تبیان، دستیار زندگی

شهر  کوچکی است, اما خیلی عجیب و غریب است,هم زیبا و هم خطرناک , زیبا,چون منظره های زیبایی در آن به چشم میخورد و خطرناک,چون علاوه بر منظره های زیبا دره ها و مرداب های خطرناکی دارد که هر آن ممکن است  در مرداب این شهر غرق شوی و در دره های عمیق آن سقوط کنی .

هر کسی جرات نمی کند  وارد این شهر شود ,چون واقعا خطرناک است و هر ثانیه ممکن است برای آدمی حادثه ای جبران ناپذیر رخ دهد و یک عمر پشیمانی به وجود بیاورد .

عده زیادی از خیر منظره های زیبای این شهر می گذرند  و از ترس دره های وحشتناک این شهر حتی نزدیک این شهر هم نمی شوند  و نه تنها نزدیک نمی شوند بلکه از صدها کیلومتری این شهر فرار می کنند  .

اما در این میان عده ای بدون هیچ هراس و ترس و دلهره ای با راحتی خیال و آرامش وصف ناشدنی بارها به این شهر سر می زنند و از منظره های آن دیدن می کنند . این افراد فقط منظره های این شهر را می بینند  اما از خطر دره ها و مرداب های آن غافل هستند .

شاید بتوان گفت ,عجیب ترین شهری است,که تا به حال وصف آن را می شنیدم ,شهری  که بر خلاف شهرهای دیگر نقشه جغرافیای آن هم عجیب و غریب است  چرا که این شهر مانند مثلثی است  که از سه ضلع تشکیل شده  و بیشتر دره ها و مرداب های این شهر در اطراف آن یعنی بر سه ضلع آن قرار داشت .

شهرداری این شهر آن را به سه منطقه تقسیم کرده بود و برای هر منطقه نیز اسمی گذاشته بود :

منطقه 1:منطقه نگاه

منطقه یک این شهر همان منطقه ای است که پر از منظره های به ظاهر زیبا و دل انگیز است که انسان های زیادی را به طرف خود می کشاند و به عبارتی دیگر یک منطقه توریستی  به همراه کلی جاذبه برای جذب کردن افراد است .

منطقه 2:منطقه گناه

توریست های زیادی از این منطقه دیدن می کنند و در حقیقت اکثر آنها به خاطر دیدن منطقه یک که همان منطقه نگاه است خواه ناخواه به این منطقه کشانده میشوند و این قانونی بود که شهرداری این شهر تصویب کرده بود که هر کسی که از منطقه یک دیدن کند به ناچار باید از منطقه دو نیز دیدن کند و همه توریست ها و افراد نیز به ناچار این قانون را پذیرفته اند .

منطقه 3:منطقه ویرانی

این منطقه, خطرناک ترین منطقه  این شهر است که هر کسی وارد این شهر شود نابود میشود و راه برگشتی از  منطقه نیست, چرا که در طول  تاریخ این شهر عده زیادی به خاطر مسافرت به منطقه های یک و دو این شهر وارد این منطقه شدند و بلافاصله بعد از ورود به این منطقه نامه هلاکت و شکست و بدبختی و ذلت خود را امضا کردند و یک عمر پشیمان از اینکه ای کاش هیچ گاه وارد این شهر شوم نمی شدند .

شهردار این شهر کیست:

این شهر سه ضلعی شهری است که قرآن کریم به زیبایی هرچه تمام تر آن را به تصویر کشیده است شهری که شهردار آن  کسی نیست جز شیطان,که برای کسانی که وارد این شهر میشوند برنامه های زیادی را تدارک دیده است ازجمله:

1)شراب و قمار و گناه برای مسافران تدارک دیده شده:

(إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَیْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطانِ : شراب و قمار و بتها و تیرهاى قرعه پلیدند [و] از عمل شیطانند)( المائدة :  90)

2)فحشا و منکر در این شهر به کثرت دیده میشود:

(وَ مَنْ یَتَّبِعْ خُطُواتِ الشَّیْطانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَر:، و هر کس پاى بر جاى گامهاى شیطان نهد [بداند که‏] او به زشتکارى و ناپسند وامى‏دارد)( النور :  21)

