4 . شخصى حضرت على(عليه السلام)را به ميهمانى دعوت كرد. حضرت فرمود: با سه شرط مى پذيرم: از بيرون خانه چيزى تهيه نكنى. آنچه را كه در خانه دارى از ما دريغ نداشته باشى; بر خانواده خود سخت نگيرى. آن شخص اين شرايط را پذيرفت و حضرت دعوتش را اجابت كرد.(1)
5 . به ميهمان نبايد زحمت داد. امام رضا(عليه السلام) شبى ميهمان داشتند. در ميان صحبت، چراغ نقصى پيدا كرد. ميهمان دستش را پيش آورد تا چراغ را درست كند. امام نگذاشت و خود اين كار را انجام داد و فرمود:
«إنّا قومٌ لا نستخدم أضيافنا».(2)
6 . پرهيز از تظاهر و خودنمايى.
7 . از ميهمان سؤال نكردن كه آيا غذا خورده اى؟ امام صادق(عليه السلام)فرمود:
«لا تَقُل لأَِخيكَ إِذا دَخَلَ عَلَيْكَ أَكَلْتَ الْيَومَ شَيْئاً؟ ولكِن قَرِّب إِلَيْه ما عِنْدَكَ فَإنَّ الْجَواد كُلّ الْجَواد مَنْ بَذَلَ ما عِنْدَهُ».(3)
8 . نبايد ميزبان غذا آوردن را بيش از اندازه تأخير اندازد.
9 . طعام به مقدار لازم باشد به اندازه اى كه ميهمان سير شود; زيرا طعام كم نشان خست و زيادى بيش از حد نيز اسراف و تضييع نعمت است.
10 . اسباب رفتنِ ميهمان را فراهم نكند، مثلاً بابستن ساك يا جفت كردن كفش. امامان معصوم(عليهم السلام) از شدّت علاقه به ميهمان و ميهمان نوازى هيچ گاه ميهمان را هنگام رفتن يارى نمى دادند، تا نشان تمايل آنان به باقى ماندن ميهمان در خانه باشد. نقل شده است ميهمانانى بر امام صادق(عليه السلام)وارد شدند و امام از ايشان پذيرايى كردند. وقتى قصد رفتن كردند، امام زاد و توشه راه و هدايايى به ايشان عطا كردند و به خدمتكاران خود فرمودند از آنان كناره بگيريد و كمكشان نكنيد، آنگاه فرمود:
«إنّا أهل بيت لا نُعين أضْيافنا على الرحلة من عندنا».(4) 