تبیان، دستیار زندگی

كالبدهای انسانی.7 كالبد

رازهای تیره شهر فرعونی

بسیاری از ساکنان آمارنا از جراحات کمر، تغذیه بد و رشد ناقص رنج می بردند

شواهد زندگی بی رحمانه ای که کارگران مصر باستان هنگام احداث بناهای به یادماندنی فراعنه متحمل می شدند توسط باستان شناسان کشف شده است.


بقایای اسکلت های شهر گمشده ای در بخش میانی مصر حاکی از آن است که بسیاری از مردم این شهر در سال های نوجوانی جان می باختند و زندگی پرمشقتی داشتند.
بسیاری از آنها از جراحات کمر، تغذیه بد و رشد ناقص رنج می بردند.
این بقایا در آمارنا که 3500 سال قبل به فرمان فرعون آخِناتن به عنوان یک پایتخت جدید بنا شد کشف شده است.

در اسناد آن زمان به خط هیروگلیف آمده است که انگیزه آخِناتن، پدر "توت عنخ آمون"، از ایجاد این شهر با معابد، کاخ ها و مقبره های مجلل، ادای احترام به خدای محبوبش، آتن، بود.
وی همراه با همسرش، نِفِرتیتی، شهر تِبِس با خدایان کهنه اش را رها کرد و مردم خود را 320 کیلومتر به سوی شمال به یک بیابان غیرقابل سکونت در کنار رود نیل هدایت کرد.

شهر تازه که حداکثر 50 هزار نفر در آن سکونت داشتند ظرف 15 سال ساخته شد؛ اما چند سال پس از مرگ فرعون آخِناتن، شهر رها شد تا طعمه باد و شن شود.
تلاش باستان شناسان برای یافتن هر گونه اثری از مردگان آمارنا برای بیش از یک قرن بی ثمر ماند.

اما اخیرا.........

 تیمی از باستان شناسان بریتانیایی استخوان های انسانی که در اثر سیل به سطح آمده بود را در بیابان یافتند.
اینها نخستین استخوان هایی است که آشکارا به عنوان بقایای کارگرانی که در این شهر کار می کردند قابل شناسایی بود؛ و همین ها بهای هولناکی که باید برای تحقق رؤیای فرعون پرداخت می شد را آشکار می کنند.

پروفسور بری کِمپ، که هدایت این حفاری ها را به عهده دارد گفت: "استخوان ها روی تاریک تر زندگی را آشکار می کند، نقطه عکس تصویری که آخناتن تبلیغ می کرد، گریزی به آفتاب و طبیعت."
نقش های دیواری در مقبره مقام های بلندپایه آن زمان طبق های پیشکشی که غذا روی آنها پشته شده است را نشان می دهد. اما استخوان مردم عادی که در شهر زندگی می کردند تصویر متفاوتی را آشکار می کند.

پروفسور جری رز از دانشگاه آرکانزاس در آمریکا که تیم مردم شناسی او استخوان های کشف شده در آمارنا را تحلیل می کند گفت: "اسکلت هایی که می بینیم مسلما از آن سبک زندگی نصیبی نبرده اند."
غذا فراوان نیست و مسلما مواد خوراکی دارای کیفیت غذایی بالایی هم نیست. اینجا شهری نیست که کسی در آن مراقبت شود."

جمعیت آمارنا دارای کوتاه ترین متوسط قد ثبت شده در میان مردمان گذشته مصر بوده اند. اما آنها به سختی برای تحقق طرح های بلندپروازانه فرعون در پایتخت تازه اش زحمت کشیدند.
لازمه بنا کردن این معابد و کاخ ها هزاران بلوک سنگی بزرگ بود. کارگران در گرمای 40 درجه سانتیگرادی تابستان مجبور بودند این سنگ ها را از درون صخره ها بتراشند و دو کیلومتر و نیم از محل کار تا شهر حمل کنند.

استخوان های به جا مانده نشان می دهد بسیاری از کارگران از جراحات ستون فقرات و سایر نقاط بدن رنج می بردند. پروفسور رز گفت: "این مردم در سنین خیلی کم خیلی سخت کار می کردند و بارهای سنگین می بردند."
وی افزود: "مرگ و میر در میان جوانان آمارنا با هر معیاری که حساب کنید به طور تکان دهنده ای بالا بود."

عمر خیلی از آنها از 35 سال فراتر نمی رفت و دو سوم آنها در 20 سالگی جان می باختند.
اما حتی این برنامه کاری کمرشکن نیز ممکن است برای توضیح آمار بالای مرگ در شهر کافی نباشد.
حتی توت عنخ آمون، فرزند آخناتن، در سن 20 سالگی درگذشت؛ و باستان شناسان اکنون به تدریج به این باور نزدیک شده اند که احتمال یک بیماری همه گیر در شهر وجود داشته است.

این موضوع مؤید رکوردهای تاریخی به جا مانده از هیتیت ها، دشمنان اصلی مصر در آن زمان، است که از ویرانی ناشی از یک بیماری همه گیر که سربازان اسیر شده مصری در نبردهای دوره توت عنخ آمون عامل آن بودند صحبت می کند.

به نظر می رسد که این بیماری ممکن است ضربه نهایی را به مردم آمارنا وارد کرده باشد.

آیا روح یک کودک مرده در سن پایین به پیشرفتگی روح  یک شخص بالغ است؟

آیا روح یک کودک مرده در سن پایین به پیشرفتگی روح یک شخص بالغ است؟

گاهی خیلی پیشرفته تر از شخص بالغ است زیرا می تواند که خیلی بیشتر زندگی کرده و تجارب بیشتری داشته باشد , بخصوص که اگر روح او پیشرفته باشد.

آیا روح یک کودک می تواند از روح پدرش پیشرفته تر باشد؟
این خیلی فراوان است.آیا خود شما آنرا روی زمین نمی بینید.

کودکی که در سن پایین می میرد و بدی نکرده است آیا روحش متعلق به درجات بالا نیست؟
اگر او بدی نکرده است , خوبی هم نکرده است بخاطر کودک بودن او نیست بلکه بخاطر این است که روح او پیشرفته تر است.

چرا اغلب زندگی از زمان بچگی قطع می شود؟
مدت زندگی کودک می تواند برای روحی که در او تجسد یافته است , تکمیل کردن یک زندگی قطع شده ای قبل از پایان مورد نظر باشد و مرگ او غالبا یک امتحان یا یک توبه برای پدر و مادر است.

روح طفلی که در سن پایین می میرد چه می شود؟
او یک وجود جدید را شرو می کند.

اگر روح فقط یک زندگی داشت و اگر بعد از این وجود سرنوشت آینده اش برای ابد تعیین می شد پس شایستگی نیمی از انسان هایی که در سنین پایین می مردند چه می شد؟ زیرا کودکان بدین ترتیب از سعادت ابدی متمتع نمی شدند و بدون دلیل از امتحانات مشکل زمینی معاف می شدند. یک چنین نظمی در اشیاء بر طبق عدالت خدائی نیست زیرا بوسیله بازگشت , عدالت و تساوی برای همه برقرار می شود. آینده بدون استثناء متعلق به همه است و استثنائی برای کسی نیست , آنهایی که دیرتر به آخر می رسند تنها خود مقصرند , انسان باید نتیجه اعمال خود را ببیند همانطور که مسئول اعمال خود نیز هست.

