کنکور تمام شد...

کنکور امسال هم به پایان رسید، با خاطرات تلخ و شیرینش .البته ممکنه کمتر کسی خاطره ی شیرینی از دوران کنکور و درس خوندن تو ذهنش تداعی بشه اما همه اونایی که کنکور امسال رو خوب دادن (البته بعداز اعلام نتایج اولیه و نهایی معلوم میشه کی شیره کی روباهه)بیشتر خاطرات تلخشون  به خاطرات شیرین و دوست داشتنی تبدیل میشه که از به یاد آوردن و گفتنش برای اطرافیان لبخند بر لبانشان نقش میبندد.

پیروزی در کنکور تنها پیروزی در یک مسابقه بزرگ علمی نیست بلکه پیروزی در برابر مجموعه ای از مشکلات ،ضعف ها و نفسانیات است.

در این موفقیت تنها خود فرد سهیم نیست و بقیه افراد از جمله افراد خانواده که نقش بسزایی دارند،دوستان و در کل همه افرادی که با فرد پشت کنکوری رابطه دارند(صدا وسیما،روزنامه نگاران،مشاوران درسی و..) چه مستقیم و چه غیر مستقیم سهیم هستند.

علاوه بر افراد مجموعه ای از امکانات و شرایط جزو ابزارهای جدایی ناپذیر موفقیت در کنکور هستند.

عامل خیلی مهمی که فقط به فرد کنکوری مربوط می شود افزایش توانایی فرد در مقابله با مشکلات و خلاقیت در ایجاد راههای رفع و مقابله با آنهاست؛ مثال میزنم: مثلا فرض کنید یک هفته تصمیم میگیرید در صبح یکی از روزهای هفته درس ادبیات+شیمی+فیزیک در بعد از ظهر دروس عربی+دیفرانسیل+ هندسه و برای بعد از شام هم اگر حوصله داشتید یک درس عمومی یا اختصاصی را مطالعه کنید،مرورکنید ویا تست بزنید حال اگرهمین  برنامه را با این کلیات(دروس مختلف)برای روزهای آتی اجرا کنید و بعد از دو روز دیدید که اشتیاقتان برای درس خواند کاهش یافته یا درس خواندن شمارو خسته کرده علتش رو باید بیابید و اینجا خود فرد بهتر از هر مشاوری میتواند مشکلش  و راه حل مفیدش را پیدا کند.

اگه یادتون باشه گفتم در موفقیت فرد کنکوری افراد دیگری که با او سر و کار دارند هم تأثیر بسزایی دارند.این موضوع در شکست فردهم بی تأثیر نیست بلکه بیشتر میتواند اثر منفی بگذارد چون همون طور که گفتم یک فرد کنکوری باید در برابر مجموعه ای از مشکلات قد علم کند و با آنها بجنگد حال اگر در این مجموعه افراد خانواده که نقش بزرگی در حمایت و پشتیبانی فرد کنکوری دارند هم اضافه شوند،حتی ناخواسته و از روی دلسوزی(مثلا به جای تشویق اونو از کنکور میترسونن تا بره درس بخونه یا همش از مشکلات آینده اش که اگه درس نخونه و دانشگاه نره دوچندان می شه با هاش صحبت کنند ،اینجوری نه تنها براش راه حلی ارائه نکردن  بلکه چاله های جلوی پاشو عمیق تر کردن وبه قول معروف میخوان ابروشو درست کنند میزنند چشمشم کور می کنند!) موجب ضربه زدن به این فرد تأثیر پذیر میشوند و معمولا هم ضربه به مهمترین و استراتژیک ترین سلاح فرد کنکوری که ازون برای مقابله مشکلاتش کمک میگیره یعنی امید وارد میکنند.

حالا این وسط پسرا کارشون از همه هم سخت تره و هم مهمتره،در واقع اگه به کسی بر نخوره اهمیت تصمیم گیری رو پسرا بهتر از همه میدونند چون همیشه با یک سری از مشکلات دست و پاگیر و اساسی سر و کار دارند که اگه اندکی اشتباه کنند در تصمیم گیری موجب خسرانی بزرگ و یا حتی جبران نشدنی می شن.مثلا در مورد همین کنکورشرایط برای کمتر پسری متعادل هست با اینکه باید بیشتر باشه (چون اهمیت کارش بیشتره).دوتا مشکل بزرگی که دست از سر پسرا(مردان بزرگ آینده)بر نمیداره یکی سربازی و دیگری شغل هست.