3)گمراهی و حسرت در انتظار کسانی است که وارد این شهر میشوند :

(وَ لَأُضِلَّنَّهُمْ وَ لَأُمَنِّیَنَّهُمْ : و آنان را سخت گمراه و دچار آرزوهاى دور و دراز خواهم کرد.)( النساء :  119)

اما خداوند متعال در آیات فروانی افراد را از مسافرت به این شهر که شاید بتوان خطرناک ترین شهر در دنیا است نهی کرده است و بارها فرموده است که فریب تبلیغات این شهر را نخورید چرا که اگر وارد این شهر شوید به ناچار باید از سه منطقه آن دیدن کنید و بعد از آن  دیگر راهی برای برگشت باقی نمی ماند و شما محکوم خواهید شد .

خداوند متعال در آیا ت سوره  مبارکه نور به زیبایی هر چه تمام تر انسان ها را از سفر کردن به این منطقه یک این شهر که همان منطقه نگاه است منع کرده است و فرموده :

(قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکى‏ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما یَصْنَعُونَ : به مردان با ایمان بگو: «دیده فرو نهند و پاکدامنى ورزند، که این براى آنان پاکیزه‏تر است، زیرا خدا به آنچه مى‏کنند آگاه است)( النور :  30)

خداوند متعال در این آیه رابطه تنگاتنگی بین منطقه یک این شهر که همان منطقه نگاه است و منطقه دو و سه که منطقه گناه و زنا است بر قرار کرده است و این  رابطه دلالت بر این مطلب دارد که اگر میخواهید در منطقه دو وسه این شهر وارد نشوید باید از ورود به این شهر خود داری کنید و امکان ندارد که بگویید من وارد میشوم و فقط این منطقه را مشاهده می کنم و بعد به سرعت ازآن خارج میشوم .

آری شهری سه ضلعی را به تصویر کشیدیم که عده زیادی هر ساله برای سفرهای خود آن را انتخاب می کنند, غافل از اینکه این شهر شهری است پر از اندوه و افسردگی و گمراهی و برای افرادی که به آن سفر می کنند جز پشیمانی به دنبال نخواهد داشت .

منبع : حافظان نور

آیا می‏دانید حس چشایی خاصیت تطابق‌پذیری دارد؟ یعنی اگر فردی مرتب غذای شور، شیرین و چرب مصرف کند به تدریج ذائقه‌اش به مقدار مشخصی از نمک، شکر و چربی عادت خواهد کرد بنابراین چنین افرادی وقتی از غذاهای کم‌نمک، بدون شیرینی یا کم‌چرب استفاده می‌کنند، طعم غذا برایشان خوشایند نیست و آن را نمی‌پسندند.

واقعیت این است که هر چه مقدار این مواد در یک ماده غذایی افزایش می‌یابد، حساسیت سلول‌های چشایی به تدریج کاهش پیدا می‌کند ولی اگر همین فرد میزان نمک یا شیرینی دریافتی خود را مثلا از امروز به‌تدریج کاهش دهد، حساسیت سلول‌های چشایی‏اش مجددا افزایش ‏پیدا خواهد کرد. اینها گفته‏های دکتر محمدرضا وفا، متخصص تغذیه و رژیم درمانی و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران است که در این مورد با او گفت‏وگو کرده‌ایم.

آقای دکتر! چه عاملی باعث ایجاد میل و ولع زیاد به خوردن شیرینی می‌شود؟

مهم‌ترین نکته درخصوص میل زیاد به شیرینی‌ها مانند سایر خوراکی‌های دیگر بحث عادت کردن ذائقه به این مواد است. اما مساله دیگر در خصوص شیرینی‌ها این است که وقتی فرد گرسنه‏ای که قندخونش پایین آمده است یک ماده شیرین می‌خورد در مدت کوتاهی قند مصرفی وارد خونش می‌شود و میزان آن را بالا می‌‌برد.

