تبیان، دستیار زندگی

جهان ، آلوده خواب است. / فرو بسته است وحشت در به روي هر تپش ، هر بانگ /چنان که من به روي خويش /در اين خلوت که نقش دلپذيرش نيست / و ديوارش فرو مي خواندم در گوش: / ميان اين همه انگار چه پنهان رنگ ها دارد فريب زيست! / شب از وحشت گرانبار است. / جهان آلوده خواب است و من در وهم خود بيدار: / چه ديگر طرح مي ريزد فريب زيست / در اين خلوت که حيرت نقش ديوار است؟ «سهراب»