برخلاف گروه دیگه  پشت کنکوری ها(خواهران محترمه) که بیشتر به قبولی در دانشگاه و کمتر به نوع مدرک و کاری که در آینده اش براش هست فکر میکنند.

واضح تر بگم دقدقه ی ما پسرا چند چیز خیلی مهمه که از هیچکدومش نمیشه براحتی گذشت در حالی که دقدقه ی 90% دخترا فقط و فقط قبولی در دانشگاه است.

تازه این موضوع فقط به همین جا ختم نمیشه و این بعد از کنکور و ثبت نام در دانشگاه هم با شدت بیشتری ادامه پیدا میکنه.

البته بیشتر به ضرر پسرا وخیلی خیلی بیشتر به نفع دخترا .

نتیجه گیری:

پسران قشر مظلوم جامعه هستند که باید بیشتر به فکرشان باشیم./ید.

دختران قشر مظنون جامعه هستند که باید بیشتر مراقبشان باشیم./ید.

یاوران فردا

بیچاره پسران ! از همان روز که ٌآدمٌ آمد
گفتند که تو سنگدلی، بی رحمی  نیز
«و بدانم که تنی چند از این ناپسران ،برده اند آبروی دگران»
ولی،آی !من میدانم وتو نیز
که هست خوب و بد در هر جای جهان
شاید این ٌبدٌ باشد بین ما یا که شما
و
بدانیم همه که اگر مردی گفت:
(چشم دخترها کور دنده شان نرم)
ٌیکٌ بوده نه ٌبیشترٌآن مرد
و هست درهر جا این چنین مردانی و چنان دخترکانی...
و شنیدم فریادت
که بیامد از دل و بدانستم که چه می گویی تو...
گلشن احساسش را می پذیرم و شکوفا کنم آنرا که:
آخ این ٌانسانها ٌچقدر قیمتی اند...
لیکن
قیمت هرکس هست در گرو شخصیتش، رفتارش
در گروی گوهرخفته درون بدنش
و هست در هر کس مهربانی و صفا یا که زشتی و جفا
چه پسرباشد چه دختر،چه مرد باشد چه زن
آری چشم هوس کور و دلش خون
«که گلچین میکند گلهای بی خار جهان را»
و تو باید آنرا دفن کنی زیر لجنهای سیاه
با نجابت،عفت،عظمت ،فر و شکوه
که دگر احساس پایین شدن از قایق دل
و
نشستن بر امواج گناه گم شود در هر کس
و چنین باشد اگر،همگی می گوییم:

آخ این دخترها خواهران حرم خورشیدند
و
پسرها ،ابرهایی روشن با دلی آبی به رنگ دریا،
یاوران فردا

یاوران فردا

بیچاره پسران ! از همان روز که «آدم» آمد
گفتند که تو سنگدلی، بی رحمی  نیز
«و بدانم که تنی چند از این ناپسران ،برده اند آبروی دگران»
ولی،آی !من میدانم وتو نیز
که هست خوب و بد در هر جای جهان
شاید این «بد» باشد بین ما یا که شما
و
بدانیم همه که اگر مردی گفت:
(چشم دخترها کور دنده شان نرم)
ٌ«یک» بوده نه «بیشتر»آن مرد
و هست درهر جا این چنین مردانی و چنان دخترکانی...
و شنیدم فریادت
که بیامد از دل و بدانستم که چه می گویی تو...
گلشن احساسش را می پذیرم و شکوفا کنم آنرا که:
آخ این «انسانها »چقدر قیمتی اند...
لیکن
قیمت هرکس هست در گرو شخصیتش، رفتارش
در گروی گوهرخفته درون بدنش
و هست در هر کس مهربانی و صفا یا که زشتی و جفا
چه پسرباشد چه دختر،چه مرد باشد چه زن
آری چشم هوس کور و دلش خون
«که گلچین میکند گلهای بی خار جهان را»
و تو باید آنرا دفن کنی زیر لجنهای سیاه
با نجابت،عفت،عظمت ،فر و شکوه
که دگر احساس پایین شدن از قایق دل
و
نشستن بر امواج گناه گم شود در هر کس
و چنین باشد اگر،همگی می گوییم:

آخ این دخترها خواهران حرم خورشیدند
و
پسرها ،ابرهایی روشن با دلی آبی به رنگ دریا،
یاوران فردا