بنابراین , این منطقی نیست که کودکان در آیتی از معصومیت بدانیم . آیا نمی بینید کودکانی که دارای بدترین غرائض در سنی هستند که دیگر تعلیم و تربیت در آنها هیچ اثری ندارد؟ آیا نمیبینیم که انسانها تزویر , تقلب , خیانت حتی غریزه دزدی و خیانت را علیرغم همه انسان های خوبی که در اطرافشان هستند با خود به دنیا می آورند؟ قانون آنها را تبرئه می کند زیرا می گوید آنها فاقد عقل و قوه تمیز هستند , حق با قانون مدنی است زیرا در واقع کودکان بیشتر غریزی عمل می کنند تا از روی عقل اما این غرائز مختلف بین بچه های یک سن و سال از کجا ناشی می شوند در حالیکه در شرایط و اثرات مساوی پرورش یافته اند؟ این انحراف زودرس از کجا ناشی شده است؟ این نتیجه پستی روح است , چون تعلیم و تربیت نقشی نداشته است و نتایج آن را هم می بینند نه بخاطر عمل کودکانه خود بلکه بخاطر زندگی های قبلی شان و بدین ترتیب است که قانون برای همه یکسان است و عدالت خداوندی بر همه جاریست.

گفتگو با روح لیمیر(محکوم به اعدام)

ارتباط با روح لیمیر - این شخص محکوم به اعدام شد ، او را در 1857/12/31 اعدام کردند . این رای از دادگاه جنایی ( الاین ) صادر شده بود . روح این شخص در تاریخ 1858/1/29 در انجمن روحی حاضر شده ، گفت من اینجا هستم .

س - از مشاهده ما چه احساس می کنی ؟
ج - شرمندگی .

س - آیا تا آخرین لحظه مرگ ادراک خود را داشتی ؟
ج - بلی داشتم .

س - آیا پس از اجرای حکم دادگاه وجود تازه خود را درک کردی ؟
ج - مرا یک اضطراب شدیدی فرا گرفت که حتی بعدا هم از آن نجات نیافته ام ، و رنج بسیار شدیدی هم در قلبم احساس کردم بعدا چیزی را در پایین دیدم که نمی شناختم و خون از آن می چکید و با هر خونی که می ریخت ، رنج من زیادتر می شد .

س - آیا این درد جسمانی بود ؟ مانند درد یک زخم شدید و یا درد قطع شدن عضوی ؟
ج - خیر بلکه شرمندگی وجدان بود و رنج جسمانی نبود .

س - احساس این الم از کی شروع شد ؟
ج - به مجرد اینکه مرا اعدام کردند و از جسد مادیم خلاص شدم .

س - آیا روح و یا جسد ، آن الم ناشی از اجرای اعدام را درک می کند ؟
ج - الم معنوی در روحم بود ولی جسدم هم احساس درد می کرد و با اینکه روحم از جسدم جدا بود ، ولی درد آن را هم احساس می کردم .

س - آیا جسدت را بدون سر دیدی ؟
ج - من چیزی را دیدم ولی شکل نداشت و احساس کردم که از آن جدا نشده ام ، با این همه من خود را کامل و با سر می دیدم که ایستاده ام و به آن شیء بدون سر نگاه می کنم .

س - مشاهده این منظره چه اثری در تو گذاشت ؟
ج - یک رنج بسیار شدیدی را احساس کردم و در آن فرو رفتم .

س - آیا این موضوع صحیح است که جسد بعد از بریدن سرش چند لحظه زنده می ماند و کسی که کشته می شود شعورش زنده می ماند ؟
ج - روح به تدریج از جسد بیرون می آید و جسد مادی هم به تدریج از روح خالی می شود .

بقیه سوالهای شده از روح و جواب روح

س - گفته اند که هنگام دار زدن و یا سر بریدن شخص محکوم به اعدام حرکات معینی از او سر می زند و گلویش مانند کسی که می خواهد حرف بزند حرکت می کند ، آیا این کار نتیجه باز و بسته شدن رگها و عصب است یا عملی ارادی است که محکوم انجام می دهد ؟
ج - آن عملی ارادی است زیرا هنوز روح از آن جسد بیرون نیامده است .

س - هنگامی که داخل وجود تازه ات شدی یعنی با جسد اثیری خود را زنده احساس کردی نخستین چیزی که درک نمودی چه بود ؟
ج - رنج طاقت فرسا و نوعی از شرمندگی وجدان که من علت آن را نمی دانستم .

س - آیا با آن کسانی که هنگام اعدام تو اعدام شدند برخورد نمودی ؟
ج - متاسفانه برخورد ما یک نوع عذاب بود . زیرا هر کدام از ما گناه خود را به دیگران نسبت می دادیم .

س - آیا آن کسانی را که تو کشته بودی می بینی ؟
ج - من آنها را دیدم ولی آنها خوشبخت بودند ، آنها با نفرت و حقارت به من نگاه می کردند ، بطوری که به اعماق روحم نفوذ می کرد و سعی می کردم از آنها فرار کنم ، ولی نمی توانستم .

س - هنگام دیدن آنها تو چه احساس می کنی ؟
ج - خواری و ناراحتی وجدان .

س - آنها با دیدن تو چه احساس می کنند ؟
ج - آنها با رافت به من نگاه می کنند . ( یعنی تنفر آنها حاکی از تاسف آنهاست که چرا من این کار را با آنها کرده ام ) .

س - آیا آنها کینه انتقام از ترا ندارند ؟
ج - خیر آنها برایم طلب مغفرت می کنند . چون من آنها را با دست خودم تربیت کرده بودم ، منتها آنها را کشتم . شما نمی توانید بفهمید چقدر رنج آور است که آدم با کسانی که از آنها اکراه دارد باشد .

س - آیا برای حیات زمینی خود تاسف می خوری ؟
ج - من فقط برای آن گناهانم متاسف هستم . اگر من دوباره به آن جهان بیایم هرگز سقوط نمی کنم ( یعنی از این کارها نمی کنم .)

س - آیا در وجود تو طبعا میل به شر بود یا اینکه محیط ترا به سوی شر کشاند ؟
ج - بلی چون من روح پستی بودم ، میل به شر در وجودم بود . خواستم یک مرتبه قدرت پیدا کنم ، به چیزهای بیشتری آگاه شدم که طاقت تحمل آنها را نداشتم . خود را قوی احساس می کردم ، این بود بی رحمی را انتخاب نمودم و خود را تسلیم تمایلات شر کردم .

س - اگر تو دارای تعلیمات خوب و پاکیزه بودی در زندگی مجرم بودن را ترک می کردی ؟
ج - بلی ولی من همان وضعی را اختیار کردم که با آن متولد شده بودم .

س - آیا تو می توانی انسان صالح بشوی ؟
ج - بلکه انسان عاجز و ضعیف از انجام خیر و شر هر دو می شدم . البته این هم هنگامی بود که اگر در اثنای حیات طبیعی ام می توانستم طبیعت شریر خود را اصلاح کنم ، وگرنه نمی توانستم خود را به مرحله عمل خیر بکشانم ، اگر من در زندگی زمینی به طرف شر نمی رفتم چون روح مترقی نداشتم فقط یک انسان بودم که نه خوب می کند و نه بد .

س - آیا تو در حیات زمینی به خداوند ایمان داشتی ؟
ج - هرگز .

