تبیان، دستیار زندگی

سلام

 پيامبر اكرم (ص) مي فرمايند:

هر كه گاهي يك بار به قصد آنچه در قرآن آمده عسل بخورد .از 77درد وبيماري عافيت باشد

شعر هاي حافظ همه زيباست ولي من بعضي از شعر هاشو جور ديگه اي دوست دارم كه اين شعر هم يكي از اوناست:

عيب رندان مكن اي زاهد پاكيزه سرشت

گه گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نيكم اگر بد تو برو خود را باش

هر كسي آن درود عاقبت كار كه كشت

همه كس طالب يارندچه هشيار چه مست

همه خانه عشق است چه مسجد چه كنشت

سرتسليم من وخشت در ميكده ها

مدعي گرنكند فهم سخن گو سر وخشت

نااميدم مكن از سابقه لطف ازل

تو پس پرده چه داني كه كه خوب است كه زشت

نه من از پرده تقوا بدر افتادم وبس

پدرم نيز بهشت ابد از دست بهشت

حافظا روز اجل گر به كف آري جاني

يك سر از كوي خرابات برندت به بهشت

سلام

رسول اكرم (ص)مي فرمايد:

بدان كه اگر جهانيان بخواهند چيزي به تو بدهند وخداوند نخواهد نمي توانند

واگر جهانيان بخواهند چيزي را كه خداوند براي تو خواسته از تو منع كنند نمي توانند

بنا براين وقتي چيزي مي خواهي از خدا بخواه ووقتي كمك مي جويي از خدا بجوي

سلام

نمی خواهم به جز من دوستدار کسی باشی

برای لحظه ای حتی به فکر دیگری باشی

نمی خواهم صفای خنده ات را دیگری بیند

نمی خواهم کسی نامش به لبهای تو بنشیند

نمی خواهم کسی با تو سخن گوید

اگر چه قاصدم باشد تا پیغام من گوید

سلام

چاره هر شكستگي آتل است اما..تو به دل شكسته من دل ببند..دل

سلام

از فرمان علي(ع)به مالك اشتر:

وبايد دورترين رعيت نزد تو كسي باشد كه بيشتر ازديگران در پي عيبجوئي مردم است زيرا به طور مسلم در تمام مردم عيبهايي است وزمامدار در خطا پوشي سزاوارتر از ديگران است.پس نسبت به عيبهايي كه بر تو پوشيده است كنجكاوي نكن.وظيفه تو فقط تطهير چيزهايي است كه آشكار مي گردند.خدا بر آنچه از تو پنهان است حكم خواهد كرد.پس تا آنجا كه مي تواني عيب هاي مردم را بپوشان خدا نيز خطاهاي تو را كه نمي خواهي ديگران بدانند مي پوشاند

سلام

نمي دانم پس از مرگم چه خواهد شد

نمي خواهم بدانم كوزه گر از خاك اندامم چه خواهد ساخت

ولي بسيارمشتاقم كه از خاك گلويم سوتكي سازد

گلويم سوتكي باشدبه دست كودكي گستاخ واو يكريزوپي در پي دم گرم خودش رادر گلويم سخت بفشارد

      وخواب خفتگان خفته راآشفته وآشفته تر سازد

بدينسان بشكند دائم سكوت مرگبارم را...

                                  سهراب سپهري

سلام

دوست خوب مثل ستاره است

              حتي وقتي كه نمي بينيش خيالت راحته كه سر جاشه...

سلام

من نمي دانم چرا ماها ز هم رم مي كنيم؟ // در حصار قلب خود بس غصه و غم مي كنيم

مثل جن از نام بسم الله گريزانيم زهم// ما چرا با ديدن هم چهره در هم مي كنيم؟

گوييا خواهيم ما ارث پدر از همدگر// گريه را هرچه بخواهي ،خنده كم كم مي كنيم

قلبهاي مهرباني را كه قبلاً داشتيم// با نفاق و بدلي مملو زماتم مي كنيم

گر كه زيد ي گفت  بالاي  دوچشمت ابرو است// زير چشم زيد را با مشت شلغم مي كنيم

من نمي دانم مگرخوبي چه عيبي داشته؟// بدسگالي رازياد ومهر نم نم مي كنيم

گر رفيقي پولي از ما خواست بهر قرض و وام// بهر بدبختي خود صد قصّه سر هم مي كنيم

گر كسي در حال مرگ از ما كمك خواهد چرا؟// بی خیالی پیشه و مرگش فراهم مي كنيم

روزگار بس عجيبي را گرفتارش شديم// با چنين ظلمي كه ما با نام آدم مي كنيم
بهر ما يك عادت« جاويد» گشته بد دلي// بردل هم نيش كينه جاي مرحم مي كنيم

                                                   شعر از محمد جاويد

سلام

ازم پرسيد:منو بيشتر دوست داري يا زندگيتو

خب منم راستشو گفتم:زندگيمو

ازم نپرسيد چرا گريه كرد ورفت.اما نمي دونست كه اون خودش زندگيمه