فوتبال ایران در بیراهه
جذابیت لیگ در هفتههای پایانی و شاید هم باخت یک- صفر تیم ملی ایران مقابل آرژانتین باعث شده تا خیلیها فراموش کنند که فوتبال ایران در سراشیبی سقوط قرار گرفته و روز به روز هم شیب آن تندتر میشود.
با یک حساب سرانگشتی به راحتی میتوان به افت فوتبال ایران و جا ماندن از سایر رقبا پی برد.
آمار لیگ در 5 سال اخیر به خوبی نشان میدهد که هر سال تعداد گلهای زده شده در لیگ کمتر از قبل میشود. روی سکوها هم به خوبی میتوان خزان فوتبال ایران را دید. ریزش شدید هواداران در 5 سال اخیر کاملا محسوس بوده و فوتبال ایران رفتهرفته یکی از اصلیترین سرمایههای خود را از دست میدهد. همین پسرفت را در لیگ قهرمانان هم میتوان مشاهده کرد؛ جایی که هر سال میانگین امتیاز نمایندگان فوتبال کشورمان در آن کمتر میشود و قهرمانی در این رقابتها به یک حسرت بزرگ و تلخ تبدیل شده.
در این روزهای نه چندان خوب، تعداد لژیونرهای ایرانی در بالاترین سطح فوتبال اروپا هم روز به روز کمتر میشود و شاید اگر بازیکنانی مثل آزمون و جهانبخش هم پول را به پیشرفت ترجیح میدادند الان شمار لژیونرهای ما در اروپا به صفر میرسید.
فوتبالی که در گذشتهای نه چندان دور بازیکنانی مثل علی دایی، مهدی مهدویکیا، مهدی پاشازاده، مهرداد میناوند، خداداد عزیزی، کریم باقری، رسول خطیبی، وحید هاشمیان و علی کریمی را به فوتبال اروپا پیشکش میکرد حالا باید شاهد حضور ستارگانش در لیگهای قطر و کویت باشد. در حالی بازیکنانی مثل اشکان دژاگه، رضا قوچاننژاد، مهرداد پولادی، سیدجلال حسینی، مجتبی جباری و پژمان منتظری در تیمهای میانه جدولی لیگ قطر حضور دارند که ژاپن با 50 بازیکن در اروپا همچنان به سیر صعودی صادرات بازیکن ادامه میدهد و کره جنوبی هم تعداد لژیونرهای خود در سطح اول فوتبال اروپا را به 36 بازیکن رسانده.
حتی لبنان هم با 4 لژیونر در اروپا توانسته است گوی سبقت را از فوتبال ایران برباید و حمید الکرمالی اولین بازیکن تاریخ لبنان باشد که حضور در پلیآف لیگ قهرمانان را تجربه میکند. در چنین شرایطی مسئولان فوتبال کشورمان چشمان خود را به روی تمامی حقایق بستهاند و فوتبال ما در ماندن یا نماندن کیروش و یا مزایدههای نافرجام سرخابی خلاصه شده.
مسئولان فوتبال ایران فراموش کردهاند که مشکلاتی نظیر عدم ثبات مدیریت، جدایی مدیران بزرگ و فوتبالی، عدم وجود استعدادیابی فعال، کمبود بودجه و امکانات، فراموش شدن نقش اصلی باشگاهها در سازندگی، ناآگاهی و دور ماندن مربیان از فوتبال روز و نداشتن برنامههای درازمدت، فوتبال ایران را هر روز بیشتر از قبل در مرداب بحران فرو میبرد. متاسفانه فوتبال ما پا به بیراهه گذاشته اما با پیروی از سیاست کشورهایی در سطح ژاپن، کره جنوبی و حتی امارات به راحتی میتوانیم دوباره به اوج برگشته و تا این حد مقابل قطر، امارات و بحرین تحقیر نشویم. فوتبال ایران با یک برنامهریزی بلند مدت و توجه بیشتر به پایه می تواند دوباره به قدرت اول فوتبال آسیا تبدیل شود. به امید آن روز...
منبع : خراسان