س - با این همه گفته اند که تو در لحظه ای قبل از اجرای حکم اعدامت پشیمان شدی و توبه کردی ؟
ج - بلی به خداوند ایمان آوردم .

س - آیا نتیجه آن اخلاصت را می بینی ؟
ج - متاسفانه من نتیجه جنایتم را می بینم .

س - حالا اعتقادتان نسبت به خداوند چگونه است ؟
ج - من حالا وجود او را درک می کنم ولی نمی فهمم .

س - آیا آن مجازاتی که در زمین درباره تو اجرا کردند عادلانه بود ؟
ج - بلی .

س - آیا امید به بخشوده شدن گناهانت داری ؟
ج - نمی دانم .

س - می خواهی چگونه آن گناهانت را محو کنی ؟
ج - با این رنجهای جدیدی که می کشم ، ولی احساس می کنم که این رنجهایم جاودانه خواهد شد .

س - اکنون تو در کجا هستی ؟
ج - در میان رنجهای خودم .

س - ما از تو سوال می کنیم مکانت کجاست ؟
ج - من در کنار مدیوم هستم .

س - اگر ما بتوانیم تو را ببینیم در چه شکلی برای ما ظاهر می شوی ؟
ج - در شکل جسدم که سر ندارد . ( معلوم می شود که گرچه جسد اثیری قابل فنا و تلاشی نیست لکن کاملا تحت تاثیر حافظه آدمی قرار می گیرد .)

س - می توانی برای ما بگویی که از زندان مونتدیبه چگونه فرار کردی ؟
ج - نه چیزی نمی دانم چون رنج من خیلی زیاد است بطوریکه حتی گناهانم را فراموش کرده ام پس برای من دعا کنید .

س - آیا می توانیم با دعایمان آلام تو را تخفیف دهیم ؟
ج - از خداوند بخواهید که این کفاره گناهان مرا قبول کند .


منبع: انسان روح است نه جسد

ارواح کجا هستند؟

وقتی صحبت از روح و عالم ارواح می‌شود به یاد داستان‌های ترسناكی می‌افتیم كه بعضی‌ها وقتی بعد از صرف شام دور هم جمع می‌شوند، برای یكدیگر تعریف می‌كنند. زمان تاثیرگذار این داستان‌ها به ویژه وقتی است كه به دور از هیاهوی شهر می‌خواهیم شبی را در چادر بگذرانیم یا در یك خانه قدیمی و مرموز كه درهای آن به هنگام باز و بسته شدن جیرجیر می‌كنند و باد زوزه‌كشان شیشه‌های پنجره‌ها را می‌لرزاند، شب را به صبح برسانیم. ولی این داستان‌های ارواح تا چه حد صحت دارند؟ آیا اصلا برگرفته از حقیقت هستند یا تنها زاییده ذهن شیطنت‌آمیز كسانی است كه از تماشای چشمان پردلهره اطرافیان لذت می‌برند؟

در این جا قصد داریم منشاء برخی از این افسانه‌های كهن را تعریف كنیم:
▪ افسانه پل دست سبز
بخش «اولد لنسفورد رود» امروزه منطقه‌ای بدنما و بلا استفاده است ولی صد سال پیش این ناحیه متروكه شلوغ‌ترین و پررفت و آمدترین معبر بود. با این‌كه این منطقه بی‌مصرف می‌باشد ولی هنوز هم الوارهایی كه از قدیم‌الایام روی نهر «كین» قرار داشته‌ است «پل دست سبز» نامیده می‌شوند.
در ماه اكتبر سال ۱۹۸۸ دو تن از اهالی «لانكاستر كانتی» كه می‌خواستند نامشان مجهول بماند، داستان «افسانه پل دست سبز» را برای نشریه محلی تعریف كردند. داستان آن چنین است: یكی از مردها در حالی كه به كنار نهر اشاره می‌كرد گفت یك شب من و چند تا از دوستانم به این‌جا آمده بودیم. همان شب آن را دیدم كه روی نهر حركت می‌كرد. درست زیر پل. رنگش سبز بود و آهسته از آب بیرون می‌آمد. فقط یك دست سبز دیده می‌شد. مردم می‌گویند نهری كه در زیر آن پل قرار دارد، زمانی صحنه نبردی سخت در زمان جنگ داخلی آمریكا بود. در این نبرد دست یك سرباز جوان انگلیسی با شمشیر یك آمریكایی قطع شد و درون آب درست زیر پل افتاد. هرازگاهی در شب‌هایی كه ماه در آسمان می‌درخشد و زمین را روشن می‌كند، در تاریكی نقره‌فام می‌توان دست سبزی را دید كه از آب بیرون می‌آید و به دنبال بدن گمشده و شمشیر خود می‌گردد.

▪ خانه وحشت میلت چنی
هیچ‌كس نمی‌دانست میلت چنی اهل كجا بود ولی در دهه ۱۸۵۰ این مرد كه صاحب میخانه و مهمانسرایی در منطقه بود، اسرارآمیزترین مرد لانكاستر كانتی شد. برخی چنی را كه به رك‌گویی شهره بود مجسمه شیطان می‌دانستند. وقتی مردم جسد او را دیدند كه برابر دادگاه شهر به چوب‌بستی آویزان بود و تاب می‌خورد زیاد تعجب نكردند. بعد از این‌كه چنی به اتهام دزدیدن برده «دكتر كرافورد» محكوم شد خیلی‌ها فكر می‌كردند او به مكافات عملش رسیده است.چنی یك برده داشت كه هرازگاهی او را به یك مسافر ساده‌لوح می‌فروخت. چند روز بعد برده از موقعیتی استفاده می‌كرد و از پیش صاحب تازه می‌گریخت و دوباره به مهمانخانه چنی برمی‌گشت تا در یك فرصت مناسب چنی دوباره او را به مسافر ساده‌لوح دیگری بفروشد. ولی همه مسافران مهمانخانه چنی آن‌قدر خوش شانس نبودند. هیچ‌كس تمایلی نداشت كه در آن مهمانخانه بماند ولی چاره دیگری نبود. آنها كه اغلب خسته از معاملات مختلف و با جیب پر پول به آن منطقه می‌آمدند باید شب را در آن جا به صبح می‌رساندند اما برای برخی از مسافران، آن مهمانخانه آخرین محل استراحت به شمار می‌رفت. مدتی بعد خانواده‌های آنها به دنبال شوهر یا پسر گمشده‌شان به آن مهمانخانه خلوت می‌رفتند ولی هیچ‌وقت نتیجه‌ای نمی‌گرفتند. در طول آن سال‌ها مردم بسیاری كه از حوالی مهمانخانه عبور می‌كردند پیكرهای مه‌آلودی را می‌دیدند كه در میان درختان اطراف میخانه سرگردان بودند. دیگر كمتر كسی از اهالی لانكستر كانتی جرات می‌كرد شب را در آن محل بگذراند.
چنی همیشه همه چیز را انكار می‌كرد و مدركی به دست كسی نمی‌داد ولی سال‌ها بعد آن معماها حل شد. یك شركت ساختمانی به آن منطقه رفت و زمین را حفاری كرد. در آن هنگام بود كه چندین اسكلت از زیرخاك بیرون آمد كه همگی به قتل رسیده بودند. مردم نام آن مهمانخانه را «خانه وحشت میلت چنی» گذاشتند. این خانه تا اوایل دهه ۱۹۷۰ در آن محل باقی مانده بود ولی دیگر تبدیل به خانه‌ای متروكه درست شبیه به خانه ارواح شده بود. خانه‌ای كه به راستی محل زندگی ارواح مسافران بی‌گناه محسوب می‌شد.

