دوست داری من چطور باشم؟!
از منظر فرهنگ متعالى توحید؛ عبودیت و بندگى حضرت حق تعالى است كه بالاتر از آن مقامى براى مخلوق متصور نیست:
بلندى بایدت افكندگى كن خدا را باش و كار بندگى كن
امام دهم، حضرت هادی علیهالسلام در تبیین مقام بندگى مىفرماید:
«مَنِ اتَّقَى اللَّهَ یُتَّقَى وَ مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ یُطَاعُ وَ مَنْ أَطَاعَ الْخَالِقَ لَمْ یُبَالِ سَخَطَ الْمَخْلُوقِینَ
وَ مَنْ أَسْخَطَ الْخَالِقَ فَلْیَیْقِنْ أَنْ یَحِلَّ بِهِ سَخَطُ الْمَخْلُوقِین؛1
هر كه از نافرمانى خدا بپرهیزد، [مردم] از نافرمانى او پرهیز كنند و هر كس خدا را اطاعت كند، [دیگران] از او اطاعت مىكنند و كسى كه از دستورات خالق فرمان برد، هیچ باكى از خشم مخلوقین نخواهد داشت و هر كس خالق را به خشم آورد، او باید بداند كه از خشم مردم در امان نخواهد بود.»
گرت این بندگى تمام شود چرخ و انجم ترا غلام شود
مقام عبودیت و بندگى آن چنان اهمیت دارد كه امیر مؤمنان على علیهالسلام در این زمینه به بندگى خود در برابر خداوند متعال افتخار مىكرد و مىفرمود:
«إِلَهِى كَفَى بِى عِزّا أَنْ أَكُونَ لَكَ عَبْدا وَ كَفَى بِى فَخْرا أَنْ تَكُونَ لِى رَبّا أَنْتَ كَمَا أُحِبُّ فَاجْعَلْنِى كَمَا تُحِبُّ؛2
پروردگارا! این عزت براى من بس است كه بنده تو باشم و بالاترین افتخار براى من آن است كه تو پروردگار من باشى. تو همان گونهاى كه دوست دارم. پس مرا آن طورى كه دوست دارى، قرار ده!»
تنظیم برای تبیان: گروه دین و اندیشه - حسین عسگری
1. تحف العقول، ص 482.
2. بحارالانوار، ج 74، ص 402.
