تبیان، دستیار زندگی

به‌همین دلیل است كه منتقدان می‌گویند مستندهای تلویزیونی مثل چشمه جوشان و متحركی هستند كه هیچ‌وقت به پایان نمی‌رسند و تا ابد ادامه دارند. فیلمسازان مستند كه اصطلاحا از آنها با عنوان مستندساز اسم برده می‌شود، هر سال با دوربین‌ به شكار موضوعات مورد علاقه خود و تماشاگران كنجكاو می‌پردازند و با ساخته‌های هیجان‌انگیز و نفسگیر خود، عموم بینندگان تلویزیونی را در سراسر جهان به هیجان آورده و گاهی باعث شوكه‌شدنشان می‌شوند.

دوربین این مستندسازان سراغ سوژه‌هایی می‌رود و دنیاهایی را به تصویر می‌كشد كه معمولا بسیاری از آدم‌ها جرات ورود به این مكان‌ها و رویارویی با این سوژه‌ها را ندارند. علت استقبال بالای تماشاگران از آثار مستند به خاطر آن است كه در فیلم‌ها و مجموعه‌های مستند، چیزهایی را می‌بینند و با دنیاهایی روبه‌رو می‌شوند كه شاید در عالم واقعیت هیچ‌وقت نتوانند به آنها نزدیك شوند. هر مستندسازی با فیلم خود بینندگان تلویزیونی را به مجلس خاص دعوت می‌كند كه امكان تجربه‌اندوزی‌اش فقط و فقط به واسطه دوربین (با چشم سوم) این فیلمساز است.

مستندسازی از دیرباز به 2 بخش مستند تلویزیونی و مستند سینمایی تقسیم شده است. از آنجا كه معمولا فیلم‌های مستند (به دلیل حال و هوای سنگین و غیرداستانی‌شان) در سالن‌های سینما مشتری زیادی ندارند و نمی‌توانند جمع كثیری از تماشاگران را جذب كنند، مستندسازان سینمایی همیشه چشم امید به حمایت‌های مادی و معنوی شبكه‌های تلویزیونی داشته و دارند. شبكه‌های تلویزیونی هم همیشه به 3 شكل از مستندسازان سینمایی حمایت كرده‌اند. مسوولان شبكه‌های تلویزیونی از یك‌سو روی تولیدات سینمایی مستند سرمایه‌گذاری می‌كنند و از سوی دیگر، فیلم‌های مستند آنها را پس از اكران عمومی‌شان در شبكه‌های خود (و در یك ساعت خوب و پربیننده) پخش می‌كنند. سومین كمك و همراهی شبكه‌های تلویزیونی از مستندسازان سینمایی، دعوت از آنها برای ساخت مجموعه‌های تلویزیونی است. این اقدامی است كه همیشه با استقبال عموم مستندسازان همراه است.

یك مستند تلویزیونی اختصاصا برای تلویزیون و پخش از آن تولید می‌شود. بعضی وقت‌ها هم این مستندها اختصاصا برای پخش و نمایش از شبكه‌‌ها و كانال‌های مستند ساخته می‌شوند. در عین حال، شبكه‌های تلویزیونی به مناسبت ایام و موقعیت‌های خاص سیاسی و تاریخی هم دستور ساخت مستندهایی را می‌دهند كه در شبكه‌های خبری روی آنتن می‌روند. نكته مشترك در تمام این مستندها این است كه فقط برای پخش از شبكه‌های تلویزیونی تهیه و تولید می‌شوند و نیتی برای اكران عمومی‌شان در سالن‌های سینماها نیست. یك مثال خوب در رابطه با مستندهای تلویزیونی،‌ آثاری هستند كه از آنها با عنوان «مستندهای سفر» اسم می‌برند.

این فیلم‌ها و مجموعه‌ها بیشتر از شبكه‌های تلویزیونی مربوط به مسائل صنعت توریسم و جغرافیا (همچون شبكه نشنال جئوگرافی)‌ پخش می‌شوند. همچنین فیلم‌ها و مجموعه‌های مستند تلویزیونی در مراسم‌ها و جاهایی مثل انجمن‌های فیلم همه نمایش داده می‌شوند و اكران سینمایی آنها فقط در مراكز و سالن‌های سینمایی خاص است كه اختصاص به نمایش كارهای مستند دارند. در این بین، البته یك استثنا هم وجود دارد. در برخی موارد خاص،‌ مستندهای تلویزیونی به قدری محبوب و پرسروصدا می‌شوند كه نیاز به یك نمایش و پخش وسیع‌تر و عمومی‌تر احساس می‌شود و در این حالت، این مستند در سالن‌های عمومی سینماها و در تعداد قابل توجهی از آنها، به نمایش عمومی در می‌آیند.