▪ جای پای شیطان
در دل درختزارهای انبوه كاج در «ایندین لند» آمریكا زمینی دایره شكل و تیره‌رنگ به چشم می‌خورد كه هیچ گیاهی در آن نروییده است. كسانی كه برای نخستین بار از كنار این دایره عبور می‌كنند بلادرنگ می‌اندیشند چه چیزی سبب شده است این قطعه زمین اینقدر با اطراف خود در تضاد باشد. خاك تیره این منطقه آن‌قدر سفت است كه دسته تبر هر كسی را كه بر آن ضربه بزند می‌شكند. هیچ اثری از حیات در آن یافت نمی‌شود. نه كرم خاكی، نه سوسك و نه حتی یك دانه علف در آن به چشم نمی‌خورد. حتی حیوانات هم به آن داخل نمی‌شوند و آن را دور می‌زنند. بدتر از همه این‌كه می‌گویند اگر كسی وسط دایره بایستد احساس عمیقی از ترس، دلهره و تهوع بر او مستولی می‌شود. اگر سنگ یا چوب روی آن قرار دهید و بروید، روز بعد كه بازگردید اثری از آن سنگ‌ و چوب‌ به چشم نمی‌خورد.
ولی این جا چه اتفاقی افتاده است؟ آیا این دایره جایگاه شیطان است؟ سرخپوستان این منطقه این‌طور فكر می‌كنند. آنها معتقدند این دایره جای پای شیطان است. افسانه‌های كهن حاكی از آن است كه این دایره لم‌یزرع زمانی محل به مجازات رساندن محكومین سرخپوستان بوده است. به همین دلیل ارواح شیطانی همیشه در آن محل پرسه می‌زنند و منتظر روح‌های محكوم شده هستند. سرخپوستان می‌گویند شب‌هایی كه ماه در آسمان نیست و هیچ بادی نمی‌وزد و هیچ صدایی از درختان اطراف به گوش نمی‌رسد، وقتی همه چیز در حال سكون است، در آن هنگام شیطان خود را در آن جا نشان می‌دهد.

▪ ارواح آلكاتراز
هر روز به هنگام غروب آفتاب، وقتی آخرین قایق توریستی، مسافران خود را از این پایگاه دورافتاده و بادگیر می‌برد، یك نفر تنها در جزیره جا می‌ماند. او نگهبان شب آلكاتراز است. «گریگوری جانسون» در زیر نور چراغ قوه خود جای جای این زندان دلگیر كه زمانی محل نگهداری بدذات‌ترین جنایتكاران و قاتلین بوده است را درمی‌نوردد. او در حالی كه نور را به سوی در نیمه باز سلول انفرادی می‌اندازد می‌گوید: «هی آن صدای چیه؟» مكثی می‌كند و شانه‌هایش را در برابر یكی دیگر از اسرای آلكاتراز بالا می‌اندازد و زیرلب می‌گوید: «مرد فكرش را هم نكن كه یك شب بدون اسلحه بیرون بیایی.» تا هنگام سپیده‌دم كه اولین قایق توریستی به جزیره می‌آید، مرد در «جزیره شیطانی» آمریكا با توهمات و ترس‌های خود دست و پنجه نرم می‌كند. سال‌ها پیش آلكاتراز آخرین ایستگاه زندگی ۱۵۷۶ قاتل و جنایتكار و معروف‌ترین كلاه‌برداران آمریكا بود. این پایگاه كه به «صخره» معروف بود به خاطر سلول‌های تنگ و تاریك و دیسیپلین سختش معروف بود. بعد از این‌كه در سال ۱۹۶۳ این زندان بسته شد، باز هم آلكاتراز مامن زندانیان بیچاره خود ماند. مردانی كه زمانی در آن جا به زنجیر كشیده شده بودند. با این‌كه دیگر هیچ زندانی‌ای در آن نیست ولی هنوز هم حس غریبی در آن موج می‌زند. حسی توام با دلهره و وحشت. طوری كه هیچ‌گاه به ویژه در هنگام شب انسان در آن جزیره احساس آرامش نمی‌كند. بعضی‌ها معتقدند این احساس غریب به خاطر وجود ارواح كسانی است كه در آن زندان مرده‌اند. آیا این حرف صحت دارد؟

▪ نیشگونی از سوی عالم ارواح
«اریك» ده سال در شیفت شب آلكاتراز كار كرد. از نظر او بدترین قسمت كار، رفتن به اتاق اعدام با صندلی الكتریكی بود. یك شب او روی صندلی شوك نشست و عكس یادگاری گرفت تا به دوستانش نشان دهد. وقتی فیلم را ظاهر كرد در عكس تصویر صورتی را دید كه از پشت صندلی خیره به او نگاه می‌كند. او هنوز هم نمی‌داند آن صورت چه بود. اریك می‌گوید گاهی اوقات واقعا احساس وحشت می‌كردم. نگهبان‌های دیگر داستان‌هایی درباره اتفاقات آن جا تعریف می‌كردند ولی من سعی می‌كردم توجهی به حرف آنها نكنم اما گاهی اوقات احساس ترس اجتناب‌ناپذیر بود.
«مری مك كلر» دوازده سال است كه در این جزیره كار می‌كند. او از انزوای آن جا لذت می‌برد و می‌گوید «این‌جا یك محل فانتزی استاندارد برای من است.» با این حال او هم اتفاقات عجیبی را تجربه كرده است. وی می‌گوید«بارها برایم اتفاق افتاده كه احساس می‌كردم كسی مرا نیشگون می‌گیرد. من توضیحی برای آنها ندارم به همین خاطر هیچ‌وقت در موردشان با كسی حرف نزدم.»
«جان بنر» در دهه پنجاه، چهار سال از عمر خود را در این زندان گذراند این سارق بانك كه هم اكنون در آریزونا زندگی می‌كند درباره زوزه‌های باد می‌گوید «شب‌ها وقتی با چشمان باز دراز می‌كشیدم به زوزه باد گوش می‌دادم. زوزه‌ای وحشت‌انگیز بود و انسان احساس می‌كرد ارواح هم با باد هم‌نفس شده‌اند. سعی می‌كردم عقلم را از دست ندهم هنوز هم هر وقت به آلكاتراز فكر می‌كنم به یاد بی‌رحمی‌هایش می‌افتم.» هر روز هزاران توریست از جاهای مختلف به آلكاتراز می‌آیند و از سلول‌های مختلف آن كه هر یك نام زندانی خود را بر سر در خود دارند دیدن می‌كنند. وقتی خورشید غروب می‌كند دیگر كسی از آلكاتراز نمی‌رود بلكه همه از آن فرار می‌كنند. جانسون، نگهبان شب، نیز پس از گذراندن شبی در میان زوزه‌های ارواح كشته‌شدگان آلكاتراز، صبح روز بعد می‌گریزد تا چند ساعتی احساس امنیت نماید.