در نتیجه فرد احساس سیری می‌کند، اما پاسخ فیزیولوژیک و طبیعی بدن این است که وقتی سطح قندخون در فاصله کوتاهی بالا رفت، بدن به سرعت نسبت به آن واکنش نشان دهد و ترشح مقدار انسولین در بدن را افزایش دهد. این مساله باعث می‌شود قندخون در فاصله کوتاه‌تری به سرعت پایین بیاید و مجددا حالت گرسنگی ایجاد شود. به همین دلیل افرادی که صبحانه نمی‌خورند وقتی از خوراکی‌های شیرین مانند انواع کیک، بیسکویت و... استفاده می‌کنند در فاصله‌زمانی کوتاهی احساس گرسنگی می‌کنند و مجبورند مجددا از این مواد برای پاسخ به حس گرسنگی خود استفاده کنند. این کار باعث عادت به مصرف شکر، شیرینی و در کل خوراکی‌های شیرین می‌شود و این روند به صورت یک سیکل معیوب تکرار خواهد شد.

آیا این گفته درست است که «اعتیاد به شیرینی به اندازه اعتیاد به موادمخدر یا الکل خطرناک است؟»

الکل یا موادمخدر مواد شیمیایی یا دارویی هستند و مسلما آثار آنها نسبت به غذا یا شیرینی‌ها بیشتر و خطرناک‌تر است. واقعیت این است که با گفتن چنین جملاتی سعی می‌شود توجه افراد را به این نکته جلب کرد که اگر عادت مصرف بی‌رویه شیرینی‌ها به خصوص در کسانی که از نظر ژنتیکی و محیطی استعداد ابتلا به دیابت را دارند، چاق هستند، سابقه بیماری قلبی– عروقی دارند، سن بالایی دارند و... ادامه پیدا کند به‌تدریج دچار مجموعه‌ای از بیماری‌های متابولیک و پیچیده می‌شوند که درمان آنها بسیار سخت خواهد بود و می‌تواند مانند یک بیماری سرطانی به تمام قسمت‌های بدن از جنبه‌های مختلف آسیب برساند و سلامت فرد را به خطر بیندازد. به همین دلیل اعتیاد به خوردن بی‌رویه شیرینی‌ها به اعتیاد به موادمخدر و الکل تشبیه شده است.

وقتی یک ماده شیرین وارد بدن می‌شود چه فرآیندی را طی می‌کند و چه تاثیراتی در بدن یا مغز می‌گذارد؟

قند، مهم‌ترین سوخت بدن است. تفاوتی نمی‌کند که ما چربی مصرف کنیم یا نشاسته یا پروتئین و... هر ماده‌ای که مصرف می‌کنیم طی هضم و جذب به گلوکز تبدیل می‌شود. پس واحد انرژی در بدن انسان، گلوکز است که ساده‌ترین قند از نظر بیولوژیک و بیوشیمی است.

سوخت اصلی مغز و گلبول‌های قرمز خون نیز گلوکز است، ولی وجود مقدار زیادی از گلوکز در خون هم می‌تواند سمی باشد. البته کبد و پانکراس در شرایط عادی بدن، قند موجود در خون را کنترل می‌کنند و آن را بین 90 تا 110 میلی‌گرم در دسی‌لیتر (در حالت ناشتا در یک فرد سالم) نگه می‌دارند ولی اگر میزان قندخون از این مقدار بیشتر شود قند زیاد مانند یک ماده اکسیدکننده سمی می‌تواند به شدت سلامت بدن را به خطر بیندازد.

قند اضافی در بدن ذخیره نمی‌شود؟

اگر مقدار انرژی یا کالری‌ای که از طریق کربوهیدرات و چربی دریافت می‌شود بیشتر از نیاز بدن باشد، میزان اضافه آن به صورت گلیکوژن در کبد و ماهیچه‏ها ذخیره خواهد شد. البته ذخایر گلیکوژن در کبد و ماهیچه‏ها محدود هستند. به این ترتیب که در یک فرد بالغ حداکثر 350 و اگر ورزشکار باشد، تا حدود 400 گرم گلیکوژن در کبد و ماهیچه‌ها ذخیره می‌شود.

