راه نجات
درگذشت عارف وارسته، سیداحمد کربلایی
27 شوال، سالروز رحلت فقیه فرزانه و عارف سالک مرحوم آیتاللّه سید احمد کربلایی است؛ انسان وارستهای که با مجاهدتهای نفسانی و ریاضتهای شرعی، تا کرانه بیپایان حکمت و عرفان پیش رفته، روح مصفّای خود را از زلال چشمه ایمان لبریز ساخت و در کنار حضرت دوست منزل گرفت. روحش شاد و یادش هماره جاودان و نامیرا باد.
ولادت
پدر ایشان، سید ابراهیم، پیش از تولد سیداحمد، شهر تهران را به مقصد کربلا ترک کرد. بعد از ورود به کربلا، فرزندی از ایشان متولد شد. سیدابراهیم، نام کودک خود را سیداحمد نهاد.
تحصیلات
سیداحمد کربلایی، پس از فراگیری ادبیات و پارهای از علوم دینی، برای تکمیل مدارج علمی راهی شهر مقدس نجف اشرف شد. در حوزه درسی استادان مشهور زمان، از جمله مرحوم آخوند ملاکاظم خراسانی،شرکت و از محضر ایشان بهرهمند شد. ایشان افزون بر فراگیری علوم رایج حوزههای علمیه، از تربیت روح و روان خود غفلت نکرده، در درسهای اخلاق استادان بزرگ شرکت میکرد.
هجرت به سامراء
سیداحمد کربلایی بعد از سال 1300ق به این شهر عزیمت نمود و در درسهای فقه و اصول مرحوم میرزای شیرازی حاضر شد. پس از مدتی اقامت در سامرا، به نجف اشرف بازگشت و در حوزه درسی علامه بزرگ میرزا حبیباللّه رشتی و میرزا حسین تهرانی حاضر شد.
آغاز راه
با فراگیر شدن مکتب تربیتی استاد بزرگ اخلاق، مرحوم آیتاللّه العظمی آخوند ملّا حسینقلی همدانی در نجف اشرف، شیفتگان حقیقت و تشنگان معارف جذب محافل تربیتی ایشان شدند. سیداحمد کربلایی که از دوران نوجوانی، به تزکیه و تهذیب نفس خود میپرداخت، در حلقه عرفان ملّا حسینقلی همدانی وارد شد . ایشان از اصحاب نزدیک آخوند همدانی بود و سالیان سال، همراه ایشان گردید و در صف اول شاگردان ایشان قرار گرفت.
بخشی از دستور العمل سید
تنها آثار به جا مانده از سید احمد کربلایی، دستورالعملهایی است که در کتاب شریف تذکرة المتقین نوشته عارف نامی، آیتاللّه شیخ محمد بهاری همدانی گردآوری شده است که به بخشی از آنها اشاره میشود:
توصیه و هشدار به نفس در اول صبح (مشارطه)، مواظبت دائم در تمام روز (مراقبه)، حساب رسی از نفس به هنگام خواب(محاسبه)، مجازات نفس در صورت تخلف(مؤاخذه)، توجه و توسل به حضرت ولیعصر امام زمان(عج) که واسطه فیض الهی است، دوام طهارت و وضو، ذکر تسبیح حضرت زهرا علیهاالسلام بعد از هر نماز و هنگام خواب، و تلاوت آیة الکرسی.
زنده باد حضرت دوست، و مرده باد هر چه غیر اوست. دست از خود و خودرأیی بردارید. راه نجات و خلاص، در استغراق ذکر الهی و تفکر در معرفت نفس و خودشناسی است.
بر کرسی تدریس
آیتاللّه سیداحمد کربلایی سالهای متمادی، در محضر آخوند همدانی حاضر شد و از فیض معنوی ایشان بهرهمند گردید و مراحل سیر و سلوک را به بالاترین مرتبه رسانْد. ایشان پس از وفات استادش در سال 1311ق، به تدریس فقه و اصول پرداخت. سید احمد، افزون بر تدریس علوم رایج حوزههای علمیه، درس اخلاق را سرلوحه کاری خود قرار داده و راه ناتمام استادش را ادامه داد.
شاگردان
آیتاللّه سیداحمد کربلایی، از هدایت دیگران غفلت نکرد و همچون نردبانی، راه بالا رفتن جانهای شیفته و عاشق را به آسمان حکمت و هدایت مهیا نمود. از برکت وجودی ایشان، جمع زیادی از بزرگان و وارستگان، در دایره کمال گام نهادند. از شمار شاگردان فراوان سیداحمد کربلایی، میتوان به آیت اللّه شیخمحمدتقی بافقی، سیدمحمد کاظم عصّار، سیدمحسن امین عاملی نویسنده کتاب اعیان الشیعه و عارف بزرگ مرحوم میرزا علی آقا قاضی طباطبایی، استاد مرحوم علامه طباطبایی اشاره کرد.
وفات
سیداحمد کربلایی، پس از سالها تلاش و کوشش خستگیناپذیر برای تهذیب نفس و تربیت انسانهای وارسته، سرانجام در 27 شوال سال 1322ق، در آخرین تشهد نماز عصر از دنیا رفت و روح بلند و ملکوتیاش در حریم قرب الهی مسکن گرفت. پیکر پاک ایشان در صحن حرم منور امیرمؤمنان دفن شد.
منبع: قاسم جلیلی، نشریه گلبرگ، شماره 57، بااندکی تصرف