▪ دخترك ده ساله
ساعت حدود ۹ در یك شب زیبای ماه آوریل بود كه من طبق معمول به رختخواب رفتم. آن شب هم مثل تمام شب‌ها در اتاق خودم و در تخت خودم خوابیدم. تا آن زمان اتفاق خاصی برایم نیفتاده بود ولی آن شب چیزی دیدم كه هرگز فراموش نخواهم كرد. به محض این‌كه چشم‌هایم را بستم لحظه به لحظه بیشتر احساس سرما كردم. چشم‌هایم را باز كردم تا ببینم آیا در یا پنجره باز مانده است ولی همه بسته بودند. به همین خاطر كمی احساس ترس كردم. به پهلو غلتیدم و ناگهان چشمم به دختركی افتاد كه حدود ده سال داشت. ایستاده بود و با لبخند به من نگاه می‌كرد. فكر كردم حتما خواب می‌بینم. چشم‌هایم را محكم بستم و دوباره گشودم. دخترك هنوز آن‌جا بود. پیراهن سپید بسیار زیبایی بر تن داشت و دور یقه‌اش گل‌های بنفش ملایمی دوخته شده بود. حالا دیگر عرق كرده بودم. از دختر پرسیدم تو كی هستی؟ او نزدیك‌تر آمد و گفت من دوستت هستم، یادت می‌آید؟ قبلا با تو زندگی می‌كردم... بعد خندید و جلوی چشمان حیرت‌زده من ناپدید شد. هرگز در طول عمرم اینقدر نترسیده بودم. آیا او را قبلا می‌شناختم؟ به سرعت پیش مادرم رفتم و خودم را در آغوش او انداختم. بعد همه چیز را برایش تعریف كردم. مادرم اخمی كرد و گفت حتما خواب دیده‌ام. ولی من می‌دانم كه خواب نبودم. وقتی برگشتم اتاقم هنوز سرد بود.

▪ چهره‌ای در پنجره
من «ریا» هستم و اهل هندوستان می‌باشم ولی داستانی كه تعریف می‌كنم در آمریكا و در خانه خاله‌ام اتفاق افتاد. خاله‌ام همیشه می‌گفت در خانه ارواح زندگی می‌كند ولی من هیچ‌وقت حرفش را باور نكردم تا این‌كه آن اتفاق برایم افتاد. روزی كه اولین بار به آن خانه رفتم احساس كردم همه چیز عجیب به نظر می‌رسد. حس می‌كردم یك نفر از پنجره به من نگاه می‌كند. هر بار آهسته به كنار پنجره می‌رفتم آن را می‌گشودم و دختر موطلایی‌ای را می‌دیدم كه به سرعت فرار می‌كرد. این اتفاق چندین بار تكرار شد تا این‌كه موضوع را به خاله‌ام گفتم. او گفت چهارده سال پیش این خانه متعلق به یك زن و شوهر جوان و دختر پنج ساله‌شان بود. پرسیدم آن دختر، مو طلایی بود؟ خاله مرا به اتاق زیر شیروانی برد و عكسی از آن خانواده را به من نشان داد. بله آن دختر موی طلایی داشت. مطمئن بودم كه او همان دختركی است كه پشت پنجره می‌دیدم. شب بعد پنجره اتاقم باز بود. باز هم دختری را دیدم كه به من خیره شده است ولی این بار بهتر می‌توانستم او را ببینم. چشمانش سیاه سیاه بود یعنی اصلا سفیدی نداشت. شروع به جیغ كشیدن كردم و به در نگاه كردم وقتی دوباره برگشتم حدود یك سانتی‌متر با صورت دخترك فاصله داشتم. شروع به دویدن كردم و به اتاق خاله‌ام رفتم. ولی وقتی در را باز كردم دیدم خاله‌ام راحت خوابیده است و همان دختر كنارش مثل مرده‌ها افتاده بود. دقیقا یادم هست كه ساعت پنج صبح بود. خاله‌ام را تكان دادم و دخترك را به او نشان دادم. دختر در برابر چشمان وحشت‌زده ما بیدار شد و به من نگاه كرد و گفت «تو مرده‌ای!» و به سرعت محو شد. از آن به بعد دیگر او را ندیدم ولی هنوز هم نفهمیدم چرا او به من گفت مرده‌ام.
بعد از این‌كه در سال ۱۹۶۳ زندان آلكاتراز بسته شد، باز هم آلكاتراز مامن زندانیان بیچاره خود ماند. مردانی كه زمانی در آن جا به زنجیر كشیده شده بودند. با این‌كه دیگر هیچ زندانی‌ای در آن نیست ولی هنوز هم حس غریبی در آن موج می‌زند. حسی توام با دلهره و وحشت. طوری كه هیچ‌گاه به ویژه در هنگام شب انسان در آن جزیره احساس آرامش نمی‌كند. بعضی‌ها معتقدند این احساس غریب به خاطر وجود ارواح كسانی است كه در آن زندان مرده‌اند. آیا این گفته صحت دارد.

مرد بزنما! مرد پرنده!! میمون پرنده!!پا گنده!مگس غول آسا و...

میخواهم اطلاعاتی از یك پرنده بزرگ و عظیم‌الجثه به شما بدهم. در سال 2001 من و شوهرم اواخر شب با اتومبیلمان به سمت نیوولمینگتون می‌‌رفتیم. ساعت حدودا دو یا سه صبح بود. یك نفر خبر داده بود كه سگ شكاری گم شده‌مان را دیده است و ما برای تحقیق در این مورد به آن‌جا می‌‌رفتیم. ماه اكتبر بود و ما با آرامش در آن ‌جاده تاریك و دور از شهر جلو می‌‌رفتیم....
. ماه بیرون آمده و همه‌جا را روشن كرده بود ولی باز هم تاریكی بر اطراف مستولی بود. ناگهان صدای پرواز پرنده‌ای را در بالای سرمان شنیدیم. پرنده به سرعت پایین آمد و بالای اتومبیل ما قرار گرفت. فكر كردیم روی اتومبیل نشسته است چون ماشین كمی تكان خورد و من حتی احساس می‌‌كردم كمی از زمین بلند شد. شیشه‌ها پایین بودند و حضور پرنده‌ای عجیب را بر بالای اتومبیل كاملا احساس می‌‌كردیم. به یكدیگر نگاه كردیم و گفتیم این دیگر چیه؟! به آسمان نگاه كردم و ناگهان چشمم به یك پرنده سفید و خاكستری بزرگ افتاد كه طول بالهایش شاید به چهار یا پنج متر می‌‌رسید. پرنده عجیب بر روی یك درخت كهنسال و بی‌‌شاخ و برگ نشست و آن‌قدر با درخت همرنگ بود كه دیگر نمی‌‌توانستم آن را تشخیص بدهم. من به شوهرم گفتم این بزرگ‌ترین پرنده‌ای است كه در عمرم دیده‌ام.

من نام آن را (مرد پرنده) گذاشتم چون پاهایش كاملا اندازه و شبیه پاهای یك مرد بود. آن شب به خانه برگشتیم و صبح روز بعد موضوع را به بچه‌هایمان (كه نوجوان هستند) گفتیم ولی آنها به ما خندیدند اما ما واقعا آن را دیده بودیم. به نظر می‌آمد متعلق به دوران ماقبل تاریخ بود. برای خودمان هم باورنكردنی است كه چنین پرنده‌ای را دیده‌ایم ولی چندی پیش وقتی شوهرم از سركار به خانه برگشت، گفت شنیده است یك نفر ادعا كرده یك پرنده عظیم‌الجثه را دیده است.