اگر ذخیره ماهیچه از گلیکوژن تکمیل شده باشد مازاد انرژی در کبد به چربی تبدیل می‌شود و در بافت‌های مختلف بدن تجمع پیدا می‌کند. در واقع افرادی که چاق هستند در طولانی‌مدت بیش از نیازشان کالری دریافت کرده‌اند و ذخایر گلیکوژن‌شان پرشده است. تحرکی هم نداشته‌اند تا گلیکوژن‌شان بسوزد. درنتیجه هر چه غذا می‌خورند به چربی تبدیل و در بدن ذخیره می‌شود.

آیا این درست است که خوردن شیرینی به انسان نشاط می‌دهد؟

در محدوده طبیعی بله، مصرف متعادل قندها و خوراکی‌های حاوی کربوهیدرات، قندهای ساده که از منابع طبیعی مانند میوه‏های شیرین شامل انگور، کشمش، توت، خرما، انجیر و... تامین می‏شوند یا شکلات‌های تازه و سالم کمک می‌کنند تا حالت هوشیاری و شادی بیشتر شود زیرا این مواد می‌توانند زمینه‌ساز سنتز واسطه‌های شیمیایی مانند دوپامین، سروتونین و گابا در مغز باشند. درنتیجه حالت ریلکسیشن را بیشتر می‌کنند، اما افراط در مصرف شیرینی می‌تواند اثر معکوس داشته باشد و عوارضی را به همراه آورد.

بسیاری از افراد عادت دارند پس از صرف غذای‌شان یک خوراکی شیرین بخورند. آیا این عادت را تایید می‌کنید؟

طبق فرمایش پیامبر اسلام (ص) مستحب است انسان شیرینی را پس از صرف غذا بخورد. از طرفی حتما از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایتان شنیده‌اید که می‌گویند «قبل از غذا چیز شیرین نخور تا اشتهات کور نشه» به عبارت ساده‌تر دین، سنت و فرهنگ ما مصرف شیرینی‌ها را بعد از غذا و به مقدار کم بهتر می‌داند.

این کار هم تا حدودی به متابولیسم بهتر موادغذایی خورده‌شده کمک و تعادل بین کربوهیدرات، پروتئین و چربی را از نظر متابولیسم تنظیم می‏کند و هم به احساس سیری کامل منجر می‏شود. درحالی که اگر قند یا شیرینی قبل از خوردن غذا مصرف شود، قندخون بالا می‌رود و فرد اشتهایش را از دست می‌دهد درنتیجه غذای اصلی‌اش را نخواهد خورد و مواد لازم و ضروری به بدن نخواهد رسید.

قطعا منظور پیامبر اسلام (ص) و متخصصان تغذیه از خوردن شیرینی، شیرینی‌های طبیعی است. درست است؟

بله. منظور میوه‌های شیرین مانند خرما، انجیر و... است. از نظر ما هم شیرینی‌های طبیعی همیشه ارجح هستند اما به هر حال ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که شیرینی‌های مختلف هم جزو واقعیت‌های آن است. در حال حاضر غذاخوردن علاوه بر تامین احتیاجات بدن، تفریح هم محسوب می‏شود.

به همین دلیل نمی‌توانیم هیچ فردی را از خوردن یک ماده خوراکی ممنوع کنیم بلکه فقط می‌توانیم آنها را محدود کنیم. از آنجا که مصرف ژله، بستنی، کیک خامه‌ای و... مورد پذیرش همه افراد جامعه است، همه می‌توانند از آنها استفاده کنند ولی این میزان در هر فردی با توجه به شرایطی که دارد و میزان کالری‌ای که باید دریافت کند، متفاوت است و همان‌طور که اشاره شد باید در حد متعادل و محدود مصرف شود.

اگر شیرینی‌ها با شیرین‌کننده‌های مصنوعی تهیه شده باشند چطور؟ باز هم مضر هستند؟

مصرف شیرین‌کننده‌های مصنوعی برای افرادی که سالم هستند و مشکلی ندارند به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود زیرا مقدار شیرینی این مواد نسبت به شیرینی حاصل از ساکاروز یا قند و شکر بسیار بیشتر است. بعضی از این مواد حدود 150 تا 300 مرتبه در مقدار وزنی مشابه شیرین‌تر از ساکاروز یا قند و شکر معمولی هستند. در نتیجه وقتی فردی به مصرف این مواد عادت می‌کند حساسیت سلول‌های چشایی‌اش به تدریج کاهش می‌یابد و پس از آن خوردن مواد با شیرینی کمتر برایش بی‌مزه جلوه می‌کند.

