مظهر اسماء الهی
مظهــــــــر اسمــــاء رب العالمیـــــــن هســـــت در عالــــــــم جواد العارفیـــــن
هست در حسن و ملاحت بی نظیــــــر آسمــان وحــــــــی را باشــــــد بشیـــــر
نور چشمان علی موســــی الرضـــــا ای پناه خلــــــق و جملــــــه ماســـــوی
كشتی دریای جــــــود و رحمتــــــــی نوح و فیض و ناخـــــــــــــدای قدرتــی
تاج بخـــــش تاجـــــداران، تاجـــــدار حجت بر حق، شه گــــــــردون مــــــدار
چون زمام هر دلی در دست تســــــت هستی عالم، همـــه از هســــــت تســـت
خوان احسان تو بــــــی پایان بــــــود مهر رویـــت، دارو و درمــــــان بـــــود
پرچم دین از تو جاویـــــــدان شـــــده از طفیلت، خلقــــت انســـــــــان شـــــده
هر كسی شهد لقایــــت نوش كــــــرد حلقه امـــــر تو را در گــــــــوش كــــــرد
غنچـــــــــه طوبای نخــــــل فاطمـــــه زینت عـــــــــرش بـــــــرین را قائمـــــه
خاطرش بهر پـــدر افســــــرده بــــود قلبش از جور و جفا پژمـــــــرده بـــــود
چون حمایت كرده از دیـــــن خــــــدا دین حق، جاویــــــد مــــــــــاند تا جــزا
لیك ام الفضـــــــل مكـــــــــار دغــــــا كــرد زهــــــری را مهیــــــــا در خفــــا
زهر را در كام آن مـــــولا بریخــــــت رشته صبـــر و شكیـــب از هم گسیخـت
در جوانی بوستانش شـــد خــــــــزان اوفتــــــــاد از پـــــــای، آن سـرو روان
بس كه آن ملعونه ظالم بود و پســـت باب حجـــــــره از جفا بر شــاه بســــــت
عاقبت با لعل عطشــــان جان بـــــداد جان، به راه دین جـــد خــــــــود نهـــــــاد
كلك ماتم، سر شكستــه از غمــــــــش یادم آمـــــد از حسیـــــــــن و ماتمــــــش
در كنار آب، تشنــــــــه لــب شهیـــــد جای اشك، از چشم زینب خون چكیــــد
شد جواد، ار دفن با غســـل و كفــــن بود بی غســــل و كفن، فخــــــر زمــــن
قلب عالم شد از این ماتـــــم كبــــــــاب ز تــــن عــــــــریان و ظـــــل آفتـــــــــاب
چون بهای قطره خونـــش خداســــــت خون بگرید ماسوی بهرش، سزاســــت