مرد بزنما
ژانویه سال 2002 بود. نیمه‌های شب از صدای پارس سگ‌هایم از خواب بیدار شدم. روی تخت نشستم و از پنجره به بیرون نگاه كردم. بیرون آنقدر روشن بود كه بتوانم تاحدودی دور و اطراف را ببینم و ناگهان از شدت تعجب در جایم میخكوب شدم. چیزی كه می‌‌دیدم باوركردنی نبود. موجودی شبیه به بز آن‌جا در بیرون خانه من زیر درخت گردو راه می‌‌رفت و سگ‌هایم پشت سرهم پارس می‌‌كردند و پشت پاشنه پاهایش را گاز می‌‌گرفتند. این موجود بیش از دو متر قد داشت و درست مثل انسان بر روی پاهایش ایستاده بود ولی شانه‌هایش افتاده بود و كمی قوز داشت و درست مثل یك بز دو شاخ بر روی سر و ریش بلندی بر روی چانه‌اش دیده می‌‌شد. دست‌هایش اندكی خمیده بودند و ناخن‌های كثیفش خاكستری رنگ به نظر می‌‌رسید. پوستش به رنگ سبز متمایل به زرد بود و موهای كم‌‌پشتی تمام سطح بدنش را پوشانده بود. تنه و پاهایش كاملا شبیه به یك انسان بلند قامت به نظر می‌‌رسید. من او را مستقیم از رو به رو ندیدم ولی توانستنم نیمرخ او را دقیقا ببینم. او شبیه به یك مرد بود. فقط می‌توانم بگویم كه از ترس و تعجب نمی‌‌توانستم تكان بخورم (مرد بز نما) اصلا برنگشت تا مرا ببیند و فقط برای رها شدن از شر سگ‌ها قدم‌هایش را تندتر كرد و رفت. هنوز هم هرازگاهی شب هنگام صدای یك بز را می‌‌شنوم و به یاد آن موجود می‌‌افتم. شنیدن صدای بز در محل زندگی من كه در (نرماندی) در (تگزاس) است عجیب به نظر می‌‌رسد زیرا در این محل هیچ‌كس بز نگه نمی‌‌دارد.

مگس‌های غول‌آسا
موضوعی كه برایتان تعریف می‌‌كنم مربوط به سال 1971 و تابستان گرم و خفقان‌آور آن سال است. در آن زمان ما در (میشیگان) زندگی می‌‌كردیم و من ده سال داشتم. آن روز به همراه دوستم كه او نیز ده ساله بود و برادر كوچك‌ترم كه هشت سال داشت در حیاط پشتی خانه بازی می‌‌كردیم. یادم می‌‌آید آن روز هوا واقعا گرم بود و ما می‌‌گفتیم اگر یك تخم‌مرغ را روی پیاده‌رو بشكنیم نیمرو می‌‌شود. ناگهان صدای وز وز بلندی به گوشمان رسید. حدودا سه یا چهار متر آن طرف‌تر از ما، روی در كوچك حیاط خانه‌مان دو مگس عظیم‌الجثه نشسته بودند. آنها درست شبیه به مگس‌های معمولی به نظر می‌‌رسیدند با این تفاوت كه طولشان تقریبا سی سانتی‌متر می‌‌شد. هر دوی آنها بزرگ بودند. ما به شدت ترسیدیم و با تعجب و وحشت به آنها نگاه می‌‌كردیم. می‌‌خواستیم برویم و یك نفر را بیاوریم تا او هم شاهد حضور این موجودات باشد ولی می‌‌ترسیدیم تكان بخوریم و فقط زیر لب با هم حرف می‌‌زدیم.
مگس‌های غول‌آسا فقط ده دقیقه آن‌جا بودند. ولی به نظر ما خیلی طولانی‌تر می‌‌رسید. بالاخره پریدند و با صدای وز وز ناهنجاری آن‌جا را ترك كردند. من، برادرم و دوستم به سوی خانه‌مان دویدیم و موضوع را به پدر و مادرم گفتیم ولی آنها حرفمان را قبول نكردند و گفتند از خودمان داستان تخیلی ساخته‌ایم. هنوز هم نمی‌‌دانم آن مگس‌های هیولاوار از كجا آمده بودند و به كجا رفتند.

پاگنده
تعریف این داستان برایم خیلی سخت است چون هربار كه آن را تكرار می‌‌كنم از ترس برخود می‌‌لرزم و به یاد آن صبح هولناك می‌‌افتم. هربار كه در تاریكی باشم همان احساس تنهایی و این احساس كه كسی مرا نگاه می‌‌كند به من دست می‌‌دهد. ساعت پنج صبح بود و شبنم صبح‌گاهی روی چادر صحرایی مرا پوشانده بود. نمی‌‌دانم چرا ولی احساس خستگی نمی‌‌كردم و به همین‌خاطر از چادر بیرون رفتم و در میان مه به قدم زدن پرداختم. همان‌وقت بود كه خش‌خشی را جلوی خودم شنیدم. صدای مار نبود. نه مطمئن بودم ولی این صدا باعث شد بنشینم و حركتی نكنم. تكان نمی‌‌خوردم و فقط گوش می‌‌دادم. در همان‌وقت صدای پای چیزی را شنیدم كه در جهت مخالف من می‌‌دوید. به داخل یك گودال دویدم و خودم را به درختی چسباندم. خودم را كنترل كردم و برگشتم و به سوی چادرم نگاه كردم. چیزی ندیدم ولی احساس غریبی داشتم. دوباره به داخل گودال رفتم. چیزی پشت سر من بود. تقریبا سه متر آن طرف‌تر. گوش‌هایم را تیز كردم. صدای یكنواختی سكوت را برهم می‌‌زد. صدایی مثل صدای موش‌هایی كه غذایشان را می‌‌جوند. كم‌كم خورشید از پشت كوه بیرون آمد و هوا را كمی روشن كرد. حالا دیگر می‌‌توانستم او را ببینم. اگر فقط كمی بلند می‌‌شدم می‌‌توانستم چیزی را كه آنقدر سبب وحشت من شده بود به چشم ببینم. سرم را بلند كردم و خود را كمی بالا كشیدم. نفسی به راحتی كشیدم. چیزی آن‌جا نبود. با آرامش هوای خنك بامدادان را به درون ریه‌هایم فرو دادم و برگشتم. ناگهان هولناك‌ترین موجود روی زمین را به چشم دیدم. موجودی عجیب كه كمی آن طرف‌تر بی‌‌صدا به جلو می‌‌رفت و از من دور می‌‌شد. موجودی بلندقد كه بدنش باموی سیاه پوشیده شده بود و دست و پاهایی دراز و تقریبا بی‌‌مو داشت. دو ساعت طول كشید تا توانستم به خود جرات بدهم و از گودال خارج شوم و به چادرم برگردم و از آن جنگل جهنمی فرار كنم. وقتی داستان را برای دیگران تعریف كردم همه گفتند كه او (پاگنده) بوده است.

