رئیس جمهورهایی که به نیویورک رفتند

سنت حسنه ای که در طی سالهای گذشته توسط روسای جمهور کشورمان مورد توجه قرارگرفته حضور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد می باشد که این بار روحانی قصد شرکت در این اجتماع بزرگ بین المللی را دارد تا از این طریق بتواند اهداف و دیدگاه های جمهوری اسلامی ایران را به جهانیان عرضه کند.

حضور موفق روسای جمهور ایران پس از انقلاب اسلامی در مجمع عمومی سازمان ملل و بیان نقطه نظرات کشورمان نه تنها توانسته است زمینه ساز آشنایی ملل مختلف با دیدگاههای ایران شود بلکه گامی بوده در جهت دفع برخی مظالمی که از سوی قدرت های جهانی به کشورمان تحمیل شده است. حضور شهید رجایی در مجمع عمومی سازمان ملل و نشان دادن عمیق جنایت های رژیم پهلوی علیه مردم ایران، زمینه ساز توسعه روابط با ایران در سال های پس از انقلاب و دفع برخی تبلیغات علیه جمهوری اسلامی ایران بود. حضور آیت الله خامنه ای به عنوان رییس جمهور وقت در مجمع عمومی سازمان ملل در بحبوهه جنگ تحمیلی نیز خنثی کننده تبلیغات شدید عراق و غرب در مقصر جلوه دادن ایران در جنگ تحمیلی 8 ساله بود. اقدامی که در کنار به دست گرفتن ابتکار عمل در حوزه دیپلماسی سرانجام صدام و عراق را به عنوان متجاوز به همگان معرفی کرد. حضور سردار سازندگی یعنی آبت الله هاشمی رفسنجانی در کسوت رئیس جمهور در این اجلاس نیز خالی از فایده نبود اگرچه برخی اقدامات در اواخر دولت وی تمام این دستاوردها را از بین برد و در واقع موقعی رابطه سیاسی بر کشور حاکم شد. اما خاتمی به گونه ای موفق در این عرصه وارد گردید و توانست با به چالش کشیدن نظریه برخورد تمدن های هانتینگتون، نظریه گفت و گوی تمدن ها را به نام کشورمان ثبت کند. اقدام موفقیت آمبز خاتمی سبب شد که اوضاع بین اللملی کشورمان بهبود یابد و بار دیگر نگاه ها به سوی ایران باشد. روابط ایران بااروپا نیز گسترش یافت و زمینه های همکاری گسترده با بسیاری از کشورها فراهم شد. اما احمدی نژاد که هشت بار در طول دوران ریاست جمهوری اش دراین مجمع حضور یافت تنها ثمر آن برخی تبلیغات و پروپاقرص از سوی وی بود.

تحلیل رفتار احمدی نژاد در طول 8 دوره حضورش در مجمع عمومی سازمان ملل به عنوان رکورد دار حضور در نیویورک در بین روسای جمهور کشورمان، نشان میدهد که همان رفتار عوام گرایی مستتر در احمدی نژاد در قبال مردم ایران، در این مجمع نیز تکرار شده است و در واقع احمدی نژاد با همان زبان نه چندان جالب و گویای خود به بیان دیدگاه هایش پرداخته است. اقدامی که عملا ثمری برای کشور جز هاله نور را در بر نداشت. چنین رفتاری در مجمع عمومی با صرف هزینه هنگفت حضور البته به همراه خیل عظیمی از ملازمان رکاب، نه تنها ثمری نداشت بلکه در برخی موارد نظیر واقعه دانشگاه کلمبیا در واقع باعث آبروربزی برای کشور شد.

سال گذشته حسن روحانی رییس جمهور منتخب در این اجلاس شرکت کرد که با توجه به ایجاد تغییرات گسترده در فضای سیاسی کشور توانست نقش مثبت و مفیدی را ایفا کند. طرح ایده جهان عاری از خشونت و افراط گرایی امری بود که مقبول تمام کشورها واقع شد و در واقع پرداختن به مقوله ای بود که نگرانی اصلی در جهان به شمار میرفت. نوع سخنرانی و رفتار روحانی نشان داد که همانند سلف خود قصد رفتار پوپولیستی ندارد و همانند آیت الله خامنه ای و محمد خاتمی قصد بیان دیدگاههای کشورمان رادارد و قصد دارد از این فرصت بتواند تغییر دیدگاهی در میان حضار ایجاد کند تا اینکه با فرا رسیدن زمان سخنرانی اش، حضار سالن را ترک کنند. تحت تاثیر بودن فضای بین المللی از مباحث هسته ای ایران، زمینه ساز نوعی تلطیف در دیدگاههای موجود بود که روحانی از پس آن بر آمد. اگرچه در حاشیه این حضور اتفاقاتی روی داد که شاید ناخوشایند عده ای در داخل بود ولی نشان داد که دولت اعتدال عزمی جدی برای بهبود روابط با جهان را دارد و همگان را دشمن نمیپندارد. سال جاری نیز شاهد حضور رئیس جمهور در این اجلاس خواهیم بود. اجلاسی که خواه ناخواه از تحولات خاورمیانه متاثر خواهد بود. باید دید تیم ایران چگونه در این مقوله و بحث هسته ای ابتکار عمل را در دست میگیرد.

مطالب مرتبط:

پشت پرده تماس تلفنی روسای جمهور ایران و آمریکا

آنچه از دیدار روحانی و اوباما مهمتر است

امسال هوای سازمان ملل چگونه بود؟