا آمدنت مهدی جان، اینچنین است بی تو

*************************************

دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی
jade2oosti@yahoo.com

چه باشم ، چه نباشم بهار در راه است
گویی که آفتاب شب انتظار در راه است
به جاده های غفلت ،به جاده های تهی
خبر دهید که آن تک سوار در راه است
کدام جمعه ندانسته ام ، ولی پیداست
که آن ودیعه پروردگار در راه است
دلم خوش است میان جاده عمر
چه باشم ، چه نباشم بهار در راه است

از شاعر این شعر عذر خواهی میکنم که یکمی توش دست بردم!
*************************************

دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی
jade2oosti@yahoo.com

سلام به همه دوستان عزیز تبیانی
وقتی مطلب قبلی رو می نوشتم فکر نمی کردم که نظر شما رو جلب کنه.
از نظرات متفاوت و کارشناسانه شما ممنونم.
از اینکه گفته شد کسانی که اینگونه نماز می خونن ، بهتره که نخونن،
کمی به فکر افتادم.
نمی دونم این حرف چقدر درسته،
ولی خوب هر چی که باشه این نظر منه.
اینکه هر کسی هر طوری که می تونه باید نمازش رو بخونه ،
حالا یکی مثل من حواسش همیشه جمع نیست،
و یکی مثل همه شما حواسش معطوف به نمازه.
در هر صورت نباید نماز رو نخونیم چون حضور قلب نداریم.
شاید همین نماز برای یکی، تنها رشته اتصال به خدا باشه !!

راستی نمازتون قبول !

*************************************

دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی
jade2oosti@yahoo.com

الله اکبر
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین
...
میگم این امام جماعت هم عجب صدای قشنگی داره ها !
یادم باشه بعد از نماز اسمش رو سوال کنم...
الله اکبر
سبحان ربی العظیم و بحمده
چه جالب ، همه مسجد ها از این فرش های سجاده ای می گیرن،
خوب البته برای نظم بخشیدن به صف نماز خوبه...
الله اکبر
سبحان ربی الاعلی و بحمده
آخ !
لبه این مهر چرا اینقدر تیزه،
خدا کنه پیشونیم خون نیاد که نمازم باطل بشه!
الله اکبر
بحول الله و قوته ...
عجب بساطی داریما،
چرا این جلویی من همش از پیش نماز جلوترمی افته.
نمی گه من حواسم پرت میشه!
.
.
.
.
السلام علیکم و رحمة الله و برکاته...
الله اکبر
الله اکبر
الله اکبر

خدا رو شکر این نمازم رو هم با هواس جمع خوندم!
اگه خونه می خوندم ، اصلا" حضور قلب پیدا نمی کردما !!!

راستی نمازتون قبول باشه!

  **************

دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی
jade2oosti@yahoo.com

می خواهی با قلمی ساده هر چه را که می بینی به ذهن بسپاری. اما چگونه می توانی راوی روایتی غریب باشی، زمانی که خودت هم نمی توانی توصیف گر زیبایی اش باشی.

اگر تو نیز دوربینی آورده ای که همه چیز را با جزئیاتش ثبت کنی ،به زودی متوجه می شوی که این کار نشدنیست. قاب کوچک دوربین که نمی تواند بزرگی و حرمت این خاک پاک را ثبت کند.

این خاک عزیز است ، عزتش را چگونه می توان ثبت کرد؟

در ابتدای سفر لباسی نو به تن می کنی تا آراسته باشی. فکر می کنی که از آلودگی ها رها شدی.و زمانی که پا در منطقه می گذاری ، متوجه می شوی که خاک هم می تواند آلودگی هایت را پاک کند. خاک را به لباس و خود را به خاک میزنیم شاید بتوانیم اینگونه قدری خود را پاک و خاکی کنیم.

در امتداد معبری کفش های زیادی را می بینی که در کناری افتاده اند. در ابتدا شاید تو هم تعجب کنی! همچون هر کسی که اولین بار است که اینجا آمده، ولی کافیست چند قدم پیش بروی، آنگاه حسی را تجربه می کنی که وصف نمی شود. بی اختیار کفش را در می آوری و پیش می روی. تو هم میفهمی که اینجا برای جلو رفتن کسی نیازی به کفش نداشته و ندارد. کفش تنها دلیل اتصال تو ،به خاک خاکیه اینجاست. اینجا که باشی دو بال هدیه می گیری ،که در آسمان آسمانیه منطقه اوج بگیری.

از یک طرف ندای "کربلا کربلا ما داریم می آییم" و از طرفی "ای لشگر صاحب زمان آماده باش آماده باش" را می شنوی.شاید بدان معنی است که اینجا انتظار و شهادت در هم تنیده شده اند، اینجا که باشی هر دو را با هم احساس خواهی کرد.

درد دل همسفری روحانی می گفت: همیشه آرزو می کنم که دوباره پا در منطقه نگذارم تا خاطرات تلخ گذشته و نبود همرزمان زجرم دهد، ولی همیشه هم می آیم و می گویم که ای کاش هرگز از منطقه بیرون نروم. من از همرزمانم جا مانده ام، این تنها خاطره تلخ من، از منطقه است.

چفیه سفیدی را می بینی که به سیم های خاردار گیر کرده وگره خورده. باد که نتوانسته آزادش کند.میروی که رهایش کنی اما تو هم نمی توانی . شاید می خواهد به هر طریقی خود را در منطقه نگه دارد. این جای گیری چفیه  درست مانند جا ماندن دل هاییست که آمده اند و هرگز نرفته اند، یعنی نتوانستند که بروند. اینجا جا گذاشتن دل رسمی همیشگیست.

اینجا طلائیه است، اینجا شلمچه است، شاید هم اینجا منطقه دیگریست.
فرقی نمی کند در کدام منطقه ایستاده ای، اینجا که باشی همه جا ایران ماست.

*************************************

دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی
jade2oosti@yahoo.com

چه بهاریست وقتی که نباشی
دل خزان است وقتی که نباشی
در این موسم نوروز و خانه تکانی
پر ز خاک غمم وقتی که نباشی
آیند و روند روز و ماه و سال اما
هر روز روز آخرست وقتی که نباشی
الا که هستی مایی خدا کند که بیایی
عشق بی تو به جان آید وقتی که نباشی
آقا گر خواهان سیصد و سیزده یاری
جمع نگردند شاید تا وقتی که نباشی
امروز ثبت مطلب کمترین کار من است
خوب من هم به همین شادم وقتی که نباشی

*************************************

دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی
jade2oosti@yahoo.com