با رونق گرفتن تولید فیلم‌ها و مجموعه‌های مستند و استقبال خوب تماشاگران تلویزیونی از آنها نیاز به شبكه‌های خاص مستند بیش از گذشته احساس شد. همین نیاز بود كه مسوولان شبكه‌های تلویزیونی (و همچنین كلان سرمایه‌داران مستقل و علاقه‌مند به گونه مستند)‌ را به فكر تاسیس شبكه‌های تلویزیونی ویژه‌ای كرد كه اختصاص به نمایش و پخش كارهای مستند دارد. این احساس و نیاز در ابتدای كار چندان جدی نگرفته نشد و سوالی كه در این رابطه مطرح می‌شد، این بود كه مگر صبر و حوصله تماشاگران معمولی چقدر است كه بخواهند ببیننده شبكه‌ای باشند كه اختصاص به پخش فیلم‌ها و مجموعه‌های مستند و غیر داستانی دارد؟ به همین دلیل، تاسیس شبكه‌های تلویزیونی مستند كمی با تاخیر و اكراه صورت گرفت. شبكه دیسكاوری كه در سال 1985 فعالیت رسمی خود را آغاز كرد، یكی از اولین و معروف‌ترین شبكه‌های مستند تلویزیونی است. این شبكه با شعار «جهان فقط پر از ترس و بیم است» فعالیت‌های خود را گسترش داد و زبان آن انگلیسی است، اما دامنه فعالیت آن منحصر به یك كشور خاص نیست و محصولات مستند سراسر جهان را به نمایش می‌گذارد. این شبكه تلویزیونی به تدریج و در طول سالیان مختلف صاحب زیرشاخه‌های زیادی شد كه در حال حاضر تعداد آنها به 10 شبكه و واحد كوچك‌تر می‌رسد. این واحدها شامل شاخه‌هایی مثل علم، فضا، طبیعت، سلامتی و حتی برنامه‌ای از اوپرا وینفری مجری سرشناس و سیاهپوست تلویزیونی می‌شود.

شبكه دیسكاوری یك شبكه كابلی آمریكایی است كه توسط جان هندریكز تاسیس شده است. هدف اصلی این شبكه تولید برنامه‌های مختلفی درباره تكنولوژی، علوم پیشرفته و تاریخ است.

برنامه‌های مستند تاریخی شبكه اختصاص به رویدادها و مسائل بومی دارد و در عین حال، تولید برنامه‌های خاص خانواده‌ها و تماشاگران جوان‌تر را از وظایف اصلی خود می‌داند، شبكه دیسكاوری در تابستان 1985 با سرمایه‌ای 5 میلیون دلاری و با كمك شبكه بی‌بی‌سی كار خود را آغاز كرد. در ابتدای كار، فقط حدود 156 هزار خانه در آمریكا می‌توانست برنامه‌های شبكه را دریافت كند. در ابتدای كار برنامه‌های شبكه برای 12ساعت و در فاصله 3 بعدازظهر تا 3 نیمه‌شب پخش می‌شد. در سال‌های اول تاسیس شبكه، تعدادی برنامه روسی (كه تخصص خوبی در ساخت مستند داشتند)‌ پخش شد.

با گذشت زمان، دیسكاوری مستندسازان خودش را پیدا و آنها فیلم‌ها و مجموعه‌هایی اختصاصا برای این شبكه ساختند. در پایان پنجمین سال افتتاح شبكه، بیش از 50 میلیون خانواده آمریكایی بیننده برنامه‌های آن بودند. در حال حاضر، بیش از 92 كشور جهان برنامه‌های شبكه دیسكاوری را دریافت می‌كنند. این شبكه به یك دلیل دیگر هم شهرت دارد، دلیلی كه می‌تواند الهام‌بخش خوبی برای تولید یك كار مستند درباره شبكه‌های تلویزیونی مستند باشد!‌ در سال 2010 مردی مسلح با ورود به ساختمان مركزی شبكه، یكی از كارمندان را زخمی و عده‌‌ای را گروگان گرفت. با دخالت ماموران پلیس این حادثه خاتمه یافت و مرد مهاجم هم‌ جان خود را از دست داد. این مرد قبل از ورود به ساختمان شبكه در اینترنت مقاله‌ای منتشر كرده و انتقاداتی را به برنامه‌های شبكه دیسكاوری وارد كرده بود.

شبكه تاریخ (هیستوری)‌ اول ژانویه 1995 كار خود را شروع كرد و مثل دیسكاوری یك شبكه كابلی است و برنامه‌های آن شامل یك سری نمایش‌های واقعی (كه به ریالتی شوز معروف هستند)‌ و كارهای مستند می‌شود كه به طرح و بررسی مسائل تاریخی می‌پردازد. كارهای مستند این شبكه هر دو وجه رویدادهای معاصر و قدیمی تاریخی را در بر می‌گیرد و برخی از تولیدات آن فضای واقعیت و تخیل را درهم می‌آمیزد و روایتی دگرگون و ویژه از تاریخ و اتفاقات آن ارائه می‌دهد. یكی از مشخصه‌های این شبكه مستند این است كه در دهه 90 رسانه‌های گروهی به شوخی از آن به عنوان «شبكه آدولف هیتلر»‌ اسم می‌بردند! علت اصلی این نامگذاری هم این است كه در آن ایام، بخش عمده نمایش‌های شبكه اختصاص به رویدادهای دوران جنگ جهانی دوم دانست كه هیتلر شخصیت و بازیگر اصلی آن بود و به قول منتقدان، چپ و راست روی صفحه تلویزیون ظاهر می‌شد! شبكه میلیتاری شبكه خواهر هیستوری و یكی از زیرمجموعه‌های آن است كه اختصاص به برنامه‌ها و مجموعه‌های تاریخی جنگی و نظامی دارد. سال 2003 پخش مستند «مردی كه كندی را كشت» باعث سر و صدا و انتقادهای زیادی به شبكه شد.

