همه چیز در مورد خاویار
خاویار یک ماده غذایی پرانرژی است که طعم و بویی بسیار خوشایند دارد. به طور عمده پروتئین موجود در خاویار متشکل از اسیدهای آمینه آرژنین ، هیستامین ، ایزولوسین ، لیزین و میتونین است.
چربی موجود در خاویار نیز به دو دسته عمده تقسیم می شود که عبارتند از "25 درصد کلسترول " و "75 درصد لستین".
مصرف خاویار از ابتلا به بیماری افسردگی و بیماری های قلبی عروقی پیشگیری می کند؛ چرا که در خاویار غلظت اسیدهای چرب از نوع امگا 3بسیار بالاست.
بعلاوه خاویار غنی از ترکیبی به نام "ctacosand"است که نوعی الکل چرب با زنجیره بلند است و در بدن به اسیدهای چرب تبدیل می شود.
این اسیدهای چرب به دست آمده در سنتز میلین (پوشش سلول عصبی) نقش بسزایی ایفا می کند. به همین دلیل مصرف خاویار در سلامت سلول های عصبی بسیار موثر است.
در کشورهایی که ماهی و خاویار در عادات غذایی مردم جایگاه ویژه ای دارد، میزان ابتلا به افسردگی بسیار کمتر از دیگر کشورها است.
وجود اسیدهای چرب" امگا 3 " در خاویار مانع از افزایش کلسترول خون و به دنبال آن باعث پیشگیری از ابتلا به بیماری های قلبی عروقی می شود. بعلاوه مصرف خاویار در پیشگیری از ابتلا به بیماری های آرتریت رومائید (التهاب مفاصل)، بیماری های دستگاه گوارش و بعضی از انواع سرطان بسیار موثر است.
خاویار از نظر عنصر آهن نیز غنی است و به همین دلیل مصرف آن در افراد مبتلا به کم خونی ناشی از فقر آهن نیز توصیه می شود.
روش مصرف
خاویار خود به تنهایی اشرافیترین صبحانه جهان محسوب میگردد. بسیاری آن را به شکل خام و یا همراه با زرده تخم مرغ یا خرده پیاز میل میکنند و گروهی نیز به اندازه نوک قاشقی از آن را همراه با سبزیجات معطر یا قطعه کوچکی از نان و کره میخورند. بعضی علاقمندان خاویار، آن را سرد و با یک قاشق کوچک و بدون نان میل میکنند. برخی بوی تند ماهی مانند آن و طعم شورش را بسیار دوست میدارند هرچند طعم و بوی خاویار ممکن است برای بسیاری اصلاً خوشایند نباشد.
همانگونه که خاویار سیاه در ایران و جنوب روسیه شناخته شدهتر است، خاویار سرخ در سیبری و خاور دور طرفداران بیشتری دارد. گرچه خاویار سرخ از خاویار سیاه ارزانتر است اما طعم و ارزش غذایی آن دست کمی از خاویار سیاه ندارد. خاویار سرخ یا سیاه را میتوان در تمامی فروشگاههای مواد غذایی روسیه خریداری کرد. در اغذیه فروشیها چند دانه خاویار سرخ بر روی برشی از نان با یک برگ جعفری سرو میشود.
انواع خاویار
ماهیان خاویاری یا استورژون ، از خانواده تاسماهیان، از جمله گونههای آبزی کم نظیری هستند که از قدمتی چند صد میلیون ساله که به عصر ژوراسیک باز میگردد بر خوردارند و از این رو ماهیان خاویار را فسیلهای زنده جهان مینامند که همراه با تکاملی فیلوژنی تا به امروز باز ماندهاند. این ماهیان به ۲۷ گونه و زیرگونه در جهان تقسیم میشوند که از این تعداد ۶ گونه در دریای خزر زندگی میکنند. ارزش ماهیان خاویاری نه به جهت استفاده از گوشت آنان که به واسطه تخم آنان است که به خاویار یا مروارید سیاه مشهور است. خاویار انواع گوناگونی دارد چون خاویار طلایی و سرخ و سیاه که البته در این میان خاویار سیاه از ارزشی قابل توجه برخوردار است.
