پایه گذاران ساخت هواپیما(2)
در قسمت قبل داستان زندگی 4 مردی که ازپایه گذاران این صنعت بودند و به خصوص ویلیام ادوارد بوئینگ را ملاحظه کردید. اکنون ادامه:
پپیش از پایان پروژه B & W كنارد وسترولت به شرق منتقل شد و ویلیام ادوارد بوئینگ اجبارا به تنهای كار بر روی ساخت این هواپیما را ادامه داد.در سال 1916 2فروند از این هواپیما كامل شد.
هنگام اولین پرواز این هواپیما،خلبان در رسیدن به محل پرواز با هواپیما تاخیر داشت و بوئینگ بی صبرانه منتظر بود تا اینكه تصمیم گرفت خودش هدایت و كنترل هواپیما را برای پرواز عهده‌دار شود.
هنگامی كه خلبان رسید،دید كه بوئینگ در حال تاكسی كردن هواپیماست. و پس از گذراندن یك چهارم مایل هواپیما به هوا بلند شد. یاد آور می‌شوم كه هواپیما قابلیت نشست و برخاست بر روی آب را داشت.
هرچند كه نبود وستر ولت كار را سخت می‌كرد اما هیچ تاثیری روی عزم بوئینگ درجهت سرانجام بخشیدن به اهدافش نداشت.در جولای سال 1916 بوئینگ شركت هواپیما سازی تحت عنوان Pacific Aero Products را بنا نهاد و یك سال بعد نام آنرا به نام خانوادگی خود یعنی بوئینگ تغییر داد.
مدتی بعد او یكی از معدود مهندسین هوا فضای كشور را به استخدام درآورد. او این كار را جهت ارتقای این صنعت كه در وست كاوست ناشناخته بود و همچنین راه‌اندازی یك تجارت جدید در این منطقه انجام داد به علاوه وی به آزمایشاتی در تونل باد دانشگاه واشینگتن پرداخت.
او همچنین اشخاصی به نامهای اتوت و جانسون را كه از دانش آموختگان برجسته دانشكده مهندسی دانشگاه واشنگتن بودند را استخدام نمود كه هركدام بعد ها در مقطعی به عنوان ریاست كمپانی نائل آمدند. در سال 1917 ، 28 كارمند شامل خلبان، نجار، قایق ساز و خیاط به استخدام شركت بوئینگ درآمدند. كمترین حقوق 14سنت در ساعت بود و تا جایی كه خلبانان برجسته ماهیانه تا سقف 300 دلار نیز دریافت می‌كردند. در زمانی كه فروش هواپیمای B & W متوقف شد و به عبارتی دیگر بازاری نداشت، بوئینگ برای سرپا نگاهداشتن كمپانی از سرمایه شخصی خود ااستفاده نمود و تقریبا هفته‌ای 700 دلار پرداخت می‌كرد.
در سال 1917 با اوج گیری جنگ جهانی اول، برای اولین بار هواپیماهای آمریكایی وارد صحنه مبارزه شدند.
آقای بوئینگ می‌دانست كه نیروی دریایی نیاز به هواپیما دارد. بنابراین وانگ مدل C از هواپیمای B & W را كه هواپیمای با قابلیت نشست و برخاست روی آب بود را طراحی كرد. به هر حال این هواپیماها برد پروازی چندان زیادی نداشتند.
یعنی قادر به پرواز یكسره از سیاتل به پایگاه نیروی دریایی (پنساكولا) نبودند. 2فروند از این هواپیما را به صورت تكه‌های جدا از هم بسته بندی كردند و با قطار به سمت محل مورد نظر بردند تا در آنجا خود آقای بوئینگ همراه با سرپرست كارخانه آقای برلین و همینطور آقای مانترخلبان تست هواپیماها را مونتاژ كنند و در آب بیاندازند و تحویل دهند.
در همین حال نیروی دریایی 50 فروند از این هواپیما را سفارش داد.همین سفارشات موجب شد تا تعداد كاركنان كارخانه تولید هواپیمای بوئینگ به 337 نفر رسید.پس از پایان جنگ در 11 نوامبر 1918 نیروی نظامی دیگر سفارش هواپیما نداد.هواپیماهای غیر نظامی نیز دیگر فروش نرفتند.
ویلیام ادروارد بوئینگ، دریافت كه دیگر بازار هواپیماهایش ركود كرده و این موجب ورشكستگی او خواهد شد. اما وی برای سرپا نگه داشتن كارخانه، به جای ساخت فروش هواپیماهای كوچك، شروع به ساخت لوازم برای یك شركت تولیدی لباس و قنادی نمود.
ادامه دارد...
منبع: انجمن هوانوردی