شبكه نشنال جئوگرافی از معدود شبكه‌های مستند بین‌المللی است كه شهرت ویژه‌ای بین عموم تماشاگران دارد و نامی بسیار آشنا برای هر بیننده تلویزیونی است. این شبكه سال 1997 تاسیس شد و یك مجله معروف ماهانه را هم نمایندگی می‌كند. برنامه‌هایی كه از این شبكه پخش می‌شود طیف وسیعی از موضوعات مختلف اجتماعی، تاریخی، سیاسی، فرهنگی، هنری، محیط زیستی و... را در بر می‌گیرد. شبكه تلویزیونی فوكس (وابسته به كمپانی سینمایی قدیمی فوكس قرن بیستم)‌ مالك این شبكه مستند است. این شبكه اولین بار برنامه‌هایش را برای انگلستان، اروپا و استرالیا پخش كرد، ولی حالا می‌توان برنامه‌های آن را در بیش از 143 كشور تماشا كرد. این برنامه‌ها برای 160 میلیون منزل و به 25 زبان زنده دنیا روی آنتن می‌رود. پخش برنامه‌های شبكه در آمریكای شمالی از سال 2001 آغاز شد.

شبكه تلویزیونی الجزیره هم یك واحد ویژه مستند دارد. شبكه مستند تلویزیونی الجزیره از اول ژانویه سال 2007 فعالیت‌های رسمی خود را آغاز كرد. فرق این شبكه با بقیه شبكه‌های مستند در این است كه فقط اقدام به پخش فیلم‌های مستند می‌كند و تا به حال مجموعه یا برنامه مستند نداشته است. این فیلم‌ها به طرح و بررسی موضوعات مختلف و متفاوت سیاسی، هنری، تاریخی و علمی می‌پردازد.

مسوولان این شبكه مدعی‌اند بیش از 15 درصد از محصولاتی كه نمایش می‌دهند از تولیدات خود آنهاست و توسط هنرمندان عرب كشورهای مختلف عربی و آفریقایی و خاورمیانه تهیه و تولید شده است. این شبكه كه بیشتر به‌عنوان شبكه‌ای سیاسی شناخته شده، در تلاش است تا جمع بیشتری از بینندگان را جذب خود كند و توانسته در كشورهای منطقه آسیا و عرب زبان تماشاگران زیادی به دست بیاورد. برنامه‌های این شبكه به انگلیسی پخش می‌شود و مسوولان آن، این نوع پخش را امتیاز و عامل مهمی برای جذب تماشاگران اروپایی و آمریكایی می‌دانند.

شبكه داكیومنتری (مستند)‌ هم یك شبكه كانادایی است كه از سوی انستیتوی ملی فیلم كانادا و سی‌بی‌سی (شركت برنامه‌سازی تلویزیونی كانادا)‌ حمایت می‌شود. این شبكه سال 2001 راه‌اندازی شد و هم فیلم‌های مستند را به نمایش می‌گذارد و هم مجموعه‌های مستند را.

شاید با خود پرسیده باشید كه این میوه‌ها چرا ظاهری براق و حالتی چرب دارند؟ آیا مصرف آنها می‌تواند برای سلامت مخاطره‌آمیز باشد؟

میوه‌های واكس‌خورده را خوب بشویید

انواع سیب قرمز و سبز، پرتقال، نارنگی، موز و انار از جمله میوه‌هایی است كه در داخل و خارج كشور به منظور ایجاد ظاهری شفاف و درخشان برای جلب توجه مشتری و همچنین بالا بردن ماندگاری میوه در سردخانه‌ها (حداقل به مدت یك‌سال) به آنها واكس‌ می‌زنند.

این نوع میوه‌ها پس از شستشو و پیش از سایزبندی و بسته‌بندی در حوضچه‌های مخصوصی كه حاوی آب و واكس محلول است قرار گرفته و لایه‌ای از واكس براق و مومی ‌شكل روی سطح پوست آنها را می‌پوشاند.

این واكس‌ها از تبخیر تدریجی آب و رطوبت محصول جلوگیری كرده و ظاهری تازه و شاداب به میوه می‌دهد.

اما نكته قابل توجه آن‌كه برخی از این واكس‌ها از مواد شیمیایی مضری تهیه‌شده كه سرطان‌زا و مسمومیت‌زاست.

احتمال نفوذ این مواد به داخل بافت میوه بخصوص میوه‌های ترك‌دار و ضرب خورده زیاد است و از طرفی اگرعمراین واكس‌ها به پایان برسد، میوه از داخل دچار گندیدگی، پوكی و در صورت سرمازدگی تلخ خواهد شد.

بنابراین توصیه می‌شود تا حد امكان از خرید میوه‌های براق و چرب خودداری كنید. در صورت خرید نیز میوه را با ابر زبر یا اسكاچ به همراه مایع ظرفشویی خوب شستشو دهید.

در زمان صرف سیب یا خیار واكس‌خورده هم حتما پوست آن را جدا كنید. اگر سطح پوست میوه‌های واكس‌خورده را با چاقو یا كاردك به آرامی ‌بتراشید، تراشه‌های چرب و مومی‌شكلی از آن جدا می‌شود كه نشان‌دهنده واكس‌خوردگی محصول است.

میوه‌های غیرفصلی نیز به دلیل آن‌كه در فصل معین خود رشد نكرده، غیرطبیعی و ناسالمند.

اكثر تولیدكنندگان طی پرورش این میوه‌ها برای تسریع دوره رشد محصول، از كودهای شیمیایی و هورمون‌های رشد به وفور استفاده می‌كنند.

این میوه‌ها ممكن است ظاهری درشت و طبیعی داشته باشد، اما به دلیل نبود فرصت كافی برای ساخت ریزمغذی‌ها، فاقد بسیاری از ویتامین‌ها واملاح معدنی‌ است.