دریای خزر به تنهایی ۹۳ در صد از ذخیره خاویار و ماهیان خاویاری جهان را در خود جای دادهاست. همچنین ۵ گونه از ماهیان خاویاری ممتاز جهان نیز در این دریا میزیند که به ترتیب کیفیت عبارتاند از آ«فیل ماهیآ»، آ«قره برون یا ماهی خاویاری ایرانآ»، آ«ماهی خاویاری گلد (چالباش) یا روسآ»، آ«ماهی شیپآ»، آ«ماهی ازون برونآ».
فیل ماهی بزرگترین ماهی آبهای داخلی ایران است که از نقطه نظر کیفیت خاویار رتبه اول را به خود اختصاص دادهاست نام دیگر ان بلوگا است و نمونههایی از آن با وزنی در حدود ۱۴۰۰ کیلوگرم و سنی بیش از ۱۰۰ سال صید شدهاست. هر ۲ یا ۳ سال یک بار تخم ریزی میکند و بین ۱۴ و ۱۷ سالگی بالغ میشود و به واسطه بهترین خاویار، رتبه گرانترین ماهی و خاویار جهان را داراست. از قامتی معادل یک و نیم متر تا بیش از چهار متر بر خوردار است، رکورد صید آن در ایران ۶۲۰ کیلوگرم بودهاست.
قره برون یا تاسماهی ایران، در حال حاضر گونهای مستقل محسوب میشود، اما پیشتر آن را زیرگونهای از ماهی روس میدانستند. آ«قرهبرونآ» به ترکی به معنای آ«بینی سیاهآ» است که از رتبه دوم ارزش بر خوردار است. در حال حاضر به واسطه تکثیر مصنوعی از نقطه نظر تعدد از گونه روس پیشی گرفتهاست. از گونه روسی بزرگتر میباشد و کیفیت خاویاری برتر از وی را نیز دارا میباشد از نظر ظاهری تا حدی شبیه به هم میباشند گرچه رنگی تیره تر همراه با رنگ دانههای سفید رنگ که تا بینی وی ادامه پیدا کرده وی را از نظر ظاهری از تاس ماهی روس جدا میکند. وزنی معادل ۶۰ تا ۱۳۰ کیلوگرم دارد و طولی معادل ۱ متر تا بیش از ۲ متر که در فاصله ۱۲ تا ۱۴ سالگی بالغ میگردد.
تاس ماهی روس یا چالباش در زمره گونههایی است که در تمام نقاط دریای خزر یافت میشود و خاویار آن را نیز به اصطلاح طلایی مینامند که از رتبه سوم ارزش بر خوردار است و در فاصله ۱۲ تا ۱۶ سالگی به سن تخم دهی میرسد و بالغ میشود. از طولی معادل ۱ تا ۲ متر بر خوردار است و وزنی معادل ۶۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم.
ماهی خاویار شیپ معمولاً ماهی مهاجری است که به واسطه تخمریزی به سواحل ایران میآید و در رودخانههای آبریز دریای خزر تخمگذاری میکند. از عمری معادل ۳۰ سال بر خوردار است، سبک وزن است و از تعدد کمی هم بهره میبرد. از نقطه نظر ارزش در رتبه چهارم قرار دارد. با طولی بیش از ۱ متر و وزنی سبک، در فاصله ده سالگی تا ۱۴ سالگی بالغ میگردد و به سن تخمدهی میرسد.
ماهی اوزون برون (دراکول) کوچکترین ماهی خاویار دریای خزر میباشد که در ایران به اشتباه کلیه ماهیان خاویاری را به نام وی اوزون برون مینامند. از نقطه نظر کیفی در رتبه آخر قرار دارد چرا که از خاویار ریزتر و ارزانتری بهره میبرد. از نظر تکثیر مصنوعی با مشکلاتی مواجهاست و تعداد آن نیز در شرایط طبیعی رو به کاهش میرود. در ترجمه نام وی بینی دراز است. در فاصله ۸ تا۱۲ سالگی بالغ میشود. قامتی معادل ۱ تا ۱٫۵ متر و وزنی سبکتر در قیاس با دیگر ماهیان این خانواده در دریای خزر دارد.
پنج خاصیت میگو
میگوی سرخ یا سوخاری شده، میزان کالری دریافتی را افزایش میدهد در حالی که میتوان با بخارپز کردن این منبع پروتئینی و زدن چاشنیای مانند آب لیموترش تازه به آن، وعده غذایی کمکالری و در عین حال مغذیای داشت.
