سلام
بعد از مدت طولانی که تایپیکی نزدم با ره آورد انبیا در خدمتتون هستم
ابوذر از رسول گرامی(صلی الله علیه و آله و سلم) سؤال کرد: آیا مطلبی در قرآن یافت میشود که در کتابهای انبیای گذشته هم آمده باشد؟ آن حضرت فرمود: آری و آن عبارت است از اهمیت و فضیلت خودسازی و تهذیب و تزکیه روح که از بهترین و برجستهترین مسایل انسانی است: "قد أفلح من تزکی * و ذکر اسم ربه فصلی * بل تؤثرون الحیوة الدنیا * والاخرة خیر و أبقی * إن هذا لفی الصحف الأُولی * صحف إبراهیم و موسی."(4) خداوند سبحان، تزکیه روح و یاد حق و نماز را زمینه فلاح و رستگاری میداند. کسی که زمین را کند و کاو و آبیاری میکند تا بذر را شکوفا ساخته، آن را از پوسیدگی رهایی بخشد، به "فلّاح" موسوم است و بر این اساس مفلح کسی است که بذر توحید و فطرت را در مزرعه دل شکوفا کرده، آن را به ثمر میرساند.
آیات مزبور، سرگرمی به دنیا را مانع فلاح و تهذیب نفس میداند. و آن از اینجا معلوم میشود که تهذیب نفس و یاد حق و نماز گرچه در دنیا سودمند است ولی آثار مهم آن مربوط به آخرت است.
مطالب یاد شده یقیناً در صحف پیامبرانی هم که بین ابراهیم و موسی و بعد از موسی و قبل از رسول اکرم(علیهمالسلام) آمدهاند موجود بوده است، چنانکه درباره انجیل آمده است: "مصدقاً لما بین یدیه."(5) یعنی عیسی آنچه را که در تورات آمده تصدیق کرده است، که یکی از مطالبی که در تورات است اهمیت خودسازی و تهذیب روح میباشد، گذشته از آن که بسیاری از برنامههای عیسوی درباره تزکیه نفس است.
موفق باشید