تأییدی برفرزندخواندگی

درروزهای برگزاری جشنواره ی سینما حقیقت، فیلمی نمایش داده شد که در سطح تعریف سینمای مستند جایگاه مرددی دارد. البته همان طور که پیش تر ذکر آن آمد تعریف مستند سینمایی در لایه های مختلف قابل بررسی است. تأییدی برفرزند خواندگی هم از جهت وفاداری به واقعیت و ارجاعات به وقایع تاریخی به نوعی در سینمای مستند تعریف می شود.

فیلم با روایت قهرمان داستان در نمایی از زادگاهش (کره) آغاز می شود و بعد از دو سه نمای معرف، به فضای انیمیشن می رود. حکایت کودکان کره ای بی سرپرست که به خوانواده های اروپایی سپرده می شوند. کودکانی که وجه بی سرپرستی شان فقط جنگ های انفصال کره نیست.

نامعلومی بدون سرپرست ماندن این کودکان، گره دراماتیکی است، که معمای داستانی را در تا انتهای فیلم حفظ می کند و علاوه برریتم مناسب فیلم در روند اتفاقات دست مایه ی کشش قصه برای تماشاچی می شود.

پس از نماهایی که از قهرمان داستان در کشور زادگاهش می بینیم،  تصویر به نوانخانه ای درکره می رود تصویری که در فضای انیمیشن است و بعد از آن تصاویر کاملا مستندی را شاهدیم که یادآور سال های دور هستند.

زمانی که کشتی حامل کودکان کره ای به بلژیک می رسد و مسئولین، هر کودک را به خانواده ای می سپارد تصاویری واقعی را شاهدیم ، که کیفیت رنگ، موید فضاسازی درستی از واقعیت داستان باشد و بعد تصاویر انیمیشن فیلم که بیشتر به سینمای روایت و داستان گو تعلق دارد، دقیقا براساس فیزیک شخصی و هندسی اجتماعی خانواده شکل می گیرد. انیمیشنی که با تکنولوژی مرسوم انیمیشن تجاری ساخته نشده است .سبکی تلفیق شده از رئالیسم و امپرسیونیسم که در روایت تصویری مدرن بازگو می شود.

از لحظه ی پذیرفتن سرپرستی خانواده بلژیکی تا مدت طولانی قصه در همان فضای داستانی و انیمیشن دنبال می شود که از این جهت برای تماشاچی عام هم جاذبه داشته باشد. سازندگان فیلم بیم ملال زدگی از تدوین موازی بیش از حد تصاویر انیمیشن و سینمای مستند گزارش گونه را درک می کنند. و به جهت وفاداری به مفهوم واقعی یک مستند به این تلفیق پررنگ تن نمی دهند.

تأییدی برفرزندخواندگی ، گونه ای مستند مردم شناسانه است که در درکی عمیق تر به چند مفهوم دیگر هم می پردازد: هویت فرهنگی ،  ارتباط اجتماعی و خودشناسی.

هر چند که در بازخوانی این هویت فرهنگی وارتباطش با خودشناسی محکوم به نژادپرستی می شود. امثال یونگ( قهرمان داستان ) در بلژیک بسیارند. اما در این مهاجرت اجباری تطبیق درست فرهنگی پیدا نمی کنند.

این عدم انطباق به جهت تعصب به نژادشان نیست. بلکه در تقابل با فرهنگ فرانسوی زبان بلژیک،  در شاکله ی کلی غرب و اروپا، مرعوب می شوند.

بسیاری از مواضعشان انفعالی است. که ناگزیر در بسیاری ازموارد ، این  تشتت فکری و هویتی به بزه های اجتماعی منجر می شود.

کودکان کره ای این فیلم به فرانسه زبان باز کرده اند ف هرگز وطنشان را به خاطر نمی آورند .مادر و پدرها و خواهرها و برادرهای بلژیکی دارند. حتی متفاوت از آیین نیاکانشان به آیین مذهبی پدر و مادرخوانده هایشان بزرگ می شوند. اما زمانی با بحران هویتی مواجه می شوند که قصد فرار از اصل و نژادشان را دارند. این تقابل به این جهت نیست که می خواهند به اصل بازگردند. می خواهند بیش از اینی که هستند بلژیکی باشند.

خصوصا این که در پایان بندی فیلم این طور نشان داده می شود ، که به احتمال فراوان ، این کودکان حاصل روابط نامشروع دختران و زنان کره ای با مهاجمین آمریکایی هستند و به همین جهت به نوانخانه سپرده شده اند.

نکته ی جالب این که همین سر خوردگی از آگاهی به این واقعیت ، آن ها را دوباره به  آغوش همان فرهنگی که سرپرستی شان را به عهده گرفته باز می گرداند. تأییدی برفرزندخواندگی عنوانی است که تبادر خط اصلی قصه را کاملا تبیین می کند.

این که با وجود پیشرفت هایی که در کشورهای شرق آسیا صورت گرفته با این حال همچنان پرچمداری فرهنگی |، احساسی و معنوی را نزد کشورهای غربی جست و جو می کنند.

بخش سینما وتلویزیون تبیان