آشنایی با موشک های دریاپایه(2)

باید بدانیم که پیشران همه این موشک ها دارای موتور اولیه، مرکب از سوخت دوپایه با زمان سوزش چند ثانیه برای رساندن موشک به سرعت لازم جهت شروع کار موتور توربوجت که از سوخت (JP4) استفاده می کند. ولی بعضا موشک هایی نظیر " اکزوست" و " سی-801" دارای موتور سوخت جامد کندسوز می باشند. موتور توربوجت برای رسیدن به بردهای بیشتر و موتورهای "رم جت" برای موشک های بزرگتر و میان برد به کار می روند.

** اجرای فرامین و سطوح کنترل.

** سرجنگی که به صورت یک مرحله یا دو مرحله ای می باشد.

سومین نوع کلاهک به کار رفته در این موشک ها کلاهک از نوع سرجنگی مجتمع با طراحی هر پیکان به یک هدف خاص می باشد و با علامت (MIRV) نشان داده می شوند. مهمترین بخش (MIRV) سیستم کنترل بعد از سیستم بالاران است که به حامل معروف می باشد. حامل ها که به تنهایی دارای دستگاه ناوبری اینرسی جهت سنجش سرعت و ارتفاع و محرکه خود است. در نقطه مشخصی " راکت کمکی"  از راکت اصلی جدا می شود و دستگاه های ناوبری، محرکه، منحنی پرواز حامل را طوری انتخاب می کنند که ابتدا به طرف اولین هدف متمایل شود. با قرار گرفتن در موقعیت اولین هدف، یک پیکان توسط مکانیزم فنری از آن جدا و به طرف هدف حرمت می کند. سپس مسیر حامل تغییر یافته و طوری حرکت می کند که پیکان دیگری به سوی دومین هدف پرتاب گردد. بدین ترتیب کلیه پیکان ها که تعداد آنها به 11 فروند نیز می رسد از کلاهک آزاد می گردند. این حامل ها می توانند پیکان های متعددی را بدین طریق در فواصل زیاد و با منحنی های پرواز خاص، بنابر نیاز روانه نمایند.

حامل ها و پیکان ها قابلیت مانور نیز دارند. این مانورها جهت نفوذ به فضاهای محافظت شده ( فضایی که دشمن در آنجا حضور الکترونیکی دارد) و یا عکسبرداری در مرحله ورود مجدد به جو، انجام می گیرد. هر یک از پیکان ها با مانورهای پرهیزی بر طبق فرمانی که از سیستم هدایت صادر می شود، منحنی پروازی خاصی را طی می کند.

شایان ذکر است شفینه هایی که برای ورود مجدد به جو زمین به کار برده می شوند، باید قادر به تحمل شتاب کند شونده ای برابر با 150 برابر نیروی جاذبه زمین و درجه حرارتی معادل 7000 درجه سانتی گراد باشند.

بعضی از این موشک ها که از زیر دریایی پرتاب می شوند، توان حمله به زیردریایی ها را نیز دارند. در این گونه موشک ها به جای سرجنگی یک اژدر قرار می گیرد. ابتدا موشک به همراه اژدر به سوی هدف رها شده و در ارتفاعی عمود بر محدوده محل استقرار هدف کلاهک موشک (اژدر) آزاد می شود و با استفاده از چتر فرود می آید. پس از رسیدن اژدر به سطح آب چتر فرود رها و هم زمان سیستم تجسس و هدایت آن فعال شده و به سمت زیردریایی حرکت می کند، تا با اصابت به آن صدمات لازم را وارد آورد.

علی رغم اینکه امروزه این سلاح ها در مدل های متعددی تولید شده اند، ولی هیچ کدام مشابه یکدیگر نبوده و هریک دارای ساختمان مخصوص به خود هستند.

از مشترکات این موشک ها، مأموریت و پیروی از منحنی های خاص پروازی است که در سه مرحله صورت می گیرد. مرحله "بوست" که موشک از یک راکت سوخت جامد استفاده می کند، "مرحله هجومی" که موشک بر روی سطح آب ادامه مسیر می دهد و مرحله نهایی که هدایت نهایی فعال می شود.

موشک های ضد کشتی از نظر ساختمانی دارای بخش های زیر می باشند

** سرکاوشی یا جست و جوگر که ممکن است بر اساس پدیده راداری، مادون قرمز (IR) و یا ماورای بنفش یا ترکیبی از آنها کار کند.

** سیستم تعیین " موقعیت خودکار"

** ارتفاع سنج که ممکن است، راداری یا رادیویی باشد.

   ادامه دارد...

منبع: janes weapon systems 1997، yaghub aslani vol2