كسى كمك كنم بعد از آنكه سؤال نمايد، در اين صورت آنچه به او داده ام قيمت همان آبرويى است كه ريخته و سبب آبرو ريزى او شده ام.(1)
3 . در وقت صدقه دادن، تواضع و فروتنى كند. امام باقر(عليه السلام) مى فرمود: «سمّوهم بأحسن أسمائهم».(2)
4 . صدقات خود را در اوقات با فضيلت، مثل جمعه، عيد غدير، ماه ذى الحجّه يا ماه رمضان بپردازد. عن ابى عبدالله(عليه السلام):
«كان أبى(عليه السلام) يتصدّق كل جمعة بدينار، و كان يقول: الصدقة يوم الجمعة تُضاعف لفضل يوم الجمعة على غيره من الأيام».(3)5 . صدقات واجب را آشكارا بدهد; امّا صدقات مستحب را پنهان دادن بهتر است.
6. ازمنت نهادن احتراز كند .خداوند مي فرمايد :
«يا ايها الذين آمنوا لاتبطلوا صدقاتكم بالمن والاذي ...(4) و عن رسول الله (ص) :
«من اصطنع الي اخيه معروفا فامتن به احبط الله علمه) و ثبت وزره و لم يشكر له سعيه ...»(5);
«اِنَّ الله كره لي سِتّ خصال و كرهتها للأوصياء من ولدى و اتباعهم من بعدى: ... المنّ بعد الصدقة».(6)امّا راه دورى از منّت نهادن آن است كه انفاق كننده بداند دست فقير در گرفتن صدقه، نايبِ دست خداست و آنچه به فقير مى رسد، اوّل به دست خدا رسيده است. صدقه دهنده، دست خود را بر بالاى دست فقير نگيرد، بلكه دست خود را بگشايد تا فقير بردارد تا دست او كه نايب دست خداست، بالا باشد.
7 . آنچه را به فقير مى پردازد، به نوعى باشد كه باعث ذلّت فقير نگردد. مثلا اگر دادن پول نقد به او باعث شرمسارى وى مى شود، مى تواند كالا بدهد و آن را هديه نام نهد. عن اسحاق بن عمّار قال:
قال لى أبو عبدالله(عليه السلام) : «يا اسحاق! كيف تصنع بزكاة مالك إذا حَضَرت؟». قال: يأتونى
