بازیگر پنهان انتخابات 96

انتخابات ریاست جمهوری، به خاطر سراسری بودن، بیشتر از انتخاباتی چون شوراها می تواند فضا را میان دو کاندیدای اصلی دوقطبی کنند و موافقان و مخالفان دو جریان رسمی سیاسی کشور را به میدان بکشد.

فرآوری: آزاده مرنی -بخش سیاست تبیان

با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری 96 ، هر روز شاهد گمانه زنی ها و حواشی خاصی در این باره هستیم. حواشی که گاه از رسانه های معاند نظام به گوش می رسد و موجی از تخریب ها و تحریف ها را به همراه دارد.

انتخابات ایران و معاندان نظام

از چند ماه گذشته تحلیلگران سیاسی مخالف نظام جمهوری اسلامی با همکاری رسانه های همسو ، بر آن شدند تا با اشاعه ی اخبار کذب و حاشیه سازی های فراوان ، انتخابات ریاست جمهوری آینده ایران را تحت الشعاع قرار دهند ؛ آنها با نگارش یادداشت های مختلف به تبیین انحرافی انتخابات 96 و تخریب شخصیت کاندیدهای احتمالی پرداختند تا جایی که تحلیلگر ارشد بی بی سی فارسی نیز به میدان آمد و در یادداشتی به نقش خاص انتخاباتی دکتر حسن روحانی پرداخت. در راستای این اظهارات که با استقبال رسانه های بیگانه مواجه شده است ، تحلیلگر بی بی سی اما امکان وقوع دخالت نهادهای نظامی در انتخابات را بالا ندانسته و مشکل را در جای دیگری می ‌داند ، "حسین باستانی" معتقد است که در انتخابات اردیبهشت ماه ۱۳۹۶، مهمترین مشکل طیف منتسب به حسن روحانی ، نه نهادهای حکومتی مخالف ، که رای دهندگان می باشند.

باستانی برای تحلیل خود ، به تجربه انتخابات شوراهای دوم، استناد کرده و می افزاید : این احتمال در شرایطی امکان وقوع خواهد داشت که فضای انتخاباتی، به الگوی حاکم بر شهرهای بزرگ ایران در اسفند ۱۳۸۱ نزدیک شود یعنی زمانی که میزان مشارکت انتخاباتی در انتخابات شوراهای دوم ، به شدت کمتر از پیش بینی های اصلاح طلبان و محافظه کاران شد. در نتیجه محافظه کاران ، بدون نیاز به کمک نهادهای قدرتمند حکومتی و بی آنکه بیشتر از حد متعارف خود رای داده باشند ، به گونه ای غیرمنتظره انتخابات را در شهرهای بزرگ بردند. فضاهای برگزاری دو انتخابات ۱۳۹۶ و ۱۳۸۱، البته تفاوت زیادی دارند و به علاوه ، انتخابات ریاست جمهوری، نوعا پرشورتر از انتخابات شوراها برگزار می شود.

به نوشته این تحلیلگر سیاسی ، پایین آمدن جدی مشارکت انتخاباتی ، بحرانی واقعی را برای جریان منتسب به حسن روحانی ایجاد خواهد کرد. بحرانی که "کف" آن عبارت خواهد بود از اینکه حتی در صورت برنده شدن کاندیدای این جریان، وی از همان ابتدا در موقعیتی به‌شدت تضعیف شده قرار داشته باشد.

"باستانی" با اشاره به رقابتی تر بودن شوراهای دوم به دلیل اینکه طبق قوانین ، بررسی صلاحیت کاندیداهای انتخابات شوراها با مجلس اصلاح طلب بود می نویسد : تصور رایج این بود که رقابتی تر شدن انتخابات ، اقشار جدیدی از شهروندان منتقد را پای صندوق های رای می کشاند اما نتیجه برعکس شد و اکثریت قاطع مردم پایتخت ، به خاطر ناامیدی از عملکرد اصلاح طلبان در شورای شهر ، اساسا رای ندادند.

به نوشته تحلیلگر بی بی سی ، شاید مهمتر از نتایج به دست آمده در انتخابات ۱۳۸۱، "مطلقا غیرقابل پیش بینی بودن" این نتایج در سطح جریان های سیاسی و دستگاه های رسمی کشور بود...شکست اصلاح طلبان در انتخابات شوراهای دوم، در اغلب دیگر شهرهای بزرگ ایران نیز، به درجات گوناگون تکرار شد.

در ادامه این یادداشت آمده است : انتخابات ریاست جمهوری، به خاطر سراسری بودن، بیشتر از انتخاباتی چون شوراها می تواند فضا را میان دو کاندیدای اصلی، دوقطبی کنند و موافقان و مخالفان دو جریان اصلی سیاسی کشور را به میدان بکشاند  با این وجود ، به لحاظ نظری این احتمال قابل چشم پوشی نیست که "پدیده" حاکم بر انتخابات ۱۳۸۱، زمانی در یک انتخابات ریاست جمهوری هم مشاهده شود.

شخصیتی شبیه به احمدی‌نژاد

در این میان باید توجه داشت که موقعیت اصولگرایان حتی در صورت حمایت ‌نکردن از روحانی هم چندان چنگی به دل نمی ‌زند. تحلیلگران اصولگرا امید چندانی به برد چهره ‌های موجود ندارند. به‌ ویژه که چهره‌های شاخص بارها بخت خود را آزموده ‌اند. به نظر می ‌رسد که در میان گزینه‌ های اصلی این انتخابات شخصیتی شبیه به احمدی‌نژاد همچنان پیشتاز است و جریان اصولگرایی اگر به پیروزی می ‌اندیشد ، نیاز به احمدی‌نژاد دوم دارد همچون دکتر زاکانی که فردی انقلابی و شخصیتی مردمی دارد.

منبع : جام نیوز / پایگاه خبری آفتاب