این میوه‌ها اغلب عطر و طعم دلپذیری نداشته و در مقایسه با میوه‌های فصلی، ماندگاری بسیار پایینی دارد بنابراین برای میوه شب عید به انواع میوه‌های فصلی بسنده كنید و این را بدانید كه مصرف طولانی‌مدت میوه‌های غیرفصلی به واسطه هورمون‌ها و كودهای شیمیایی به كار رفته، خطر بروز بیماری‌های خونی، گوارشی، كبدی و همچنین اختلالات هورمونی، ناباروری و جهش‌های نامطلوب ژنتیكی را افزایش خواهد داد.

میوه‌های ارگانیك، تمام مراحل رشد را به صورت طبیعی طی كرده و برای پرورش آنها از سموم دفع آفات و كودهای شیمیایی استفاده نشده و تنها به وسیله كمپوست گیاهی تقویت شده‌اند.

در تركیب این نوع میوه‌ها هیچ‌گونه اصلاح ژنتیكی صورت نگرفته و از گازها برای رشد زودرس آنها استفاده نمی‌شود.

از همه مهم‌تر آن‌كه در این نوع محصولات به دلیل كاهش آلودگی خاك به كودها و سموم شیمیایی، عناصر مفیدی چون كلسیم، آهن، فسفر، منیزیم و انواعی از ویتامین‌ها در میوه باقی خواهد ماند.

بارزترین ملاك تشخیص میوه‌های ارگانیك از غیرارگانیك طعم و بوی طبیعی آنهاست. پوست آنها متناسب با میوه بوده و ضخیم نیست. بافت آنها نیز مناسب بوده و خیلی نرم یا سفت نیست. اندازه میوه‌ها نیز طبیعی و متعادل است.

از آنجا كه تشخیص میوه‌های ارگانیك مشكل است توصیه می‌شود این نوع محصولات را از اماكن معتبری چون میادین میوه و تره‌بار كه تحت نظارت است، خریداری كنید.

در اینجا سوالاتی را مطرح كرده‌ایم كه به شما در شناخت بهتر همسر آینده‌تان كمك می‌كند.

حقیقتا این سوالات، كلیدهایی طلایی هستند و اگر شما و همسرتان این نكات را از یكدیگر بدانید امكان شكست در ازدواج‌تان كمتر خواهد بود.

چه عادت‌هایی دارد؟

آیا شما سحرخیز هستید؟ همسر آینده‌تان چطور؟ چند ساعت در شبانه‌روز تلویزیون تماشا می‌كنید؟ آیا طرف مقابلتان آدم ولخرج، مقتصد یا خسیسی است؟ چقدر كار می‌كند؟ بهتر است بدانید همسر آینده‌تان چقدر زمان صرف حمام رفتن، خوابیدن یا كارهای شخصی‌اش می‌كند؟ آیا این زمان‌ها با ساعت طبیعی زندگی شما در تداخل است یا نه؟

وقتی از صمیم قلب به كسی كه دوستش دارید، حرف‌های دلتان را می‌زنید در او احساس عشق را بیدار می‌كنید. برخی افراد زمانی‌كه یك هدیه دور از انتظار از طرف مقابل دریافت می‌كنند به اوج عشق می‌رسند. روشی كه به وسیله آن افراد به عشق می‌رسند «زبان عشق» آنهاست. این زبان می‌تواند تماس فیزیكی، سپری كردن اوقات فراغت با یكدیگر یا كلمات عاشقانه و هدیه باشد. مطمئن شوید كه زبان عشق یكدیگر را پیدا كرده‌اید.

آیا شما فرزند می‌خواهید؟ چند تا؟ آیا شما و همسر آینده‌تان بر سر تعداد فرزندان موافق هستید؟ بسیار مهم است كه هر دو موافق یك نوع روش تربیتی خاص باشید.

خانواده او چگونه هستند؟ افراد خانواده چگونه با یكدیگر رفتار می‌كنند؟ دانستن این مطالب به این معنا نیست كه شما حتما در آینده خانواده‌ای شبیه خانواده همسرتان خواهید داشت، اما به شما در شناخت بهتر و بیشتر او كمك می‌كند. بیشتر شخصیت او در همان خانواده شكل گرفته است. همه خانواده‌ها مشكلاتی دارند، از ابتدا موضع خود را مشخص كنید، آیا دوست دارید با آنها بیش از حد صمیمی ‌شوید یا می‌خواهید فاصله را با آنها نگه دارید؟

ازدواج همیشه آسان نیست، اختلاف‌نظر همیشه وجود دارد. گاهی اوقات شما و همسرتان هر دو خسته‌اید و به كمی ‌تنهایی نیاز دارید. در كنار مشكلات كوچك مشكلات بزرگ هم به وجود می‌آید.

از دست دادن شغل، بارداری بدون برنامه‌ریزی، سقط بی‌دلیل جنین، فوت یكی از اعضای خانواده، تصادف ماشین، بیماری‌های جدی و... مشكلات غیرقابل پیش‌بینی هستند. آیا شما و همسرتان در مواجهه با این مشكلات دلسرد می‌شوید؟ آیا شما یا همسرتان برای كنترل امور به یكدیگر كمك می‌كنید؟ آیا یكدیگر را در شرایط سخت تنها نمی‌گذارید، حتی اگر زندگی آن طور كه تصور می‌كردید پیش نرفته باشد؟

همسر آینده شما ممكن است یا بسیار مذهبی باشد یا اصلا مذهبی نباشد، اما به هر حال بیشتر افراد حد معقولی از مذهب را در زندگی‌شان دخالت می‌دهند. اگر شما و همسرتان اعتقادات مذهبی متفاوتی دارید، چگونه می‌خواهید فرزندانتان را تربیت كنید؟ حتما لازم نیست كه بر سر كوچك‌ترین مسائل دینی با هم موافق باشید، اما باید در اصل پیرو یك اعتقاد باشید.