یکی از عادتهای خوب غذایی که متخصصان تغذیه آن را توصیه میکنند، مصرف هفتگی فرآوردههای دریایی از انواع ماهی گرفته تا میگوست، اما خیلیها میگویند میگو کلسترول دارد و باید از خوردن آن اجتناب کرد، اما این باور درست است یا این که حقیقت چیز دیگری است؟ به غیر از این موضوع، عادت به مصرف میگو چه فواید و چه زیانهایی دارد؟ اینها همان مواردی هستند که در ادامه به آنها اشاره شده است ...
1- ضد فشارخون
میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا 3 است که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک میکند. البته توصیه میشود این ماده غذایی در هنگام تهیه با حداقل روغن و نمک طبخ شود، در این صورت به گزینهای مناسب برای کاهش سطح فشارخون تبدیل خواهد شد زیرا سرخ کردن آن در روغن، کالری بیشتر به بدن میرساند و باعث افزایش وزن میشود که خود از عوامل بروز فشارخون است.
2- سرشار از سلنیوم
یکی از مواد معدنیای که در میگو به میزان بسیار یافت میشود، سلنیوم است. با خوردن 100 گرم میگو، 64 درصد از نیاز روزانه به این ماده مغذی تأمین خواهد شد و از آنجا که سلنیوم خاصیت آنتیاکسیدانی دارد، عادت به خوردن میگو، احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ و انواع سرطان خون مانند آ«لوسمیآ» و آ«لنفوم هوچکینآ» را کاهش میدهد.
افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمیخورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کمخونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین میشود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانهشان بگنجانند.
3- ضد آلزایمر
امگا 3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث میشود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند. در واقع، دریافت روزانه 380 میلیگرم از این اسیدهای چرب، از بروز اختلال حواس و آلزایمر جلوگیری میکند و با خوردن هفتهای 2 تا 3 بار میگو، این مقدار اسید چرب به بدن خواهد رسید.
4- ضد کمخونی
افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمیخورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کمخونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین میشود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانهشان بگنجانند.
5- منبع پروتئین و کلسترول خوب
میگو برخلاف تصور عامه مردم، باعث افزایش کلسترول نمیشود زیرا بررسیهای مقایسهای میان دو رژیم غذایی با تخممرغ و میگو نشان دادهاند که رژیم دارای میگو 7 درصد سطح کلسترول بد و 12 درصد سطح کلسترول خوب را افزایش میدهد در حالی که رژیم دارای تخممرغ، سطح کلسترول بد را 10 درصد و سطح کلسترول خوب را 7 درصد بالا میبرد. در واقع این ماده غذایی چربی کمی دارد و با خوردن 12 عدد میگوی درشت بخارپز شده، 160 میلیگرم کلسترول وارد بدن میشود و سطح تریگلیسرید 13 درصد پایین میآید بنابراین توصیه میشود آن را مانند سایر منابع پروتئینی مصرف کنید.
سرانه مصرف میگو
طبق اعلام برخی از کارشناسان، مصرف سرانه میگو در ایران تقریباً 10 تا 20 گرم در سال است و بیشترین مصرفکنندگان هم تهرانیها هستند. البته در سالهای اخیر، مصرف فرآوردههای دریایی افزایش قابلملاحظهای داشته اما هنوز هم از مقدار استاندارد توصیه شده کمتر است و هنوز هم در مقایسه با مصرف جهانی در سطوح حداقل قرار داریم.
امگا 3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث میشود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند.
مصرف سرانه ماهی در ایران تقریباً 10 کیلوگرم در سال و در سطح جهانی 16 کیلوگرم است. بنابراین خوب است این را هم بدانید که در میان کشورهای مختلف دنیا، تایلند، فیلیپین، هند و اکوادور بزرگترین پرورش دهندگان میگو هستند.
یادآوری
میگوی سرخ یا سوخاری شده، میزان کالری دریافتی را افزایش میدهد در حالی که میتوان با بخارپز کردن این منبع پروتئینی و زدن چاشنیای مانند آب لیموترش تازه به آن، وعده غذایی کمکالری و در عین حال مغذیای داشت. البته کباب کردن و بخارپز کردن میگو با سبزیهای خام یا بخارپز، میتواند وعده غذایی ارزشمندی را به وجود آورد.
