تبیان، دستیار زندگی

از این زاویه ایران جزو معدود کشورهای جهان است که مسئولانش به جای تشویق اپراتورها به توسعه سرویس‌های خود، آنها را از فعالیت‌های روبه جلو منع می‌کنند.

در حال حاضر اپراتورهای تلفن همراه در ایران از فناوری‌های نسل 2 و 2/5جی اس‌ام استفاده می‌کنند که با ارتقای تکنولوژی قادر به پشتیبانی از خدمات نسل 2/75 موسوم به EDGE نیز هستند اما قرار است به‌زودی سیم کارت‌هایی با قابلیت نسل سوم وارد بازار شوند که امکان دسترسی همزمان به صدا و تصویر و جابه‌جایی اطلاعات با سرعت بالا - حداکثر تا 2‌مگابیت برثانیه - را برای مشترکان فراهم می‌کنند.

این در حالی است که هم‌اکنون فناوری نسل چهارم که امکان استفاده از اینترنت را در هر مکانی با سرعت بسیار بالا و از طریق گوشی‌های موبایل ممکن می‌سازد در کشورهای مختلف جهان راه‌اندازی شده است. شبکه نسل چهارم موبایل که می‌تواند اطلاعات را با سرعت بیش از 170‌مگابیت بر ثانیه انتقال دهد و سرعت آن حداقل 22 برابر سرعت شبکه نسل سوم است، هم‌اکنون در آمریکا، ژاپن، برخی کشورهای اروپایی، کانادا، کره‌جنوبی، آفریقای‌جنوبی و ارمنستان و بسیاری کشورهای دیگر پیاده‌سازی‌ شده و تا سال‌2015 حدود 5‌میلیارد نفر در دنیا به شبکه نسل چهارم متصل خواهند شد.

اپراتور سوم که راه‌اندازی آن در ایران سال‌ها به تعویق افتاده به‌عنوان رقیبی جدی برای سایر اپراتورهای موجود در ایران عمل خواهد کرد اما برخی مسئولان وزارت ارتباطات اعتقاد دارند که در حال حاضر زمینه برای توسعه نسل‌های جدید تلفن همراه در ایران فراهم نیست و برای اثبات دیدگاه خود نیز به مواردی همچون عدم‌استقبال کاربران موبایل در ایران از فناوری‌های جی‌پی‌آر‌اس و وایمکس و‌ام‌‌ام‌اس اشاره می‌کنند. بر بستر این فناوری‌ها، انتقال حجم عظیمی از اطلاعات میسر خواهد شد و با راه‌اندازی سرویس‌های ارزش افزوده با استفاده از این فناوری‌ها، شرکت‌های بخش خصوصی قادر به توسعه فعالیت‌های خود خواهند شد اما در کشوری که حتی اینترنت خانگی‌‌اش نیز دارای محدودیت سرعت است، راه‌اندازی اینترنت موبایلی با سرعت 170 مگابیت بر ثانیه بیشتر به خواب و خیال شبیه است تا واقعیت؛ این را مشترکانی که برای مسافرت یا ماموریت به خارج کشور سفر می‌کنند بهتر درک می‌کنند و از سرعت اینترنت و انتقال صوت و تصویر و ارتباط ویدئویی به وسیله موبایل شگفت‌زده می‌شوند.

همچنین اگر دقت کرده باشید، با توجه به فراگیر شدن گوشی‌های هوشمند، اغلب کاربران تلفن همراه از فروشندگان و دوستان خود می‌پرسند این همه امکانات و گجت‌ها و نرم‌افزارهای موجود روی گوشی به چه دردی می‌خورد؟ پاسخ البته این است این گوشی‌ها مال نسل سوم و چهارم تلفن همراه است، اما اپراتورهای تلفن همراه در ایران هنوز در نسل‌های قبلی ارائه سرویس می‌کنند.

لذا نه اپراتور سعی در توسعه سرویس‌های خود می‌کند، نه مشترکان با این قیمت‌های بالای سرویس‌ها، تمایل به دریافت سرویس جدید دارند و نه وزارت ارتباطات و سازمان تنظیم مقررات، اجازه ورود نسل پیشرفته تلفن همراه را به کشور می‌دهد. محتوا و سرویس ارزش افزوده‌ای هم تولید نمی‌شود که بخواهد مبادله شود، برنامه‌نویسان رایانه‌ای نیز نیازی به تولید اپلیکیشن‌ها و گجت‌های جدید نمی‌بینند، لذا همین جایی هستیم که هستیم؛ همه چیزمان به همه چیزمان می‌آید.

نوشته: حمید ضیایی‌پرور
منبع: همشهری