تبیان، دستیار زندگی

أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِي بَحْرٍ لُّجِّيٍّ يَغْشَاهُ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَرَاهَا وَمَن لَّمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِن نُّورٍ

سوره : النور  آیه شماره : 40

ریشه کلمه : بحر

فعل : بَحر

معنی : دريا، آب وسيع، شکافتن، شکاف دادن، شهر و آبادي کنار دريا، رودخانه پر آب و وسيع

توضیح : «بحر» در اصل هر محل و هر چيز وسيعى است. و به کسي كه معلوماتش وسيع است، گويند: «بحر و متّبحر» و به شترى كه گوشش را مى‏شكافند به جهت سعه شكاف مى‏گفتند: «بحيرة». «بحيرة» در دوران جاهليّت، شتري که پنج بار مى‏زائيد و بچّه پنجمى نر مى‏بود، گوشش را مى‏شكافتند و ديگر سوار آن نمى‏شدند و ذبح نمى‏كردند و در چراگاه و آبشخور مزاحم آن نمى‏شدند.