كتاب اميرالمؤمنين(عليه السلام)است كه ستايش پيش از دعا و درخواست است. پس هرگاه خدا را خواندى او را تمجيد كن. عرض كردم: چگونه تمجيدش كنم؟ فرمود: مى گويى: «يا مَنْ هُوَ اَقْرَبُ اِلَىَّ مِنْ حَبْلِ الْوَريدِ، يا فَعّالا لِما يُريدُ، يا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ، يا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الاَْعْلى، يا مَنْ هُوَ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْءٌ».(1)
3 . صلوات فرستادن. امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«لا يَزالُ الدُّعاءُ مَحْجُوباً حَتّى يُصَلِّى عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد».(2) دعاهاى ائمه(عليهم السلام) معمولا همراه با صلوات و تكرار صلوات است.
4 . شفيع قرار دادن انبيا، اوليا و صالحان و توسل به اهل بيت.
5 . اقرار به گناه و تقصير; زيرا هر قدر انسان عابد و متقى باشد باز هم از اداى تكاليف بندگى به طور كامل ناتوان است تا چه رسد به عامه انسانها كه پر از لغزش وخطايند.
6 . فروتنى در درگاه خدا با گشودن و بالا بردن دستها به سوى آسمان و گريه كردن.
7 . خواندن دو ركعت نماز قبل از دعا.
8 . كوچك نشمردن دعا و بزرگ نشمردن حاجت.
9 . عالى بودن همّت درخواسته ها. در تعاليم اسلام سفارش شده كه انسان درخواسته هاى خود همتى والا داشته باشد و از درگاه خداوند متعال، سلامت دين و ايمان، حفظ و پايدارى اسلام و حسن توفيق و عاقبت به خيرى، برخوردارى از درجات شهدا، محشور شدن با پيامبر و خاندان پاكش و مانند آن را طلب كند و براى چيزهاى كم ارزشِ دنيا دعا نكند.
10 . عموميت دادن به دعا، يعنى براى همه دعا كردن. رسول خدا(صلى الله عليه وآله) فرمود:
«إذا دعا أَحَدُكم فليَعُمَّ; فإنّه أَوجَبُ للدّعاء».(3)11 . پنهان كردن دعا. خداى متعال در قرآن مى فرمايد:
(اُدْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً ...)(4).
12 . اجتماع براى دعا. جاهايى كه دعا كردن از ريا و خودنمايى ايمن باشد، بهتر است به صورت دسته جمعى باشد; زيرا در قبول آن مؤثرتر است.
امام صادق(عليه السلام) فرمود:
«كان أبي عليه 