كوبه در را زدم. چون به حضور استاد رسيدم عذرخواهى كردم كه در چنين سرماى سوزان مزاحم شدم. استاد فرمود: از مدرسه تا بدين جا كه آمدى آيا گدايانى كه روزهاى گذشته در كنار خيابانها و كوچه ها مى نشستند و گدايى مى كردند، امروز تعطيل كرده بودند؟ عرض كردم: بازار كسب و كار آنان در چنين روزهايى گرم است. فرمود: «وقتى گداها دست از كارشان نكشيدند ما چرا تعطيل كنيم؟»
هنگامى كه در خدمت آية الله شعرانى بودم در طول سال تعطيلى نداشتيم. بنده يادم نمى رود سالى بر ما گذشت كه دو روز را تعطيل كرديم: يكى روز عاشورا بود و ديگر روز شهادت حضرت امام مجتبى(عليه السلام) ، و بقيه روزها را درس خوانديم. چه بسا پيش آمده بود كه بين الطلوعين خدمت ايشان مى رفتم و همچنان درس ادامه داشت تا اينكه مى ديدم اذان ظهر را مى گويند.
در روزى برفى عده اى از شاگردان آية الله آخوند ملاعلى معصومى همدانى(قدس سره) در درس استاد حاضر نشده بودند. استاد سؤال كردند: چرا عده اى در درس حاضر نشده اند. برخى از طلاب گفتند: چون برف زيادى باريده است آنان نتوانسته اند بيايند. استاد فرمود: «آيا كسبه و مغازه دارها هم سر كسب و كارشان نيامده اند؟»
مرحوم آية الله بروجردى(قدس سره) روزى در جلسه درس به مناسبتى فرمودند:
من از اوّل تحصيل يك شغل داشتم و آن تحصيل بود تا به اينجا رسيده ام، اما شما چندين شغل داريد كه يكى از آنها تحصيل است و همه كارها را هم بر تحصيل مقدم مى داريد، با اين حال به كجا خواهيد رسيد!
آية الله اراكى(رحمه الله) گويد:
آية الله حاج شيخ عبدالكريم حايرى(رحمه الله) مى فرمود: طلبه بايد «اعمّى مسلك» و «بى قيد و ساده» باشد، اگر بخواهد بشرط شىء و اخصّى باشد و بگويد حتماً بايد غذايم، لباسم، منزلم آنچنان باشد، كارش لنگ است. بايد اعمّى باشد، هر پيشامدى كه شد نبايد درسش را رها كند. خود حاج شيخ هم اعمّى مسلك بود. تنها پيشامدها و ناملايمات دينى به او صدمه مى زد.(1)
3 . طلبه بايد تعطيلى را تعطيلى نداند بلكه تغيير شكل برنامه تحصيلى بداند و به نحو