میمون پرنده
داستانی كه تعریف می‌‌كنم در واقع برای برادر بزرگ‌تر و مادر بزرگم در (پورتوریكو) اتفاق افتاد. وقتی برادرم نه سال داشت (الان او 33 ساله است) خانه مادربزرگم بسیار بزرگ و در منطقه‌ای روستایی و كوهستانی بود. در كنار خانه جاده‌ای قرار داشت كه بالاتر از سطح خانه بود و از روی آن می‌‌شد پشت‌بام خانه را به راحتی دید. یك روز برادرم روی جاده در حال بازی بود كه ناگهان صدایی از بالای سرش شنید و به بالا نگاه كرد. در همان‌وقت مادربزرگ هم از خانه بیرون آمد و او نیز با شنیدن آن صدا روی بام را نگاه كرد و آنها توانستند عجیب‌ترین حیوان دنیا را ببینند. یك موجود شبیه به میمون كوچك با موهایی سیاه‌رنگ ولی بالدار. او خیلی زود ترسید و پرواز كرد و به سمت كوهستان رفت ولی تا امروز هیچ‌كس نفهمیده است كه او چه بود. بعضی‌ها می‌‌گویند آن حیوان از جنگل انبوه (یانكو) كه در آن نزدیكی است فرار كرده است. مردم میگویند در آن جنگل دانشمندان بر روی حیوانات تحقیق می‌‌كنند و با تركیب ژن‌ها می‌‌خواهند حیوانات جدیدی خلق كنند.
شاید این میمون پرنده هم یكی از آن مخلوقات دستكاری شده بود كه از مركز تحقیقات فرار كرده بود.

مرد پرنده
ساعت دقیقا سه صبح بود كه من و دوستم تصمیم گرفتیم بیرون برویم و در هوای تمیز و باران خورده قدم بزنیم. خانه دوستم در یك مجتمع آپارتمانی بود كه در میان ساختمان‌های بلند آن یك زمین بازی برای سرگرمی بچه‌ها ساخته بودند. ما به این زمین بازی رفتیم و در همان بدو ورود چشممان به موجودی پرنده مانند افتاد كه درست بالای سرسره نشسته بود و انگار داشت تغییر شكل می‌‌داد. ارتفاع قدش تقریبا به اندازه یك انسان بود و پاهایش كاملا شبیه به پاهای انسان بودند با این تفاوت كه پشت پاهایش پر روییده بود. بازوانش درست مثل دست‌های انسان به نظر می‌‌رسید ولی بال‌های بزرگی به طول حدودا سه متر به آن چسبیده بود. صورتش به طرف دیگری بود و ما نتوانستیم چهره‌اش را ببینیم. او حضور ما را احساس كرد و به سنگینی از روی سرسره پر زد و رفت. من هنوز هم نمی‌‌دانم او چه بود. انسان بود یا پرنده؟ و تا آخر عمرم او را فراموش نخواهم كرد.

هیولای مكزیكی
این خاطره‌ مربوط به سه سالگی من است ولی آنقدر مادرم این داستان را برای همه تعریف كرده است كه من آن را كاملا به خاطر دارم. آن روز من و مادرم به همراه خاله و دایی‌ام به دیدن مادربزرگ و پدربزرگ كه در شهر كوچكی در مكزیك زندگی می‌‌كردند، می‌‌رفتیم. مادرم می‌‌گوید جاده از میان كوهستان (سیرامادر) عبور می‌‌كرد و همان‌جا بود كه آن موجود عجیب را دیدیم. آن موجود شبیه به یك سگ بود ولی تفاوت بزرگی با یك سگ داشت. جثه آن تقریبا اندازه كادیلاك ما بود و چنگال‌های بزرگ وحشتناكی داشت. بدنش از موهای سیاه و ضخیم پوشیده شده بود و به نظر می‌‌رسید كه از حضور ما اصلا راضی نیست. دندان‌های پیش آن هیولا بلند و تیز‌ بود به‌طوری كه از دهانش بیرون زده بود و غرش‌كنان به طرف ماشین ما می‌‌آمد. مادرم از ترس پاهایش را روی پدال گاز گذاشت و به سرعت از آن‌جا دور شدیم. هنوز نمی‌‌دانیم آن موجود چه بود؟ ولی این را می‌‌دانیم كه (سیرامادر) كوهستان بسیار بزرگی است كه نقاطی از آن هنوز اكتشاف نشده و ممكن است حیوانات عجیبی در آن یافت شود.

در خواست هاى شیطان مزاز خدا

بعد از آن كه شیطان از سجده كردن بر آدم (ع) سرپیچى كرد و از بهشت بیرون شد.
گفت : پروردگارا! حالا كه مرا بیرون و از رحمت خود دور مى كنى ، عبادات من چه مى شود، هزاران سال عبادتت كرده ام كه فقط چهار هزار سال آن را به دو ركعت نماز گذراندم ! علاوه بر آن خودت فرمودى ، عمل عمل كنندگان را ضایع نمى كنم ! آیا سزاوار است كه با یك اشتباه ، مزد عمل چندین هزار ساله من به كلى از بین برود؟
خطاب از مصدر جلال رسید كه مزد هیچ كس در پیش من ضایع نمى شود؛ ولى كسى كه قابلیت نداشته باشد پاداش كارش را در آخرت دهم در دنیا هر چه بخواهد، مى دهم . شیطان عرض كرد: من هم مزد عمل خود را در دنیا از تو طلب مى كنم . چون به واسطه آدم جهنمى شدم حاجات خود را درباره آدم و فرزندان او قرار مى دهم ! خطاب شد: حاجات خود را بگو تا به تو ببخشم ! شیطان در جواب گفت :
اول آن كه ، اجازه دهى تا روز قیامت زنده باشم . خدا در جوابش فرمود: اگر مى خواهى از صدمه مرگ و جان كندن نجات یابى یا شربت ناگوار آن را نجش ، اراده من بر این است كه هر كس به دنیا آید مزه مرگ را بچشد و اگر كسى مرگ سراغش نیاید در آخرت هم كه مردن نیست . آن روز همه زنده مى شوند، مؤمنان در ناز و نعمت بهشت و مشركان در عذاب و نقمت جهنم خواهند بود.
چون نجات از مرگ براى كسى نیست ؛ تو را مهلت مى دهم تا روزى كه معلوم است .
- شاید مراد روز ظهور امام عصر - عجل الله تعالى فرجه الشریف - باشد كه به دست لشكر آن حضرت كشته مى شود و شاید هم روز آخر دنیا باشد -.

دوم این كه ، خدایا! از تو مى طلبم كه در مقابل هر یك از فرزندان آدم ، دو فرزند به من عطا كنى ! از این رو، در اخبار وارد شده : برابر هم یك نفر از اولاد آدم كه متولد مى شود، دو شیطان بر او مسلط است و او را اغوا مى كنند.

سوم ، گفت : خدایا! از تو مى خواهم كه مرا در بدن اولاد آدم مانند خون جریان دهى كه از هر جاى بدن او بخواهم ، بتوانم او را به معصیت بكشانم .

چهارم . از تو مى خواهم كه فرزندان آدم ما را نبینند، ولى ما آنها را ببینیم !

پنجم ،  خدایا مى خواهم این قدرت را به من بدهى كه به هر صورت بخواهم بتوانم در آیم . بنابر این (در هر جا و هر شكلى كه مى خواهد در مى آید تا شاید مردم را فریب دهد). همان طور كه در روز سقیفه بنى ساعده ، مجلس ‍ شوراى مكه كه علیه پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و سلم تشكیل شده بود، خود را به صورت پیرمردى نجدى در آورده و كار را براى آنان آسان كرد (كه در داستان شیطان و مجلس شوراى مكه بیان شده است ). و در اول خلافت ابوبكر به شكل پیرمردى زاهد در آمد، اول به ابوبكر بیعت كرد تا مردم تشویق شدن و ده ها داستان دیگر كه آورده خواهد شد .