از كار خانه گرفته تا حساب‌های پس‌انداز، همسرتان از شما انتظار دارد در زندگی زناشویی چه مسوولیتی داشته باشید؟ شما از او چه انتظاری دارید؟ آیا انتظار دارید یك زندگی زناشویی عاشقانه داشته باشید یا فكر می‌كنید این كارها مربوط به پیش از ازدواج است؟

هر دو طرف باید منظور و انتظار واقعی خود از ازدواج را بدانند و برای درك انتظارات طرف مقابل كوشش كنند.

در لحظاتی كه بسیار عاشق هستید و مطمئنید این دختر یا پسر همان است كه می‌خواهید، فراموش نكنید هدف‌های زندگی طرف مقابل را بشناسید. یك سوال قدیمی‌ وجود دارد كه همه باید از همسر آینده خود بپرسند: «تو ۱۰ سال آینده خود را كجا می‌بینی؟» یا «می‌خواهی ۲۰ سال آینده چه زندگی‌ای داشته باشی؟»

هر كس یك طرح یا آرزوی اصلی دارد. دریابید. آیا شما می‌خواهید همسفر رویاهای همسر آینده‌تان باشید یا نه؟!

البته نمی‌توانید همه چیز را در مورد همسرتان بفهمید. گذر زمان شما را پخته‌تر خواهد كرد و مطالب بیشتری در مورد هم می‌فهمید. اگر مسائل اصلی و اولیه را از ابتدا درست كنار هم قرار دهید تا آخر عمر یك زندگی شاد خواهید داشت.

از: پایگاه فرهنگی هنری ایران ناز
irannaz.com

داشتن سه وعده غذایی اصلی از جمله ویژگی‌های مشترك میان اقوام و كشورهای مختلف است، اگر چه ارزش هر یك از این وعده‌های غذایی در رژیم غذایی افراد در كشورهای مختلف متفاوت است.

در این میان آداب و رسوم غذا خوردن و غذا پختن مردم در فرهنگ‌های مختلف بسیار جالب توجه است.

هند: هندى‌ها در غذا خوردن اسراف نمى‌كنند، زیرا معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلى شده و این امر مانع رشد فكرى و جسمانى‌شان مى‌شود.

از سوى دیگر سعى مى‌كنند غذاى مصرفى‌شان به چرخه طبیعت بسیار نزدیك باشد. به همین دلیل غذاهایى مثل ماهى و گوشت كه برای به‌دست آوردن آن باید موجود زنده‌ای را كشت و در نتیجه باعث برهم زدن چرخه طبیعت می‌شود، مانع آرامش مى‌دانند.

از آداب جالبی كه دارند، با دست غذا خوردن است كه هیچ طبقه خاصی را هم شامل نمی‌شود. هندى‌ها معتقدند براى غذا خوردن نباید واسطه‌اى وجود داشته باشد تا انرژى بین غذا و انسان در تعامل باشد.

شبیه گستره جغرافیایی ایران، عادات غذایی در هر منطقه هند متفاوت است به طور مثال در جنوب (شهرهایى چون حیدرآباد، شانل و...) غذاهاى تند مصرف مى‌كنند، در غرب (مثل كلكته) غذاى شیرین و در شمال (مثل دهلى) غذاى تند و روغنى. طبقات محروم و پایین غذاهاى تندترى مصرف مى‌كنند و غذاها در طبقات بالا از درجه تندى كمترى برخوردار است.

ژاپن: امروزه رژیم غذایی ژاپن به عنوان یكی از سالم‌ترین رژیم‌های غذایی دنیا شناخته شده و گفته می‌شود یكی از دلایلی كه ژاپنی‌ها طول عمر به نسبت بالایی دارند، نوع رژیم غذایی آنهاست. از ویژگی‌های بارز غذاهای سنتی ژاپن، كلسترول و چربی و كالری كم و فیبر بالای آن است.

شاید بهترین توصیف برای غذاهای ژاپنی حفظ طعم طبیعی و هارمونی آنهاست. برنج و ماهی و فرآورده‌های دریایی در مجمع الجزایر ژاپن از كوه‌های پوشیده از برف شمال هكایدو تا سواحل شنی اكیناوا ماده اولیه اغلب غذاهای سنتی محسوب می‌شود.

همچنین ژاپنی‌ها غذای خود را با دو چوب نازك كه به آن هاشی می‌گویند می‌خورند كه در واقع نقش قاشق و چنگال را دارد. آنها در خانه عموما از ظروف كوچك برای صرف غذا استفاده می‌كنند. آنها در پیاله‌های كوچك برنج می‌ریزند. آن را نزدیك دهان خود قرار می‌دهند و با هاشی غذای خود را تندتند راهی دهانشان می‌كنند.

همچنین در ژاپن سوپ همراه برنج را نیز بایستی هورت كشید و با نفس‌های عمیق خورد. خوردن سوپ با صدای بلند و سركشیدن آن نشانه آن است كه از طعم غذا خوششان می‌آید و از خوردن آن لذت می‌برند.

یكی از رسوم و آداب دیگر غذا خوردن در ژاپن آن است كه پیش از صرف غذا لیوان افراد حاضر از نوشیدنی پر می‌شود. بعلاوه، لیوان هر كس بعد از نوشیدن، بسرعت باید توسط فرد دیگری پر شود.

