خود را جدی بگیرید!

انسانی كه خود را جدی می گیرد، نه خود را فریب می دهد و نه دیگران را.

برای جدی گرفتن خود، باید مراحل زیر را در نظر گرفت:

1- خود را كاملا بشناسد. یعنی سرمایه های وجودی خود را درست ارزیابی كند.

2- پس از شناسایی خود، احساس نیاز به هدف عالی حیات پیدا خواهد شد.

3- توجه جدی به هدف عالی حیات موجب می شود انسان دریابد كه این هدف جز با به فعلیت رسیدن استعدادها و امكانات وجودی انسان میسر نیست.

4- پس از طی مراحل فوق، آدمی درمی یابد كه با "خود" نمی توان شوخی كرد. یعنی خود را نمی توان تسلیم قوانین طبیعت و دیگر انسان ها نمود. این خود، وابسته به مشیت الهی است و باید آن را جدی گرفت.

من انسانی به گونه ای است كه هیچ قدرتی نمی تواند راهی به درون آن پیدا كند، زیرا خداوند شخصیت انسانی را منطقه ممنوعه ای قرار داده كه فقط خود انسان اجازه ورود به آن را دارد و بس. اگر انسان حرمت این منطقه را نشكند و خود را فریب ندهد، دیگری قادر نخواهد بود وی را بفریبد.

خیرخواهی درباره خویشتن

هنگامی انسان می تواند خیرخواه خویشتن باشد كه اولا: حقایقی به عنوان خیر و كمال برای وی مطرح شود و ثانیآ: خود برای انسان با اهمیت جلوه كند.

اگر خود برای انسان دارای اهمیت نباشد، درصدد شناسایی آن چه برای او مفید یا مضر است، برنخواهد آمد. بر اثر بی توجهی به دو عامل مذكور است كه اغلب انسان ها خیرخواه خویشتن نیستند.

بی اهمیت تلقی كردن خود نیز ناشی از عوامل متعددی است كه مهم ترین آن عبارت است از: "به وجود آمدن خود، بدون كوشش و تلاش آزادانه". می دانیم كه انسان پس از سپری كردن دوران كودكی، بروز خود را در درون خویش احساس می كند، بدون آن كه تلاشی در جهت به دست آوردن آن كرده باشد. همین عدم تلاش برای به دست آوردن خود، موجب می شود انسان به آن اهمیت ندهد و به بررسی چگونگی پیدایش خود و ماهیات و مختصات آن پردازد.

برای شناسایی خود، باید به تعلیم و تربیت توجه بسیار كرد. متأسفانه جوامعی كه به نقش مذهب و اخلاق در شؤون مختلف زندگی توجه ندارند، برای جان انسان ها ارزشی قایل نیستند تا موجودیت آن را به رسمیت بشناسند و در امر تعلیم و تربیت به خود توجه وافر داشته باشند. اگر "خود" برای انسان های امروز مطرح می بود، دیگر جان میلیون ها انسان دستخوش تمایلات سودجویانه هواپرستان نمی شد.

علامه جعفری