ششم . پروردگار! از تو مى خواهم تا روح در بدن اولاد آدم است بر آن مسلط باشم !

هفتم ، عرض كرد: خدایا! از تو مى خواهم مرا مخصوصا در سینه آدم و اولاد او مسلط گردانى تا او را وسوسه كنم . چنان چه در قرآن مى فرماید:

من شر الوسواس الخناس الذى یوسوس فى صدور الناس من الجنه و الناس ؛

(شیطانى كه وسوسه و اندیشه بد در دل مردم مى افكند، وسوسه او، هم در دل جن باشد و هم در دل انسان ).

خداوند هم در پایان هر یك از خواسته هاى او فرمود، راضى شدم . وقتى شیطان این حاجات را از خداوند گرفت ، عرض كرد:

فبعزتك لاغوینهم اجمعین .

اى خدا!به عزت و بزرگوارى خودت ، همه آنها را گمراه و از راه راست منحرف مى كنم .

سپس شیطان گفت : من آنها را از پیش رو (آنها كه آخرت را در پیش دارند در نظرشان كوچك و ساده جلوه مى دهم ) و از پشت سر
(آنها را كه به جمع آورى اموال و ثروت مشغول هستند به بخل و نپرداختن حقوق واجب دستور مى دهم ) و از طرف راست (امور معنوى را به وسیله شبهه و شك و تردید ضایع مى سازم )، و از طرف چپ (لذت مادى و شهوات را در نظر آنها جلوه مى دهم .) و سراغشان مى روم و تو اكثر آنها را شكر گزار نخواهى یافت .

در خواست هاى آدم علیه السلام از خدا

امام باقر علیه السلام فرمود: چون حضرت آدم علیه السلام شنید شیطان براى فریب او به جاى عباداتى كه كرده ، حاجاتى را از خداوند خواستار شده و به او عنایت كرده ، عرض نمود: پروردگارا! شیطان را بر من و اولادم مسلط كردى ، خواسته هاى او را بر آوردى كه درباره من و اولادم بود. پس به من و اولادم چیزى عنایت فرما تا بتوانم در مقابل مكر و حیله هاى او خود را حفظ نمایم . خطاب شد: (شیطان از من خواست ) تو هم از من بخواه ؛ زیرا هم چه بخواهى به تو مى دهم و حاجات تو را هم برآورده مى كنم .
آدم علیه السلام عرض كرد: خدایا! من خیر و صلاح خود و اولادم را از تو مى خواهم . تو خود دانا و بزرگوارى ، هر چه صلاح مى دانى براى ما قرار بده ، خطاب رسید: اى آدم ! از براى تو و فرزندانت در دنیا چند چیز قرار دادم تا در مقابل حاجات شیطان باشد:

اول این كه ، هرگاه تو و اولادت قصد معصیتى كنید و آن را انجام ندهید، گناهى برایتان نوشته نمى شود.

دوم ، هرگاه قصد معصیتى نمودید و آن را انجام دادید، تا هفت ساعت شما را مهلت مى دهم ، اگر به فكر افتادید و توبه نمودید، باز براى شما نوشته نمى شود. و اگر بعد از هفت ساعت توبه نكردید فقط یك گناه برایتان نوشته مى شود.

سوم ، اگر قصد بندگى و كارهاى نیك كنید، ولى موفق نشوید و آن را انجام ندهید، یك ثواب براى شما نوشته مى شود.

چهارم ، اگر بر آن شدید كه عبادت و كار خیرى كنید و موفق هم شدید و آن را انجام دادید، ده حسنه و ثواب برایتان نوشته مى شود. چنان چه مى فرماید:

من جاء بالحسنه فله عشر امثالها و من جاء بالسیئه فلا یجزا الا مثلها؛
(هر كس كار نیكى انجام دهد، ده برابر به او پاداش داده مى شود و هر كس ‍ كار بدى انجام دهد، جز به همان مقدار كیفر داده نمى شود.).

آدم(ع) گفت : پروردگارا! فضل وجودم و كرم تو زیاد است ، آن را بر من و اولادم زیادتر فرما و ما را مورد لطف و كرم خود قرار ده .

پنجم ، خطاب شد: اى آدم ! براى فرزندانت قرار دادم ، اگر گناه و معصیتى نمودند و بعد پشیمان شدند و استغفار كردند گناهان شان را بیامرزم .

ششم ، هرگاه تا روز قیامت از تو فرزندى زاده شود - و دین دار و خداشناس ‍ باشد - در برابر هر یك از فرزندانت ، ملكى از ملائكه را (در مقابل اولادان شیطان ) قرار مى دهم تا او را از شر فتنه شیطان و اولادش حفظ نمایند.

هفتم ، عرض كرد: پروردگارا! لطف و كرم خود را بر ما بیفزا و ارزانى ده ، خطاب شد:اى آدم ! توبه را از براى ایشان قرار دادم و تا روح در بدن آنها است و هنوز به سینه و گلویشان نرسیده ، طلب استغفار كنند واز گناهان خود توبه نمایند، توبه ایشان را مى پذیرم .

هشتم ، گفت : خدایا! بخشش هاى خود را بر ما زیاد فرما. خطاب شد: اى آدم ! (اگر باز گناهانى باقى ماند یا فراموش كردند كه توبه كنند) در قیامت همه گناهان آنان را مى بخشم و مى آمرزم و از كسى باكى ندارم ؛(زیرا حاكم خودم هستم و قدرت به دست من است و كسى در آن جا دخالتى ندارد) قرآن درباره این كه خداوند همه گناهان را در قیامت مى بخشد، مى فرماید:

قل یا عبادى الذین اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله ، ان الله یغفر الذنوب جمیعا؛

(اى پیامبر!) به آنها (بگو: اى بندگان من ، كه بر خودتان اسراف و ستم كرده اید از رحمت خداوند نومید نشوید كه خدا همه گناهان را مى بخشد (كه او بخشنده و مهربان است )

وقتى خداوند به حضرت آدم علیه السلام خطاب نمود و فرمود: همه گناهان بندگان را در قیامت مى بخشم و مى آمرزم . آدم خوش حال شد و عرض كرد: همین ها ما را كافى است و به آنها راضى شدم .

شیطان و قالب گلى آدم علیه السلام 

زمان حلول روح در جسم جنین ?

بسمه تعالی

منشاء پیدایش روح به معنای اعم ماده است. اگر ولد را نفس فرض کنیم و والده را عالم ماده پس مخرج نفس

از نقص به کمال و علت بقا و تکامل نفس، والد است و ولد که مولود والده است به مرحله ای می رسد که دیگر

نیازی به والده ندارد و مسلط بر وی می شود (همان بحث تصرف در ماده کائنات توسط انسان کامل) و همسر

والد می شود اینها اسراری هستند به زبان ساده به نقل از عارفی واصل.

اما به نظر حقیر منشا روح حیوانی یا همان بدن مثالی و برزخی یا به قول متافیزیسین ها کالبد اثیری ماده است

و روح الهی و فطرت کاملا منشاء غیر مادی دارد همانطور که اسپیریتیسم ها گفتند اکتوپلاسم از پلاسمای خون

به وجود آمده مقصودشان روح حیوانی بوده که حکمای قدیم همچون ابن سینا تعبیر به بخار خون کرده اند.

بقیه مقاله در ادامه مطلب(بسیار كامل از مرحله اول تا اخر)