آمریكا: دیدگاه مردم آمریكا درباره غذاخوردن از بسیاری جهات با دیگر كشورها متفاوت است. آنها بیش از هر چیز به خوردن غذایی كه برای آنها لذتبخش باشد اهمیت می‌دهند و به مضرات آن توجهی نمی‌كنند، از این رو رژیم غذایی مردم این كشور به عنوان یكی از مضرترین رژیم‌های غذایی در سطح دنیا شناخته شده است.

آمریكایی‌ها بیش از 40 درصد از بودجه اختصاص یافته برای موادغذایی را به غذاهای رستورانی و غذاهای آماده یا به اصطلاح فست‌فود اختصاص می‌دهند و این در حالی است كه برخلاف آنها، مردم در سایر كشورهای صنعتی جهان غرب مانند بسیاری از اروپایی‌ها، تنها پنج درصد از این بودجه را به غذاهای غیرخانگی اختصاص می‌دهند.

به همین علت خوردن غذاهای ناسالم در آمریكا موجب شده است تا ساكنان این كشورها بیش از دیگر كشورها با مشكل اضافه وزن مواجه شوند، اما در كنار این عادت‌های غذایی بد، آشپزی آمریكایی دارای فهرستی از غذاهای متنوع است كه شامل طیف گسترده‌ای از هات داگ‌ها، برگرها و غذاهای سرخ كردنی هستند.

هلند: هلندی‌ها از جمله افرادی هستند كه علاقه آ‌نها به خوردن غذاهای دریایی و بویژه ماهی زبانزد همه است. علاقه زیاد مردم هلند به خوردن ماهی تا حدی است كه آنها حتی در تهیه ترشی هم از ماهی استفاده می‌كنند. ترشی‌ماهی كه ازجمله چاشنی‌های غذاهای اصلی مردم این كشور است یكی از محبوب‌ترین انواع ترشی‌هاست كه همراه با غذا یا در تهیه انواع مختلفی از ساندویچ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما ماهی محبوب‌ترین خوراك مردم هلند نیست، هلندی‌ها بشدت از خوردن سیب‌زمینی در انواع مختلفش (چیپس، سرخ شده خلالی، آب پز، تنوری و...) لذت می‌برند، به طوری كه در اكثر غذاهای هلندی سیب‌زمینی وجود دارد.

همچنین در این كشور خوردن شیرینی بسیار رایج و مرسوم است. از معروف‌ترین شیرینی‌های هلندی می‌توان به «قطوفه» (zoute) اشاره كرد. (البته این شیرینی در اغلب موارد شور است!).

لبنان: لبنانی‌ها قبل از غذای اصلی پیش‌غذای مفصلی را سرو می‌كنند. هر كدام از این پیش‌غذاها داخل بشقاب‌های كوچكی گذاشته می‌شود كه به مجموعه آنها مزا (meza) هم گفته می‌شود. مزا لبنانی از دو سالاد بسیار خوشمزه به نام تبوله فتوش، حمص (تركیبی از نخود، كشك و روغن زیتون)، بابا غنوج (چیزی شبیه حلیم بادمجان)، سمبوسه، دلمه برگ مو، كیبه، چیز رول و... تشكیل می‌شود.

آشپزهای لبنانی بیش از آن كه به انواع سس‌ها متكی باشند، به ادویه‌جات و تازگی مواد غذایی توجه می‌كنند. جالب است بدانید، لبنانی‌ها ندرتا از چربی‌های حیوانی در غذایشان استفاده می‌كنند و مصرف كره و خامه را فقط به چند دسر محدود كرده‌اند. در ضمن، گوشت پرندگان را هم به گوشت قرمز ترجیح می‌دهند.

بیشتر غذاهای لبنانی با كباب كردن، تنوری كردن یا خوابانده شدن در روغن زیتون تهیه می‌شوند. یكی از عادت‌های لبنانی‌ها این است كه آنها عموما بعد از غذا قلیان می‌كشند!

مكزیك: غذای مكزیكی به تنوع در تركیب مزه‌ها، تزئینات رنگارنگ و گوناگونی مواد اولیه و چاشنی‌ها معروف است. بسیاری فكر می‌كنند كه غذاهای مكزیكی بسیار تند و پرادویه هستند، اما اغلب غذاهای مكزیكی طعم تند ملایم را در آمیزش با اندكی چاشنی زیره و ترشی لیمو مانند ارائه می‌كنند.

انوع غذاهای مكزیكی و شیوه طبخ آنها از هر منطقه تا منطقه دیگر متغیر است. مكزیكی‌ها از برگ‌های خشك پودر شده آووكادو به عنوان ادویه خوشبو استفاده می‌كنند و خود آووكادوی رسیده را در انواع سس‌ها، سوپ‌ها و سالاد‌ها مصرف می‌كنند.

كاكتوس یا نوپال هم از دیر باز در غذاهای مكزیكی كاربرد داشته است. یكی از شناخته‌ترین و محبوب‌ترین مهمان‌های همیشگی در آشپزخانه مكزیكی فلفل چیلی است.

چیلی كه هم به صورت تازه و هم به صورت خشك، كوبیده یا پودر شده در غذاهای مكزیكی به كار می‌رود، همان ادویه‌ای است كه مزه تند، اما لطیف فلفل در غذاهای مكزیكی را به وجود می‌آورد. گشنیز هم از پدیده‌های آشپزخانه مكزیكی است كه تقریبا در بیشتر غذاها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

كوتاه شده از: tazeh.net

دوست، آشنا و همسایه تا به هم می‌رسند و سر درد دل را باز می‌كنند احتمالش خیلی كم است كه این جملات را با هم رد و بدل نكنند.

