تبیان، دستیار زندگی

فَمَا آمَنَ لِمُوسَى إِلاَّ ذُرِّيَّةٌ مِّن قَوْمِهِ عَلَى خَوْفٍ مِّن فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِمْ أَن يَفْتِنَهُمْ وَإِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِي الأَرْضِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِينَ

سوره : يونس  آیه شماره : 83

ریشه کلمه : فتن

فعل : فتن

معنی : امتحان، نظير ، آزمودن، سوزاندن، به آتش انداختن، شکنجه و اذيّت کردن، عذاب، گرفتار کردن، فريب، گمراه و منحرف کردن، عقل کسي را گرفتن

توضیح : اصل فتن گذاشتن طلا در آتش است خالصي از ناخالصي آن آشكار شود. (مفردات) در الميزان آمده است: فتنه آن است كه به وسيله آن چيزى امتحان شود، به خود امتحان و به لازم امتحان كه شدت و عذاب است و به ضلال و شرك كه سبب عذاب‏اند، اطلاق مى‏شود، در قرآن در همه اين معانى به كار رفته است. فتنه در قرآن هم به خدا نسبت داده شده و هم به ديگران. مثل [عنكبوت:3]. كه درباره امتحان خداست و مثل [نساء:101]. كه درباره غير خداست. در قرآن مجيد هر آنجا كه درباره بشر آمده مراد فتنه مذموم و آزمايش ناهنجار است، برخلاف امتحان خدا.