مصفّا و منور مى كند. از دوستى با جاهلان و فرومايگان و همنشينى با كسانى كه بيشتر همّتشان كسب مال و مقام است بپرهيز، كه موجب تيرگى و كدورت قلب مى شود.
4 . پيوسته بر احترام پيران و سالمندان و نيكى و خوش رفتارى به عموم موحّدان و خدا شناسان مواظبت كن.
5 . مبادا كسى را دل شكسته و آزرده سازى كه اين كار از گناهان بزرگ است از نفرين مظلوم و دلشكسته بپرهيز كه از نيزه و شمشير برنده تر است.
6 . در برآوردن نياز برادران دينى به قدر امكان بكوش. و كمك به درماندگان و بيچارگان را فراموش نكن، بويجه سادات را كه دوستى آنان مزد رسالت و نبوت است. چنانكه كتاب و سنّت بر اين امر تصريح دارند. در صله رحم سهل انگارى نكن، چرا كه مايه آبادانى و طول عمر مى شود; چنانكه مفاد احاديث فراوان است.
7 . به قدر امكان با تبليغ احكام اسلام و ترويج مسائل حلال و حرام، امر به معروف و نهى از منكر، اقامه نماز جماعت و فراخواندن بندگان به اطاعت خداى سبحان به دين اسلام خدمت كن.
8 . مبادا كه در كارها و خواسته هايت به غير خداى منّان تكيه كنى كه موجب محروم شدن از رحمت اوست; چنانكه آيات قرآن و سخنان ائمه طاهرين بر آن دلالت دارد، بلكه تجربه و مشاهده به آن شهادت مى دهد. بنابراين، حتماً در كارهايت بر او اعتماد كن و به او توكل نما. از ديگران نااميد و تنها به او اميدوار باش، هميشه راضى به قضاى او و بر امتحانهاى او صابر باش.
9 . ملازم قناعت و كفاف باش و از تبذير و اسراف دورى كن. زيرا قناعت، اندوخته اى است تمام ناشدنى و تجارتى است با رونق.
10 . بدان كه نجات و رهايى حاصل نشود جز با زدودن نفس از صفات ناپسند و آراستن آن به اخلاق پسنديده و زينت يافتن به فضائل اخلاقى.
11 . در هر كارى كه قصد انجام دادن آن را دارى، نخست انديشه كن و در هيچ كارى قدم منه مگر با ملاحظه عاقبت آن، وقت خود را در كسب كمالات نفسانى و اندوختن علوم سودمند بگذران. و عمرت را در غير اين موارد صرف مكن مگر براى معاش كه اين را شرع مقدّس اجازه داده است.
(1) 