تفاوت‌های امروز با گذشته خیلی زیاد است. از تفاوت در سلیقه‌ها گرفته تا تفاوت در زندگی‌ها. گویی نسل امروز با نسل قبلی خود فاصله چند هزار كیلومتری دارد.

برخی، این تفاوت‌ها را عادی می‌دانند و برخی دیگر با نگاهی تیزبین، آن را به باد انتقاد می‌گیرند و برخی نیز با افسوس از آن یاد می‌كنند. پیش از هرگونه قضاوت، بد نیست نگاهی به زندگی دو نسل بیندازیم.

تفاوت و اختلاف نسل‌ها اتفاقی است كه به هیچ وجه نمی‌توان جلوی آن را گرفت و در همه جوامع بشری رخ می‌دهد. زنان امروزی در مقایسه با زنان در دهه‌های گذشته از استقلال بیشتری برخوردارند.

آنها با ورود به اجتماع و به دست آوردن شغل از نظر مادی كاملامستقل شده‌اند و دیگر مثل گذشته به شوهرانشان وابسته نیستند.

هرچند برخی، استقلال مالی زنان را تحسین می‌كنند و لازم می‌دانند اما به عقیده برخی دیگر، این استقلال مالی باعث كمرنگ شدن روابط بین زوج‌ها و سرد شدن فضای حاكم بر خانواده‌های جوان شده است.

با وجود این اختلاف نظر‌ها، زنان امروزی به صورت مستقل خرید می‌كنند، در بورس یا بنگاه‌های كوچك و بزرگ اقتصادی سرمایه‌گذاری می‌كنند و حتی بنگاه‌های كارآفرینی راه می‌اندازند و مولد اقتصادی می‌شوند. اتفاقاتی كه در گذشته هیچ وقت رخ نمی‌داده است.

این تنها بخشی از تفاوت‌های زندگی امروز آنان با گذشته است. دیگر تصویر زن خانه‌داری كه فكر و ذكرش آشپزی و بشور و بساب باشد، در ذهن هیچ زن جوان شهرنشینی گنجانده نمی‌شود.

زندگی ماشینی امروز بر تفاوت روابط زن و شوهرها تاثیر چشمگیری داشته است. ورود فناوری و ابزار و لوازم دیجیتال به زندگی امروز ما، زنان را پابه پای مردان در جریان روند پیشرفت تكنولوژی دنیا قرار داده است.

زن امروزی زن تنهای دیروز نیست كه سرگرمی‌هایش هم صحبتی با زنان همسایه، رفتن به خرید روزانه و پخت‌وپز باشد، او براحتی به اینترنت دسترسی دارد، از پیشرفت تكنولوژی و اخبار روز دنیا باخبر است و حتی از همسر خود نیز یك قدم جلوتر است.

او به‌تنهایی می‌تواند با ماشین شخصی خود به مسافرت برود و حتی از پس مسائل فنی خانه و ماشین خود نیز برآید و كسی هم نمی‌تواند از رفتن او به مكانیكی خرده بگیرد. او براحتی از پس مسائل بانكی و خرید و فروش اوراق بانكی برمی‌آید و می‌تواند بدون نیاز به همسرش به سرمایه‌گذاری اقتصادی بپردازد.

این ویژگی‌هاست كه زن و شوهر امروزی را از هم دور می‌سازد، آنها زیر یك سقف زندگی می‌كنند، ولی هركدام راه خود را می‌روند.

مرضیه سیادتی، جامعه‌شناس معتقد است زندگی امروز ساكنان پایتخت بیشتر از كسانی كه در شهرستان‌ها زندگی می‌كنند، دچار تحول سنت به گذشته شده و به قولی، بیشتر ماشینی شده است.

او در این باره می‌گوید: «زندگی در كلانشهری مثل تهران همانقدر كه مزیت‌هایی دارد، مصائبی هم دارد و یكی از بزرگ‌ترین معایب آن، دور شدن اعضای خانواده به دلیل مشغله‌ زیاد از یكدیگر است. اغلب زنان در خانواده‌های ساكن تهران شاغل هستند و فرصت كمتری برای رتق و فتق امور و رسیدگی به فرزندان دارند و از آنجا كه هزینه‌های زندگی در تهران زیاد است و زنان هم مجبورند كار كنند تا خرج زندگی تامین شود، اغلب خانواده‌ها به داشتن یك فرزند اكتفا می‌كنند. همچنین دیگر مشكلات شهری مانند راهبندان‌های تهران بزرگ و آلودگی هوا و هزینه‌های سنگین تفریح در تهران برای خانواده‌ها خستگی و بی‌حوصلگی همراه دارد و بسیار دیده شده خانواده‌های ساكن تهران ماه‌ها می‌گذرد و فرصت دیدار با پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها را به دست نمی‌آورند و این خلأ باعث گسستگی بیشتر آنها با پیوندهایی كه در گذشته وجود دارد، می‌شود.»

او با اشاره به نقش زنان در زندگی امروزی می‌گوید:«زنان در گذشته از نظر مادی به شوهران خود بسیار متكی بودند و به همین دلیل مطیع تر بودند و هر نوع سختی‌ای را كه در زندگی داشتند یا به خاطر وابستگی مالی به شوهر یا به خاطر وابستگی عاطفی به بچه‌های قد و نیم قدی كه داشتند، تحمل می‌كردند، اما امروز به دلیل استقلال مادی كه زنان به دست آورده‌اند امكانات گوناگونی نیز از قبیل سرمایه‌گذاری‌های مختلف و همین طور احساس اعتماد به نفس برای آنها به وجود آمده است.»

