گاسپار: ایران یکی از امن ترین کشورهاست
سایت «Big Apple Soccre» در گزارشی با عنوان سفری به اندازه زندگی به حضور گاسپار در تیم ملی ایران در رقابت‌های جام‌جهانی 2014 برزیل پرداخت و نوشت: به یادماندنی‌ترین خاطرات زندگی دن گاسپار در جام‌جهانی در زمین فوتبال اتفاق نیفتاده است، بلکه در رختکن تیم ملی فوتبال ایران در آره‌نا فونته‌نوا در سالوادور پس از حذف شدن ایران در جام‌جهانی 2014 برزیل با شکست مقابل بوسنی و هرزگوین و در فرودگاه بین‌المللی امام‌خمینی چند روز پس از آن بوده است.
گاسپار اعلام کرد که «احساسات فوق‌العاده در رختکن تیم ملی پس از دیدار با بوسنی، زمانی که همه فهمیدند که باید به خانه برگردند را فراموش نخواهم کرد.»
برای اکثر بازیکنانی که در ترکیب تیم بودند، بازگشت به خانه به معنای بازگشت به ایران بود و زمانی که هواپیمای تیم در فرودگاه به زمین نشست، گاسپار و سایر تیم نمی‌توانستند به چشم‌ها و گوش‌هایشان اعتماد کنند.
وی اظهار داشت: وقتی در ساعت 3 و 30 دقیقه صبح به تهران رسیدیم، استقبال فوق‌العاده‌ای از ما شد. استقبال بی‌نظیری از سوی هزاران نفری که منتظر قهرمانانشان بودند، دریافت کردیم. آنها به عملکرد ما افتخار می‌کردند و معتقد بودند که ما برای فوتبال ایران غرور آفرینی کرده و احترام کسب کرده‌ایم. تصور کنید که اگر ایران در یک مسابقه به پیروزی می‌رسید و به مرحله یک‌هشتم صعود می‌کرد، چه استقبالی از ما می‌شد.
ایران سفر خود به برزیل را با تساوی بدون گل مقابل نیجریه در گروه F آغاز کرد و پس از آن مقابل آرژانتینی که به نیمه‌نهایی رسیده است، با نتیجه یک بر صفر در وقت‌های تلف شده نیمه دوم شکست خورد. لیونل مسی در دقایق پایانی سه امتیاز را در بلوهوریزنته برای تیمش به دست آورد. ایران در آخرین بازی خود در این مسابقات با نتیجه سه بر یک مغلوب بوسنی و هرزگوین شد.
وی خاطرنشان کرد: هرگز با تصور باطل قهرمانی در جام‌جهانی به برزیل نرفتیم. هدف ما این بود که احترام کسب کنیم و من معتقدم که این کار را کردیم. چه کسی هرگز تصور می‌کرد که آرژانتین به وقت‌های تلف شده برای شکست ایران نیاز داشته باشد و دروازه‌بان آنها بهترین بازیکن آنها در زمین باشد؟ لازم به یادآوری نیست که داور این شجاعت را نداشت که پنالتی مسلمی را که تمام دنیا شاهدش بودند، به سود ایران اعلام کند.
وقتی که گاسپار به عنوان دستیار کارلوس کی‌روش در آوریل 2011 به تیم ملی ایران ملحق شد، انتقادهایی در رسانه‌های اجتماعی ایران در خصوص آمریکایی بودن گاسپار مطرح شد اما زمانی که وی مهارتش را در هنر دروازه‌بانی و وفاداری به تیم نشان داد، مورد پذیرش قرار گرفت.
مربی دروازه‌بانان تیم ملی فوتبال ایران خاطرنشان کرد: دوست دارم باور داشته باشم که ابتدا توسط کارلوس کی‌روش برای پیوستن به کادر فنی وی انتخاب شده‌ام و این انتخاب بیشتر از همه به دلیل توانایی‌های من بوده که باعث شده یک شهروند آمریکایی باشم و در کادر فنی تیم ملی ایران قرار بگیرم. معتقدم که خوانندگان شما به این موضوع علاقه دارند و تعجب خواهند کرد اگر بدانند که کادر فنی ما از این ملیت‌ها تشکیل شده است: پرتغالی، فنلاندی، اهل کیپ ورده، اتریشی، برزیلی، آرژانتینی، موزامبیکی و ارمنی. حدس من این است که ایران متنوع‌ترین کادر فنی از لحاظ ملیت را در میان 32 تیم حاضر در جام‌جهانی در اختیار داشت. در چهار قاره‌ای که در آنها کار کردهام، ایران یکی از امن‌ترین کشورهایی بود که در آن فعالیت کردهام.
