وقتی جانت به حلقومت می‌رسد!
رازهای مرگ 17
روایتهای مرگ – قسمت اول
«من أصحابنا ، عن سهل بن زیاد ، عن محمد بن سلیمان ، عن أبیه ، عن سدیر الصیرفی قال : قلت لأبی عبد الله ( علیه السلام ) : جُعِلتُ فِداك یا ابنَ رسولِ الله هل یُكره المؤمنُ على قَبض روحِه قال : لا والله إنه إذا أتاه ملكُ الموتِ لقبضِ روحِه جَزَعَ عند ذلك فیقول له ملكُ الموتِ : یا ولی اللهِ لا تَجزَع فوالذی بعث محمدا ( صلى الله علیه وآله ) لأنا أبرُّ بك وأشفَقُ علیك من والدٍ رحیمٍ لو حَضَرَكَ ، اِفتَح عینك فانظر قال : و یُمَثَّلُ له رسولُ اللهِ ( صلى الله علیه وآله ) وأمیرُ المؤمنین وفاطمةُ والحسنُ والحسینُ والأئمةُ من ذریتِهم .( علیهم السلام ) فیُقالُ له : هذا رسولُ اللهِ وأمیرُ المؤمنینَ وفاطمةُ والحسنُ والحسینُ والأئمةُ ( علیهم السلام ) رفقاؤُك ، قالَ : فیَفتَحُ عینَه فینظُر فیُنادِی روحَه منادٍ من قِبَلِ ربِّ العزَّةِ فیقول : " یا أیتها النفسُ المطمئنةُ ( إلى محمد وأهل بیته ) إرجعی إلى ربِّكِ راضیةً ( بالولایة ) مرضیةً ( بالثواب ) فادخُلی فی عبادی ( یعنی محمدا وأهل بیته ) وادخُلی جَنَّتی " فما شئٌ أحبُ إلیه من استلالِ روحِهِ واللحوقِ بالمُنادی ».
در فروع کافی از سدیر صیرفی نقل شده که به امام صادق (علیه السلام) عرضه داشت:
فدایت گردم ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه وآله) آیا مؤمن بر قبض روحش وادار می‌گردد. حضرت فرمودند: به خدا قسم نه! هنگامی که ملک الموت برای قبض روح او می‌آید در این هنگام اظهار ناراحتی می‌کند. ملک الموت به او می‌گوید: ای ولی خدا ناراحت نباش. قسم به کسی که محمد (صلی الله علیه وآله) را مبعوث کرده، من برای تو مهربانتر و دلسوزتر از پدر مهربانم. چشمانت را باز کن و نگاه کن. حضرت فرمود: (در این هنگام) رسول خدا و امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین و امامان معصوم از نسل آن بزرگواران (صلوات الله علیهم اجمعین) برای او مجسم و آشگار می‌گردند. پس به او می‌گوید: این بزرگواران رسول خدا، امیرالمؤمنین حسن و حسین و ائمه (علیهم صلوات الله) دوستان تو هستند.
سپس حضرت فرمودند: در این هنگام مؤمن چشم می‌گشاید و نگاه می‌کند. ندا دهنده‌ای از جانب پروردگار صاحب عزت،روح او را می‌خواند و می‌گوید: ای نفس اطمینان یافته به محمد (صلی الله علیه وآله) و اهل بیت (گرامی) او بسوی پروردگارت باز گرد در حالی که راضی به ولایت و با ثواب الهی مورد رضایتی. پس داخل در جمع بندگان من و بهشت من شو. در این هنگام هیچ چیز در نزد او محبوبتر از خلاصی روح و ملحق شدن به منادی نیست.
عن عبدِ الرحیمِ قال : قال أبو جعفرٍ علیه السلامُ : إنَّما أحدُكُم حینَ یَبلُغ نفسُه هاهنا فینزل علیه ملكُ الموتِ ، فیقولُ له : اما ما كنتَ تَرجُوا فقد أعطیته ، واما ما كنتَ تَخافه فقد أمَنتَ منه ، ویَفتَحُ له بابٌ إلى منزله من الجنَّةِ ، ویُقال له : اُنظُر إلى مَسكَنِكَ من الجَنَّةِ ، وانظُر هذا رسولُ اللهِ وعلىٌّ والحسنُ والحسینُ علیهمُ السلامُ رفقاؤُك وهو قولُ اللهِ ( الذین آمنوا وكانوا یتَّقون لهم البُشرى فی الحیاة ِالدنیا وفی‌الآخرةِ .)
عیاشی در تفسیرش از عبدالرحیم أقصر از امام باقر (علیه السلام) نقل می‌کند که حضرت فرمودند:
هنگامی که جان یکی از شما به حلقومش می‌رسد، ملک الموت بر او نازل می‌شود و می‌گوید: آنچه را که به آن امید داشتی به تو عطا شد و آنچه را که از آن می‌ترسیدی از آن ایمن گشتی. دری بسوی منزلگاهش در بهشت به روی او باز می‌گردد و به او گفته می‌شود: به جایگاهت در بهشت نظر کن و رسول خدا و علی و حسن و حسین (علیهم السلام) را ببین که دوستان تواند و این همان کلام خدا است که:«الَّذِینَ آمَنُواْ وَكَانُواْ یَتَّقُونَ لَهُمُ الْبُشْرَى فِی الْحَیاةِ الدُّنْیَا وَفِی الآخِرَةِ»2
تالیف: استاد محمد حسین رحیمی - گروه دین و اندیشه سایت تبیان
1 - فروع کافی: ج 3/کتاب الجنائز/ ص 127 ح 2
2 - یونس: 63-64