سیادتی ادامه می‌دهد: «تا همین دو دهه پیش، اغلب دخترانی كه به خانه شوهر می‌رفتند، چند سال اول زندگی خود را در خانه پدرشوهر و مادرشوهر می‌گذراندند و بیشتر با فرهنگ گذشته در ارتباط بودند.»

او دلیل دیگر تفاوت نسل خانواده‌های امروز با خانواده‌های گذشته را سرعت شدید تكنولوژی معرفی می‌كند. «وجود تكنولوژی‌هایی مانند تلفن همراه و مهم‌تر از آن، اینترنت باعث تحول زندگی امروز شده است. دیگر مثل گذشته در جامعه بسته‌ای كه نهایت فرد می‌توانست با اقوام و خویشان خود در شهرهای مختلف تماس داشته باشد، نیست. امروز تنها با یك كلیك می‌توان به جهان مجازی وارد شد، اطلاعات جدید گرفت و همین طور با افراد مختلف در كشورهای گوناگون دنیا ارتباط برقرار كرد. این آگاهی باعث تحول در منش و شیوه زندگی شده كه در گذشته از نسلی به نسل دیگر تنها كمی‌ تغییر داشته است.»

این جامعه‌شناس تغییرات زندگی امروزی را تا حدی قابل قبول می‌داند، چون تفاوت نسل‌ها چیزی است كه همیشه وجود دارد، ولی معتقد است زندگی نسل امروز به دلیل وجود اینترنت با زندگی نسل قبل خود تفاوت‌های چشمگیری داشته است.

زرد مثل تاول‌های آبدار و بزرگی كه تركیدن هر كدام دل صاحب‌شان را ریش می‌كند، سرخ مثل حفره‌ای خالی روی صورت، كه چشمش پیشتر تركیده و تخلیه شده است.

سرخ و زرد مثل چهارشنبه‌سوری؛ همان چهارشنبه‌سوری كه همه از آن می‌ترسند؛ همان مراسمی كه پلیس از حالا برای بی‌حادثه برگزار كردنش دست به كار شده است و تا همین امروز 52 میلیون عدد ترقه و مواد محترقه و 16 تن مواد اولیه ساخت‌شان را كشف كرده است، در حالی كه سال گذشته فقط هفت میلیون عدد ترقه و مواد محترقه و 9 تن مواد اولیه ساخت آنها را كشف كرده بود.

چهارشنبه‌سوری جشنی است كه... نه! چهارشنبه‌سوری پیشتر جشن بود و حالا جنگی است كه در آخرین سه‌شنبه سال رخ می‌دهد و جزء جدانشدنی‌اش آتش است و آن آتش، از بوته‌ای كوچك نیست كه قرار باشد سرخی‌اش را به ما بدهد و زردی ما را بگیرد، بلكه آتشی است از جنس انفجار‌هایی مهیب كه گوش‌ها را كر و چشم‌ها را كور می‌كند و بچه‌ها را به گریه می‌اندازد و بزرگ‌ترها را وحشت‌زده می‌كند.

دیروز سردار اسماعیل احمدی‌مقدم، فرمانده ناجا می‌گفت با توجه به این كه در سال گذشته سوانح چهارشنبه‌سوری 42 درصد كاهش داشته است، امسال هم می‌شود امید داشت كه این رقم كاهش داشته باشد، اما خیلی‌ها به اندازه او خوشبین نیستند و می‌گویند سبك و سنگین كردن آمارها به وحشت می‌اندازدشان كه اگر حجم كشفیات ترقه و مواد محترقه و مواد اولیه ساخت‌شان رشدی چند برابری داشته، لابد ساخت این مواد هم بیشتر شده و آمار كشف نشده‌ها هم به همین اندازه افزایش داشته است و گواه آن هم دستفروش‌هایی هستند كه بی‌هیچ ترس و نگرانی در خیابان‌های اصلی شهر مشغول فروش مواد محترقه به مردم و بخصوص كودكان و نوجوانان هستند.

چهارشنبه‌سوری در راه است و كار به جایی رسیده كه فرمانده ناجا، مستقیما از مردم می‌خواهد غروب نشده، دست بچه‌هایشان را بگیرند و بروند خانه‌هایشان و در خیابان نمانند و مردم آنقدر وحشت كرده‌اند كه خیلی‌ها برای آن روز از اداره‌های‌شان درخواست مرخصی كرده‌اند.

چهارشنبه‌سوری در راه است و خدا می‌داند تا آخرین سه‌شنبه‌شب سال، چند میلیون ترقه و مواد محترقه دیگر كشف می‌شود اما این رقم هرچقدر هم بالا باشد، حتما تعداد آنها كه منفجر می‌شود هم به همان اندازه زیاد است و این یعنی راه تبدیل دوباره چهارشنبه ‌سوری به یك جشن واقعی بدون انفجارهای ترسناك و كشته و زخمی، صرفا از دستگیری فروشندگان مواد محترقه و كشف و ضبط اجناس‌شان نمی‌گذرد و باید فكری به حال خانواده‌هایی كرد كه بی‌خیال به فرزندانشان اجازه خرید این مواد را می‌دهند، غافل از این كه آتش چهارشنبه‌سوری شاید روزی دامن آنها را هم بگیرد.