ویژگیها و خواص غذایی شیره خرما
بهترین نوع مصرف شیره که برای همهی مزاجها مناسب میباشد، این است که شیره را با سرکه بجوشانید و محصول نهایی را که آ«سرکه شیرهآ» نام دارد با کاهو بخورید و نهایت لذت را از خوردن این معجون ببرید.
شیره خرما
شیرهها جزو مواد غذایی انرژی زا بوده و برای مواقعی که بدن به انرژی بیشتری نیاز دارد، بهترین غذا محسوب میگردند. از جمله این شیرهها، شیره خرما میباشد.
شیرهی خرما همان خواص خرما را دارد. حاوی فسفر و آهن است که مصرف آن در وعدهی صبحانه باعث فعال شدن سلولهای عصبی و در ضمن مانع ایجاد کم خونی در افراد میشود. شیره خرما، تسکین دهندهی دردهای رماتیسمی و امراض شریانی و وریدی هستند.
در بسیاری از استانهای کشورمان، از شیره خرما به جای شکر در پختن حلوا استفاده میکنند. همچنین خوردن آ«شیر برنج با شیرهآ»، آ«برف با شیرهآ»، آ«شیر با شیرهآ» و آ«ارده با شیرهآ» در زمستان از عادات غذایی مرسوم مردمان بسیاری از شهرها از جمله همدان، تبریز، اراک، اردبیل و... است. در این مقاله ویژگیها و خواص غذایی شیره خرما به طور اختصار بیان میشود.
روش تهیه شیره خرما:
شیرهی خرما به دو روش صنعتی و سنتی تهیه میشود:
در روش صنعتی به کمک آب و اعمال حرارت، مواد جامد محلول در آب میوهی کاملاً رسیده ارقام مختلف نخل خرما به نام علمی Phoenix dactylifera از خانواده Palmacea به دست میآید. شیره خرمای صنعتی در زمره صنایع تبدیلی خرما به شمار میرود.
شیره خرما همچنین به صورت سنتی از میوه خرما استحصال میگردد که از روی هم انباشتن خرما در محلهای خاص نگهداری خرما حاصل شده و پس از تصفیهی جزئی، بسته بندی میگردد.
شیرهی خرما همان خواص خرما را دارد. حاوی فسفر و آهن است که مصرف آن در وعدهی صبحانه باعث فعال شدن سلولهای عصبی و در ضمن مانع ایجاد کم خونی در افراد میشود .
برای تولید شیره خرما به روش سنتی، سه شیوه وجود دارد:
1- شیوه جوشاندن (روش گرم): در این شیوه تولید، خرما در دیگهای سر باز قرار داده شده و به اندازه وزن میوه به آن آب اضافه میشود. مخلوط آب و خرما حرارت داده میشوند تا شیره در آب حل گردد . حرارت را تا حدی که شیره به غلظت مورد نظر برسد ادامه میدهند و در نهایت با قطع حرارت مخلوط را صاف نموده و شیره را در ظرفهای پلاستیکی یا حلبهای فلزی پر کرده و تفاله باقی مانده را نیز به مصرف دام میرسانند.
2- تهیه شیره در حوضچههای سیمانی (روش سرد): خرما را در حوضچههایی که 1 الی 5/1 متر از سطح زمین بلندتر است و مخصوص عملیات شیره گیری ساخته میشود، میریزند. خرماها در اثر نیروی وزن به هم فشار میآورند و شیره از سوراخی که در ته حوضچه تعبیه شده است خارج و جمع آوری میشود . این نوع شیره طبیعی بوده و به آن شیره خرمای طبیعی میگویند. حوضچههای سیمانی را نیز در زبان محلی مدبسه مینامند.
3 - تولید شیره خرما به طریقه حصیر: در برخی نواحی جنوب کشور مانند میناب، به جای حوضچههای سیمانی، خرما را در محفظهای که از برگ خرما به صورت سبد حصیری درست شده است میریزند و در اثر فشار خرماها بر روی همدیگر شیره آن از منافذ حصیر خارج میشود.
شیره تولیدی به روش سنتی دارای معایبی است که عبارتند از:
- عدم رعایت اصول بهداشتی در تولید و بسته بندی
- نامناسب و تیره رنگ بودن محصول تولیدی
- پایین بودن راندمان تولید
- پایین بودن غلظت شیره خرما
- مناسب نبودن طعم شیره به علت وجود املاح معدنی ناخواسته در آن
- پایین بودن درصد قند شیره به علت تجزیه قندهای محتوی خرما در حین حرارت دادن شیره
تعاریف:
بریکس: عبارت است از مقدار ماده خشک موجود در صد گرم محلول.