نکته دیگر اینکه درست است که این مواد کالری ندارند اما عملکرد کبد و کلیه را در بدن افزایش می‌دهند بنابراین افرادی که به خصوص مشکل کبدی یا کلیوی دارند، نباید به هیچ‌وجه از این شیرین‌کننده‌ها استفاده کنند. افراد مبتلا به دیابت هم با توجه به شرایطی که دارند با مقدار کاملا کنترل‌شده می‌توانند از این مواد استفاده کنند. پس این‌طور نیست که چون شیرین‌کننده‏ها قند و کالری ندارند هر فردی می‌تواند هر چقدر که دلش خواست از آنها استفاده کند. چنین باوری کاملا غلط است.

بسیاری از خانم‌ها هنگام قاعدگی یا در بارداری میل‌شان به خوردن شیرینی افزایش می‌یابد. چرا این اتفاق می‌افتد؟

در دوره قاعدگی یا بارداری، متابولیسم بدن افزایش پیدا می‌کند و بالطبع سوخت‌وساز هم بیشتر می‌شود. متابولیسم پایه در یک خانم در دوران قاعدگی‌اش با توجه به شدت خونریزی‌ای که دارد، بین 10 تا 20 درصد افزایش می‌یابد و چون به کالری بیشتری نیاز دارد تمایل به خوردن تمام خوراکی‌ها به خصوص خوراکی‌های شیرین بیشتر می‌شود. به همین دلیل توصیه می‌کنم در این شرایط هم حتما شیرینی را بعد از وعده غذایی اصلی مصرف کنند. در دوران بارداری هم همین‌طور است.

متابولیسم پایه یک خانم باردار به خصوص در 3 ماهه دوم و سوم 20 درصد بیشتر از یک خانم در همان سن و شرایط است و چون به کالری بیشتری نیاز دارد به همان مقدار و نه بیشتر می‌تواند از مواد شیرین به خصوص میوه‌های شیرین استفاده کند. این مقدار می‌تواند به وسیله متخصص تغذیه محاسبه شود تا خانم باردار با آسودگی خاطر بارداری خود را بگذراند.

چه کنیم تا ذائقه کودکانمان به سمت خوردن بیش از حد خوراکی‌های شیرین نرود؟

از نظر روان‌شناسی تغذیه، مهم‌ترین عادت غذایی بین سن 6 تا 18 ماهگی شکل می‌گیرد. یعنی زمانی که تغذیه کمکی شروع می‌شود تا حدود 5/1 سالگی کودک که در آن زمان تقریبا تمام غذاها را می‌خورد. اگر مادر با بینش کافی بتواند در این مدت تمام خوراکی‌ها را از گروه‌های مختلف غذایی با ظاهر، طعم، رنگ، بو و بافت مختلف غذاها به کودک خود بچشاند و آشنا کند، مقاومت این کودک نسبت به پذیرش غذاهای جدید کم می‌شود و می‌تواند تمام خوراکی‌ها را خیلی بهتر مصرف کند. هر چه این دانش و بینش کمتر باشد مقاومت کودک در خوردن غذاها بیشتر است. البته در هر سنی می‌توان این تغییر را ایجاد کرد اما نیازمند گذشت زمان است.

در آخر چه توصیه‏ای برای کسانی که علاقمندان مفرط به شیرینی دارید؟

توصیه می‌کنم مصرف شیرینی‌ها را به تدریج کاهش دهند و حتما بعد از وعده غذایی اصلی‌شان شیرینی مصرف کنند. در این صورت به مرور زمان میل زیاد ایشان به شیرینی‌ها کاهش خواهد یافت. بهتر است تعداد وعده‌ها و میان‌وعده‌های غذایی‌شان را به 6 وعده در روز تبدیل کنند که بین هر وعده حدود 2 تا 3 ساعت فاصله است. در هر میان وعده می‌توانند از مواد غذایی شیرینی مانند میوه‏های شیرین استفاده کنند و سپس به تدریج میزان مصرف شیرینی‏های مضر را کم کنند.

