زیبا کلام رئیس فوتبال می شود

صاحب امتیازی سه نقطه بر عهده سازمان تبلیغات اسلامی است و مدیر مسئولی آن را محسن مومنی شریف برعهده دارد. سه نقطه توسط انتشارات سوره مهر منتشر می شود و وابسته به حوزه هنری است. تمام مطالب این ماهنامه با نگاهی طنز گونه به موضوعات مختلف می پردازد. در اولین پیش شماره ی سه نقطه مطالب متنوعی از داستان، جوک، یادداشت سرگرمی و... از نویسندگان حوزه طنز و چهره های شناخته شده ی حوزه های مختلف آمده است و در همه ی آنها ردپایی از طنز دیده می شود.

در بخشی از سه نقطه ویژگی های یک طنز خوب بیان می شود و با ذکر تعدادی از جوک ها که این روزها بیشتر در فضای مجازی رایج است به نقد و بررسی آنها پرداخته می شود؛ در بخشی دیگر داستان هایی با مضمون طنز از نویسندگان مختلف آمده و در قسمتی هم از تعدادی چهره ها ی مطرح خواسته شده تا در یادداشتی بنویسند که اگر رئیس فوتبال شوند چه می کنند؟ در ادامه خلاصه ای از چند بخش این ماهنامه را می خوانید:

نکته: ( نگارش جملات طبق متن ماهنامه آورده شده است).

اگر رئیس فوتبال شوید چه می کنید؟

رضا امیرخانی

به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال در اولین اقدام به صورت ریشه با تلویزیون مذاکره می کنم و حق پخش بازی های دسته سه را می گیرم. شاید به نظر برسد که این کار ضروری نیست... اما توضیح میدهم که هم اولیت دارد هم اولویت.

حتما عده ای خواهند گفت که اولویت در فوتبال ما حل مشکل داوری است... اتفاقا بنده نیز در مقام رئیس فدراسیون همین نظر را دارم. بایستی اصلاح ساختار داوری را در دستور کار قرار داد. اگر کمیته داوران اصلاح شود و داوران به درستی کار کنند، دیگر خبری از بردهای آن چنانی و تبعیض نسبت به تیم های ضعیف تر نخواهد بود. پس به طور طبیعی جدول، شرایط دیگری خواهد داشت. تیم بالانشین چند سال اخیر برمی گردد سرجای اصلی اش. وسط جدول؟ نه پایین تر! ته جدول؟ باز هم پایین تر... تیم بالا نشین چند سال اخیر برمی گردد سرجای اصلی اش که سال ها پیش هم همان جا بود. یعنی دسته سه! حالا به هر صورت باید منصفانه بپذیریم که این تیم بالانشین تعدادی طرف دار دارد و یا شاید کسانی بخواهند جهت عبرت بازی های این تیم را تماشا کنند. پس بایستی برویم برای مذاکره با صداسیما و پخش بازی های دسته سه. این کار چند ماهی زمان می برد... پس اولین کار بایستی همان باشد که بود!

علیرضا قزوه

ضمن تشکر از حسن ظن شما. بنده برنامه هایم را در چند بند ارائه می دهم: اولاً پایتخت را منتقل می کنم. دوماً قیمت گوشت را ارزان می کنم. سوماً به جای یک دروازه بان هم زمان از دو دروازه بان و حتی گاهی از سه دروازه بان استفاده می کنم. چهارماً جناح چپ را با استفاده از نیروهای اصلاح طلب و جناح راست را با نیروهای اصولگرا پر می کنم. پنجماً وزیر نیرو را سرمربی تیم ملی می کنم. و ششماً و آخراً، از گروه یک به علاوه پنج در خطوط حمله و میانی استفاده می کنم.

صادق زیبا کلام

در اولین برنامه مصاحبه مطبوعاتی ام این مطالب را به استحضار اصحاب رسانه، مردم شریف، مومن و فداکار و همیشه ارجمند ایران عزیز اعلام می دارم: اولاً من هیچ علاقه و اصرای به اینکه مسئولیت سرمربی گری تیم ملی فوتبال به بنده واگذار شود نداشتم. خیلی هم با من صحبت کردند ولی بنده قبول نکردم. افراد مختلف آمدند و هر قدر اصرار کردند من نپذیرفتم و گفتم که از بنده واردتر، با تجربه تر و سزاوارتر هستند و دست از سر من بردارید. اما چه کنم که قبول نکردند و آخرالامر این وظیفه به من تکلیف شد.

ثانیاً: من همه اقدامات و کارهای گذشته را بلافاصله تعطیل اعلام می کنم، چرا که جانشین طبیعی من یک فرد غربی و سکولار بود و در صحنه فوتبال ما را به سمت وابستگی و تقلید بی چون و چرا از فوتبال فاسد، منحط و سرمایه سالار غرب که آلت دست صهیونیست های جنایتکار می باشد سوق داده بود. بنده به جای فوتبال وابسته به غرب تلاش خواهم نمود تا الگوی فوتبال ایرانی را در کشور حاکم کنم. شیوه ورزش فوتبال را بومی سازی خواهم کرد...

سهیل کریمی

اولاً من کوچکتر از آنم که بخواهم این سمت را که هم وزن فرهیختگان است قبول کنم. دوم اینکه من اصلا از فوتبال چیزی سردر نمی آورم که یک چنین سمتی را به من پیشنهاد کنید. لذا ترجیح می دهم اگر در سبد شایسته سالاری تان جایی برای تقسیم پول در امور فرهنگی هنری بود، بنده را مطلع کنید. با تشکر.

داستان هایی کوتاه از طنز نویسان

بخش هایی از داستان رضا ساکی

دایی پدرم بود اما ما هم دایی صدایش می کردیم... پیرمردی قد بلند، با پوستی روشن و بدنی ترکه ای. اسمش مراد بود. دایی مراد. مردی از نسل کلاه شاپویی ها. آخرین کلاه شاه پویی فامیل و آخرین کسی که در فامیل سیگار دست پیچ کشید و از ساعت جیبی استفاده می کرد. جوان دهه بیست که فیلش در دهه هشتاد یاد هندوستان کرده بود... دایی جوان نبود اما بی نهایت خوش مشرب و خوش تیپ بود و در آن سن و سال دو دندان پر شده بیشتر نداشت و چارستون بدنش سالم بود. دایی پنج دختر و چهار پسر داشت. اولادش از همان دقیقه ای که مادرشان سر به بالین گذاشت بِپای پدر شدند که نکند کسی پدر خوش تیپشان را از چنگشان درآورد، چون می دانستند این مال خوب همین طوری روی زمین نمی ماند. دایی تا یک سال بعد از آن مرحوم صبر کرد و لام تا کام حرف نزد اما درست در روز سیصد و شصت و ششم به زبان آمد که: زن می خواهم...

بخش ارتباطات تبیان

منبع: ماهنامه سه نقطه

مطالب مرتبط:

آسیب شناسی شعر دینی در خیمه

شبكه اطلاع‌رسانی جوانان آمد