تبیان، دستیار زندگی

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَاكْتُبُوهُ وَلْيَكْتُب بَّيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ وَلاَ يَأْبَ كَاتِبٌ أَنْ يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ اللّهُ فَلْيَكْتُبْ وَلْيُمْلِلِ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ وَلْيَتَّقِ اللّهَ رَبَّهُ وَلاَ يَبْخَسْ مِنْهُ شَيْئًا فَإن كَانَ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفِيهًا أَوْ ضَعِيفًا أَوْ لاَ يَسْتَطِيعُ أَن يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ وَاسْتَشْهِدُواْ شَهِيدَيْنِ من رِّجَالِكُمْ فَإِن لَّمْ يَكُونَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّن تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاء أَن تَضِلَّ إْحْدَاهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحْدَاهُمَا الأُخْرَى وَلاَ يَأْبَ الشُّهَدَاء إِذَا مَا دُعُواْ وَلاَ تَسْأَمُوْاْ أَن تَكْتُبُوْهُ صَغِيرًا أَو كَبِيرًا إِلَى أَجَلِهِ ذَلِكُمْ أَقْسَطُ عِندَ اللّهِ وَأَقْومُ لِلشَّهَادَةِ وَأَدْنَى أَلاَّ تَرْتَابُواْ إِلاَّ أَن تَكُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَلاَّ تَكْتُبُوهَا وَأَشْهِدُوْاْ إِذَا تَبَايَعْتُمْ وَلاَ يُضَآرَّ كَاتِبٌ وَلاَ شَهِيدٌ وَإِن تَفْعَلُواْ فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِكُمْ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَيُعَلِّمُكُمُ اللّهُ وَاللّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

سوره : البقرة  آیه شماره : 282

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

وَإِن كُنتُم عَلَى سَفَرٍ وَلَم تَجِدُواْ كَاتِبًا فَرِهَانٌ مَّقْبُوضَةٌ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُم بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْيَتَّقِ اللّهَ رَبَّهُ وَلاَ تَكْتُمُواْ الشَّهَادَةَ وَمَن يَكْتُمْهَا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ

سوره : البقرة  آیه شماره : 283

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِن لَّدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاء

سوره : آل عمران  آیه شماره : 38

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا وَأَمَّا الآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِن رَّأْسِهِ قُضِيَ الأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيَانِ

سوره : يوسف  آیه شماره : 41

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاء خَفِيًّا

سوره : مريم  آیه شماره : 3

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

إِنَّهُ مَن يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيى

سوره : طه  آیه شماره : 74

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

فَأَكَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ وَعَصَى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَى

سوره : طه  آیه شماره : 121

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ

سوره : الانبياء  آیه شماره : 83

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ

سوره : الانبياء  آیه شماره : 89

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ

سوره : الصافات  آیه شماره : 84

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَى نِعَاجِهِ وَإِنَّ كَثِيرًا مِّنْ الْخُلَطَاء لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِيلٌ مَّا هُمْ وَظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاكِعًا وَأَنَابَ .

سوره : ص  آیه شماره : 24

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

وَاذْكُرْ عَبْدَنَا أَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ

سوره : ص  آیه شماره : 41

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ

سوره : الزمر  آیه شماره : 8

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَى وَلْيَدْعُ رَبَّهُ إِنِّي أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَن يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ

سوره : غافر  آیه شماره : 26

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ

سوره : الدخان  آیه شماره : 22

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ

سوره : القمر  آیه شماره : 10

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا

سوره : الانشقاق  آیه شماره : 15

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.

جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ

سوره : البينة  آیه شماره : 8

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.