مریم منصوری

منبع : سلامتیران 

پریسا ترابی در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبری فارس «توانا» ‌اظهار داشت:‌ میان وعده‌ها حدود 20 تا 25 درصد انرژی مورد نیاز بدن را تأمین می‌کند.

وی با بیان اینکه اهمیت میان‌ وعده‌ها کمتر از وعده‌های اصلی غذایی نیست، ادامه داد: افراد باید ۳ وعده غذای اصلی را به پنج وعده غذای سبک تقسیم کنند زیرا میان وعده‌ها نقش مهمی در پر کردن وعده‌های غذایی برعهده دارد.

کارشناس اداره بهبود تغذیه وزارت بهداشت بیان داشت: افراد باید سعی کنند در هر وعده غذایی حجم غذای خود را کاهش دهند زیرا افزایش تعداد وعده‌های غذایی می‌تواند به کاهش بروز بیماری‌ها کمک کند.

ترابی عنوان کرد: پرخوری در هر وعده غذایی موجب سرازیر شدن حجم زیادی از انسولین به خون می‌شود که در روند چاقی بسیار تأثیرگذار است بنابراین مصرف میان وعده‌ها می‌تواند در کنترل چاقی و پیشگیری از آن مناسب باشد.

وی بیان کرد: معمولاً ریز مغذی‌هایی که بدن به آن نیاز دارد، در وعده‌های اصلی تأمین نمی‌شود که مصرف میان وعده‌ها، ریزمغذی‌های مورد نیاز بدن را تأمین می‌کند. معمولاً میوه‌ها و سبزی‌ها سرشار از املاح هستند که در وعده‌های اصلی غذایی مصرف نمی‌شود ولی در میان وعده‌ها جایگاه مناسبی دارند. 

به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان فارس، محمود جباروند، رئیس بیمارستان فوق تخصصی فارابی در همایش بررسی ابعاد آتش‌بازی در چهارشنبه آخر سال در تهران که عصر امروز در بیمارستان فارابی تهران برگزار شد، گفت: دیه چشم معادل دیه نیمی از بدن است و همین موضوع نشان‌دهنده اهمیت بینایی در بدن است و متأسفانه بیشترین آسیب‌ها و صدمات در شب چهارشنبه آخرسال به چشم وارد می‌شود.

وی مصدومیت چشمی را مهمترین آسیب چهارشنبه آخرسال دانست و افزود: سال گذشته در این شب 285 مصدوم به بیمارستان فارابی مراجعه داشتند که از این تعداد 22 نفر نیاز به عمل جراحی پیدا کردند که 4 نفر از آنها متأسفانه بینایی خود را از دست دادند. همچنین 78 درصد مصدومان سال گذشته را مردان و 13 درصد را زنان تشکیل می دادند این در حالیست که بیشترین قشر آسیب پذیر 21 تا 30 سال سن داشتند.

جباروند گفت: باید اطلاع رسانی شود برای مصدومان چه اقداماتی توسط حاضرین جهت جلوگیری از وخیم‌تر شدن وضعیت مصدوم باید انجام شود؛ ‌مردم باید بدانند کسانی که دچار آسیب‌های چشمی شده‌اند به هیچ‌وجه به چشم خود آب نزنند، چشم خود را نمالند و دستمال روی آن نگذارند.

وی اضافه کرد: افراد تنها می‌توانند از محافظ‌های پلاستیکی برای فرد آسیب‌دیده استفاده کنند تا به اعضای داخلی چشم فشاری وارد نشده تا او را به مرکز درمانی برسانند. دلیل آن هم این است که در بسیاری از این موارد ترکش‌هایی از انفجار مواد به اطراف پرتاب شده و ممکن است در چشم مصدوم مانده باشد.

رئیس بیمارستان فوق تخصصی فارابی تصریح کرد: افراد مصدومی که دسترسی به محافظ چشم ندارند،‌ کف دست خود را به عنوان محافظ روی چشم قرار دهند و سریعاً به مراکز درمانی مراجعه کنند. بیمارستان فارابی در شب چهارشنبه آخرسال با ظرفیت کامل آماده ارائه خدمت است. همچنین مردم از ترددهای غیر ضروری در این شب در خیابان‌ها پرهیزکنند.