شیره خرما: عبارت است از مایع غلیظ دارای بریکس حداقل 67 درصد که در نتیجه استخراج کلیه مواد محلول موجود در خرما از طریق عملیات مختلف به دست میآید.
شیره خرما
خواص غذایی:
بهترین نوع مصرف شیره که برای همهی مزاجها مناسب میباشد، این است که شیره را با سرکه بجوشانید و محصول نهایی را که آ«سرکه شیرهآ» نام دارد با کاهو بخورید و نهایت لذت را از خوردن این معجون ببرید. سرکه شیره هم خاصیت سرکه (طبیعت سرد) و هم طبیعت شیره (طبیعت گرم) را دارد. شیره خرما تسکین دهندهی دردهای روماتیسمی و امراض شریانی وریدی است.
اسیدیته:
اسیدیتهی شیرهی خرما در حدود مجاز 3/1 - 5/0 درصد اسیدیته بر حسب اسید استیک میباشد.
رنگ:
رنگ شیره خرما باید شفاف بوده و تحت شرایط طبیعی و سالم به دست آمده باشد.
PH:
میزان PH شیرهی خرما باید در حدود مجاز 3/4 - 5/3 باشد.
مواد جامد محلول در آب:
میزان مواد جامد محلول در آب (بریکس) در شیره خرما باید در حدود مجاز 73-67 درصد باشد.
خاکستر:
میزان خاکستر در شیره خرما باید حداکثر 5/1 درصد باشد.
قند:
قندهای احیا کننده:
میزان قندهای احیا کننده موجود در شیره خرما باید حداقل 58 درصد باشد.
قند غیر احیا:
میزان قند غیر احیا بر حسب ساکاروز موجود در شیره خرما باید حداکثر 4درصد بوده و نسبت فروکتوز به گلوکز در فرآورده باید حداقل 7/0 باشد.
طعم و بو:
شیره خرما باید طعم و بوی طبیعی داشته باشد و عاری از هر گونه طعم و بوی حاصل از سوختگی، تخمیر، ترشیدگی و کپکزدگی باشد.
مواد خارجی:
فرآورده باید فاقد بقایای گیاهی مانند برگ، ساقه، پوست میوه و همچنین فاقد هرگونه آفت زنده و مرده و یا آثار بقایای آنها مانند تخم، لارو، شفیره و ذرات شن و خاک باشد.
آلایندههای فلزی:
آلایندههای فلزی در فرآورده نباید از حد تعیین شده در حد استاندارد، تجاوز نمایند.
مواد نگهدارنده:
استفاده از هر نوع مواد افزودنی به استثنای اسید سیتریک در شیره خرما غیرمجاز میباشد.
مقاومت در برابر شکرک زدگی:
شیره خرما در دمای 4 درجه سانتیگراد در مقابل شکرک زدگی باید حداقل 48 ساعت مقاومت نماید.
نشانه گذاری:
بر روی برچسب بستهبندی این فرآورده موارد زیر باید به طور خوانا و به زبان فارسی نوشته شده باشند:
نام محصول، نام و نشانی تولید کننده، ذکر مواد متشکله به کار رفته، شماره پروانه ساخت از وزارت بهداشت و درمان آموزش پزشکی، شماره سری ساخت، تاریخ تولید و انقضای مصرف، وزن خالص، ساخت جمهوری اسلامی ایران، شرایط نگهداری و میزان بریکس.
بسته بندی:
این فرآورده میتواند در شیشه، قوطی و انواع بستهبندیهای مواد خوراکی در ظرف شکل داده شده از مواد پلیمری و ورقههای آلومینیومی مطابق استاندارد مربوطه بستهبندی شود.
موارد احتیاط:
* شیره خرما به دلیل داشتن مواد قندی طبیعی برای بیماران دیابتی ضرر کمتری دارد، ولی مصرف آن به این بیماران توصیه نمیشود.
* مصرف مخلوط شیره و ارده که هر دو طبیعت گرم دارند، برای گرم مزاجها موجب غلیظ شدن صفرایشان شده و نتیجه آن جوش زدن در صورت و بدنشان است که راه درمان آن هم خوردن میوههای تازه با طبیعت سرد است.