کی‌روش اعلام کرد تحریم‌هایی که از سوی غرب بر ایران تحمیل شده (تحریم‌های اقتصادی و غیره) در اینکه مانعی جدی بر سر راه این تیم آسیایی به منظور آمادگی برای جام‌جهانی باشد، نقش داشت و گاسپار با این موضوع موافق است.
وی اضافه کرد: مطمئنا تحریم‌ها مانع از این شد که در زمان آماده‌سازی خود برای مسابقات در سطح بالاتری بازی کنیم. ویزا گرفتن بسیار مشکل و زمان‌بر بود. انتقال بودجه برای پرداخت پول هتل، حمل و نقل، به تیم‌ها برای بازی کردن، امکانات تمرینی به طرزی باورنکردنی مشکل بود.
گاسپار گفت: کاری که بازیکنان ما تحت این شرایط بسیار سخت انجام دادند، واقعا برجسته است و باید آن را تحسین کرد. دو چیزی که بازیکنان ما را باانگیزه نگه می‌داشت، احساسات آنها برای بازی و برای سربلندی مردمشان بود. بازیکنان ما با وجود این موانع تمرکز خود را بر روی هدفشان از دست ندادند و انضباط تیمی را حفظ کردند.
در حالی که ریشه‌های گاسپار با حضور در دانشگاه هارتفورد در آمریکا است، پاسپورت بین‌المللی فوتبال گاسپار 58 ساله مهر‌های خارجی زیادی خورده است. وی در سه دوره جام‌جهانی مربی دروازه‌بان‌های تیم کی‌روش بود. پرتغال نتوانست به جام‌جهانی 94 آلمان راه یابد اما گاسپاردر جام‌جهانی آفریقای جنوبی 2010 هدایت دروازه‌بان‌های پرتغال را در اختیار داشت و اخیرا هم در جام‌جهانی 2014 با تیم ملی فوتبال ایران شرکت کرد. وی همچنین در باشگاه‌های پورتو و بنفیکا این سمت را بر عهده داشت.
گاسپار تأکید کرد: در واقع هیچ چیز مانند جو جام‌جهانی نیست. وقتی کشوری با فرهنگ فوتبالی مثل برزیل یمزبان جام‌جهانی می‌شود، شوکه کننده است. ابهت هواداران فوتبال که به تشویق بازیکنان تیم ملی کشورشان می‌‌پردازند فوق‌العاده است. وقتی بخشی از کادر فنی تیمی باشید از این محیط پرروحیه جدا هستید. ما روی وظایف و مسئولیت‌های خودمان تمرکز کرده بودیم و بازیکنان را برای بازی در بالاترین سطح رقابت‌ها آماده می‌کردیم.
مطمئنا هر کشور میزبانی محیط و جو منحصر به فرد خودش را دارد.
چهار سال پیش جام‌جهانی برای اولین بار در آفریقا برگزار شد تا این مسابقات عطر و بوی خاصی که فقط در این قاره پیدا می‌شود، بگیرد. فوتبال به قدری در فرهنگ این کشور غرق است که ورزش مذهب آنها است و همه از مرد و زن اعتقاد خودشان را درباره تیم ملی دارند.
گاسپار گفت: در آفریقای جنوبی با صدای جنگل از خواب بیدار می‌شدیم. در برزیل با ریتم و آهنگ‌های سامبا و همچنین صدای هلیکوپترهایی که بر فراز زمین تمرین ما پرواز می‌کردند، از خواب بیدار می‌شدیم. امنیت مسابقات حیرت‌انگیز بود. احساس امنیت بسیار زیادی می‌کردیم. باید بگویم که دلم برای ووووزلا تنگ نشده است.
وی ادامه داد: هر دو کشور کارشان را برای برگزاری و سازماندهی رویدادی به این بزرگی عالی انجام دادند. این مسئولیت بزرگی استو وقتی برزیل بازی داشت، تمام ملت برزیل دست از کار می‌کشیدند. همه هر کاری را که انجام می‌دادند، متوقف می‌کردند و به هر پاس، شوت، دریافت یا تکلی واکنش نشان می‌دادند. آنها از هیجان لبه صندلی‌هایشان می‌نشستند. هواداران برزیل دانش بسیار زیادی درباره فوتبال داشتند و ذکاوتمندانه جنبه‌های بازی را تحلیل می‌کردند.
کسی چه می‌داند که طوفان فوتبال گاسپار را که آخرین سفرش را در جام‌جهانی با تیم ملی فوتبال ایران به پایان رسانده، در طول چهار سال آینده به کدام کشور خواهد برد؟
بخش ورزشی تبیان
