ضعف فدراسیون در مواجه با داستان سعودی

چند روز از غائله سفارت سعودی در شمال تهران نگذشته بود که ریاض تصمیم گرفت بازی را در زمین فوتبال ادامه دهد.پس از مرگ عبدالله و به روی کار آمدن، شاه جدید و پسرش، عربستان دیگر آن کشوری نبود که مثل سابق با تامل اهدافش را پیگیری کند.

اینک نوع دیگری از مردان آل سعود بر مسند کار نشستند که بر غوغا سالاری اصرار بیش از حد دارند و حالا کار را تا آنجا پیش بردند که می خواهد از هر اهرمی علیه ایران استفاده کنند. نه در سوریه و نه در یمن؛ این بار میدان جنگ، چمن زمین مسابقه است. از ورزشگاه آزادی تا یادگار امام و فولاد شهر. سعودی ها پرتاب یک کوکتل مولوتوف به ساختمان خالی از سکنه سفارت خود را پیراهن عثمان کردند تا به جامعه جهانی اینگونه القا کنند تهران امنیت ندارد. برای اثبات این انگاره دروغین، بهترین راهکار نیامدن کاروان های ورزشی آنها به ایران است و پیش کشیدن بحث بازی در کشور ثالث.
 در طول یک ماه گذشته کنش و واکنش های متعددی را از طرفین شاهد بودیم. روزی نیست که روزنامه های سعودی خبر اختصاصی و تازه ای از انتخاب فلان کشور برای انجام مسابقات ورزشی بین دو کشور نزنند. یک روز قطر، روز دیگر اردن و روزهای دیگر عمان. عامدانه  در اخبار دروغ خود کشورهایی را استفاده می کنند که همگی عرب زبان هستند و نزدیک به عربستان. اما راهکار مسئولان ما تا امروز برای برخورد با این تاکتیک هجومی چه بوده است؟ متاسفانه آنچه دیده می شود عدم هماهنگی بین مدیرانی است که امروز بیش از هر زمان دیگری محتاج زکاوت و تعامل شان هستیم.
چند هفته قبل کمیته ای از سوی فدراسیون فوتبال به ریاست دبیرکل فدراسیون، دکتر اسدی به جلسه سرنوشت ساز کنفدراسیون فوتبال آسیا فرستاده شد و خروجی آن جلسه این بود که آنها تا 25 اسفند به طرفین مهلت دادند تا با یکدیگر مشکل شان را حل کنند و اگر تا آن تاریخ صلحی حاصل نشد آنگاه کمیته امنیت فیفا که مقرش در قطر است می بایست در این مورد تصمیم گیری کند.
دکتر علیرضا اسدی و تیم همراهش پس از این رای، پرچم فتح را بالا بردند و مدعی شدند نیمه نخست مسابقه را با دستان خالی برنده شدند. اما برخلاف این خوشبینی، اکثر رسانه های ما منتقد مشی موجود هستند و عقیده دارند که نباید تا 25 اسفند صبر کرد و منتظر نتیجه باقی ماند. چرا که 7 اسفند ماه انتخابات فیفا پیش روست و به گفته کفاشیان رای ما در این انتخابات شیخ سلمان بحرینی است. در صورتی که کنفدراسیون فوتبال آسیا به ریاست این بحرینی، حاضر به تائید امنیت تهران نشده و تا 25 اسفند به طرفین مهلت داده است، ما می خواهیم به او رای بدهیم! در اینجا آنچه مغفول واقع می شود ابزار ما برای عوض کردن بازی به نفع مان است.
علی کفاشیان و اسدی می گویند گذر زمان به نفع ماست اما ناگهان مهدی تاج در مصاحبه ای زنده می گوید اگر قرار به حضور در کشور ثالث باشد نمایندگان ما مسابقات را تحریم می کنند! دلیل این تضاد چیست؟ چندی پیش هیات رئیسه فدراسیون فوتبال جلسه ای را در مورد این موضوع تشکیل داد و در خاتمه نشست، یکی از اعضای تحصیل کرده در گفتگو با یکی از رسانه ها مدعی شد در مورد انتخاب کشور ثالث بحث هایی را انجام دادیم اما به فاصله چند ساعت، رئیس روابط عمومی فدراسیون در مصاحبه ای عنوان کرد که به هیچ عنوان قرار نیست ما در کشور ثالث بازی کنیم!

بدون شک اختلافاتی وجود دارد چه بین اعضای هیات رئیسه فدراسیون فوتبال چه بین نهاد سازمان لیگ و فدراسیون. که اگر غیر از این بود شاهد این ناهماهنگی ها نبودیم. کنار کشیدن به هیچ عنوان راهکار عاقلانه ای نیست چرا که کمیته انضباطی به راحتی می تواند محرومیت چند ساله برای فوتبال ایران وضع کند که این همان آرزوی مردان ریاض است.
سوال دیگری که بی پاسخ مانده و کسی از فدراسیون فوتبال ایران علاقه ای به پاسخ گویی به آن ندارد این است که چرا از پتانسیل بالای دستگاه دیپلماسی کشورمان برای حل این مشکل کمکی خواسته نشده است؟ بدون شک استفاده از این افراد که صاحب تجربه فراوان و آشنایی کامل به امور دیپلماسی هستند کمک زیادی به فدراسیون فوتبال ایران می کند همانطور که به تازگی حمیدرضا آصفی دیپلمات سرشناس کشورمان فاش ساخت در داستان تعلیق فوتبال ایران، او برای حل موضوع وارد کارزار شد.
پیشینه کنفدراسیون فوتبال آسیا و قرابت تاریخی آنها با سعودی نشان می دهد که انفعال ما در این روزهای سرنوشت ساز، بهای گزافی را برای فوتبال ایران به ارمغان می آورد. هنر دیپلماسی یعنی استفاده کردن از برگ هایی که ما در اختیار داریم و باید با آنها بازی کنیم.