* و حواستان باشد که این ماده به غیر از انرژی زا بودن، درصد بالایی کالری هم دارد و اگر شما فرد کم تحرکی هستید که روزانه بیش از 20 دقیقه پیاده روی منظم ندارید یا ورزش نمیکنید، بدانید که با خوردن این ماده مغذی، حتماً چاقی و عوارض آن انتظارتان را میکشد.
بستنی با خرما
جایگزینی شیره خرما به جای شکر در بستنی
بر اساس یافتههای یک پایاننامه جایگزینی شیره خرما به جای شکر مشکلات قندی ناشی از مصرف بستنی را برطرف میکند.
یافتههای یک پایان نامه نشان میدهد جایگزینی شیره خرما به جای شکر در بستنی نرم از مشکلات ناشی از مصرف ساکارز به ویژه در دیابتیها پیشگیری میکند.
مهندس اشرف گوهری اردبیلی، دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در پایان نامه خود با عنوان آ«بررسی تأثیر جایگزینی شکر با شیره خرما بر ویژگیهای فیزیکوشیمیایی و حسی بستنی نرمآ» آورده است: در این پژوهش جایگزین کردن شکر با شیره خرما و نسبت 25 درصد،50 درصد و 100 درصد انجام شد و ویژگیهای مختلف فیزیکی و شیمیایی و حسی مورد مطالعه قرار گرفت.
نتایج در این پژوهش نشان داد که جایگزینی شکر با شیره خرما تأثیر معنی داری بر ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی و حسی بستنی دارد.
یافتههای این پایان نشان میدهد: این جایگزینی باعث کاهش نقطه انجماد بستنی شده و تأثیر جایگزینی بر مقاومت به ذوب نیز معنیدار بوده است.
مؤلف این پایان نامه که با راهنمایی استاد محمد باقر اردبیلی در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شده است آورده است: استفاده از خرما و مشتقات قندی آن به عنوان منبع قندی طبیعی با ارزش تغذیه بسیار بالا در انواع محصولات است.
مصرف مخلوط شیره و ارده که هر دو طبیعت گرم دارند، برای گرم مزاجها موجب غلیظ شدن صفرایشان شده و نتیجه آن جوش زدن در صورت و بدنشان است که راه درمان آن هم خوردن میوههای تازه با طبیعت سرد است .
این پایان نامه با تشریح دیگر خواص جایگزینی شکر با شیره خرما افزوده است: چروکیدگی یکی از عیبهای بستنی است که در اثر عدم ثبات سیستم کف ایجاد میشود که با توجه به اینکه ثبات کف تحت تأثیر ویسکوزیته قرار میگیرد و با توجه به نتایج حاصل در این پژوهش تأثیر جایگزینی شکر با شیره خرما بر ویسکوزیته، بررسی این موضوع از لحاظ صنعتی جالب است.
نتایج این پایان نامه نشان میدهد: با توجه به تأثیر نوع قندها بر ویسکوزیته فاز غیر منجمد در بستنی که کریستالیزاسیون و رشد کریستالهای یخ طی چرخه ذوب و انجماد هنگام حمل و نقل و نگهداری تحت تأثیر قرار میدهد برای شوک حرارتی و کیفیت محصول طی زمان ماندگاری پیشنهاد میشود.
همچنین در این پایان نامه به مضرات شکر در بستنی اشاره شده و آمده است: با تمام فوایدی که ساکارز به عنوان یک شیرین کننده طبیعی با ویژگیهای عملکردی ممتاز دارد و به دلیل ارتباط با برخی مشکلات سلامتی نظیر فشار خون، بیماریهای قلبی، فساد دندان و چاقی، افزایش سطح گلوکز و انسولین خون به ویژه برای دیابتیها مضر است.
این پایان نامه میافزاید: به دلیل مسائل اقتصادی و تکنولوژیک پژوهشهایی جهت جایگزینی مناسب شکر با سایر ترکیبات در حال انجام است.
در این پایان نامه درباره تست مقبولیت طعمهای مختلف بستنی نیز آمده است : استفاده از طعم دهندههای مختلف در جهت بهبود و افزایش پذیرش کلی نمونه رد شده صورت گرفته نشان داد که طعم زعفرانی بهترین نمونه از نظر داوران بوده و طعم دارچین کمترین امتیاز را کسب کرد.