ارتباط آنها با معناى اوليه كاملاً قطع نشده است، نبايد در استدلال و تعريف به كار گرفته شوند. در اسلوب هاى علمى و مطالب استدلالى به جاست همواره از الفاظى استفاده كرد كه معناى واحدى دارند.(9)
ب) تقسيم لفظ در مقايسه با لفظ ديگر. وقتى دو يا چند لفظ با يكديگر مقايسه شوند يكى از دو صورت را خواهند داشت:
1 . ترادف: در صورتى كه همه الفاظ داراى يك معنا باشند؛ مانند انسان و بشر.
2 . تباين: در صورتى كه همه الفاظ داراى معناى جداگانه اى باشند؛ مانند انسان و سنگ.(10)
هدف منطقى از ذكر چنين تقسيمى اين است كه توصيه كند:
استفاده از الفاظ مترادف در تعريف و استدلال نادرست است؛ مثلاً كسى در مقام استدلال بگويد: چون هر بشرى انسان است، هر انسانى متفكر است؛ بنابراين، هر بشرى متفكر است، و يا در مقام تعريف بگويد: انسان همان بشر است.(11)
ج) تقسيم لفظ با قطع نظر از اين كه واحد باشد يا متعدد به مفرد و مركب.
اين اقسام نيز به نوبه خود به قسمت هاى ديگرى تقسيم مى شود. از آن رو كه بيان و توضيح اقسام مفرد و مركب به طور مستقيم به قلمرو تصديقات مربوط مى شود در درس دهم و در بخش تصديقات به آن خواهيم پرداخت.
