ب) علامه حاج ميرزا ابوالحسن شعرانى(قدس سره)، از جمله دانشمندان بلندمرتبه اى است كه در بسيارى از علوم متداول عصر خود مانند فقه، فلسفه، كلام، رياضيات، حديث و تفسير صاحب نظر بود. او در پايان حواشى ارزشمندش بر وافى سفارشهايى به طلاب دارد كه بسيار ارزنده است و گلچينى از آنها ذيلا مى آيد:
واجب است بر طالب علم كه بر اصول مذهب و آنچه به اعتقادات وابسته است، معرفت داشته باشد. جهل و ناآگاهى به اين مسائل، آن اندازه كه از مردمان عامى پذيرفته است، از علما قابل چشم پوشى و بخشودگى نيست.
طالب علم بايد در تهذيب نفس خويش كوشا باشد و خود را به اخلاق فاضله آراسته سازد. و در اين راه تنها به خواندن احاديث وارد شده بسنده نكند. بلكه عمده آن است كه با اهل اخلاق همنشين گردد و اعمال خود را بر آنان عرضه بدارد و عيوب و كاستيهاى خويش را دريابد و از آنان راههاى اصلاح نفس را بجويد.
بزرگترين چيزى كه بر طالب علم واجب است، خالص گرداندن نيت براى خداوند متعال است. زيرا تنها اوست كه بنده را توفيق مى دهد و وسائل طاعت خويش را فراهم مى آورد و راه درست را در قلوب بندگانش الهام مى بخشد.
از ديگر امورى كه بر طالب علم واجب است، پارسايى و پرهيزگارى از حرامها و مسائل شبهه ناك، و نيز مواظبت بر عبادات است، زيرا هر كس از علم خود سودى نمى برد مگر آن را با عمل مقرون سازد. دلهاى مردمان نيز به واسطه عالم بى تقوا آرامش نمى يابد، مردم بدو بدگمان مى شوند و بر گفتارش اعتماد نمى كنند و در نتيجه دانش او در سينه اش باقى مى ماند.
واجب است بر طالب علم كه قرائت قرآن را در طول شبانه روز ترك نگويد، و قرائت را به اندازه توانايى خويش با تدبّر و تأمل و ريزه كاريها و معانى آيات همراه سازد و در آياتى كه به اشكال برمى خورد به تفسير مراجعه كند.
بايد طالب علم به علما گمان نيكو داشته باشد و اين راز موفقيت و وسيله كاميابى و پيروزى است و سخن علماى دين را سست نگيرد و تعظيم آنان را چه مرده و چه زنده سبب مزيد توفيق داند.
