جامانده های اربعین کربلا بخوانند

شاید بهترین عبارتی که بخواهد فضای این روزهای شهرهای عراق به ویژه نجف و کربلا را توصیف کند این مصرع باشد که می گوید "بازین چه شورش است که در خلق عالم است"

کسی که حال و هوای این روزها را در عتبات درک کرده باشد واقعا شورش و خیزش عظیمی را می بیند شوری وصف نشدنی. یک اقیانوس از مردم  که برای رساندن خود به کربلا آمده اند اما چه جور آمدنی؛  در میان زوار، خیل عظیم آنها کسانی هستند که فقط خود را از مرز رد کرده اند دیگر نه جایی برای خواب دارند نه خوراکی به همراه حتی وسیله برای رساندن خود به نجف و اول مسیر پیاده روی هم ندارند و بعضا در پشت کامیون ها  و ماشین های در حال عبور و مرور خود را به مسیر پیاده روی می رسانند.

وقتی درشهر نجف قدم می زنی کسانی را شاهد هستی که در گوشه ای از خیابان و پیاده رو روی زمین خود را جای داده اند و شب ها را در همان جا با یک پتو می خوابند و ٨٠ کیلومتر پیاده روی در گرما و سرما  سختی در پپش رو دارند اما آنچه انجا ذهن را مشغول می کند این است که چه چیزی اینها را تا اینجا کشانده است؟ چه آنها را آماده این همه سختی می کند؟ آیا چیزی جز عشق حضرت اباعبدالله الحسین است. عشقی در تمام کوچه و پس کوچه های نجف و راه کربلا موج می زند و با چشم قابل مشاهده است البته نمی توان آن را درک کرد مگر اینکه یکی از راهپیمایان بود، قطره ای از این دریای مواج رو به اقیانوس کربلا.

اما این راهپیمایی و گردهمایی زوار در دل خود پر از زیبایی ها و خوبی ها است. موردی  که وجودش آنچه تا الان وصف آن رفت را صد برابر زیبا تر می کند و انسان را مبهوت. انسان با دیدن این دریای خوبی ها در یکجا ودرک  شیرینی آن آرزو می کند کاش کل یوم برای ما در زندگی مان اربعین بود. کاش که ما در کل سال چنین راهپیمایانی به سمت خدا باشیم.

در این راهپیمایی زیبابی های معنوی جای خود را دارد اما آنچه در کنار آن بسیار خودنمایی می کند  زیبایی های اجتماعی است.  شاید اولین موردی که به چشم می آید بحث روابط اجتماعی مثبتی است که در میان افراد بر قرار است یک هم زیستی و تعامل مثبت و فزینده بدون توجه به ملیت ها همه در کنار یکدیگر چون برادر در حال ارتباط و زندگی هستند به یکدیگر روی خوش نشان می دهند و با هم احساس نزدیکی می کنند.

اما این هم زیستی مثبت در دل خود نمود و مصداق های زیادی دارد اینکه افراد در این تعامل تعاون و همکاری خوبی با یکدیگر دارند هر آنچه از دستشان برآید برای کمک به دیگران می کنند شاید نمود جالب آن در روحیه گرم اهالی عراق در استقبال و مهمان نوازی از زائران کربلا باشد، در مدت این چند روز شاید بتوان صدها خاطره ثبت کرد که یک عراقی عده ای را که جا و مکان نداشتند به خانه خود برده و خیلی گرم و مفصل از آنها پذیرایی کرده است.

اما مورد دیگر در این کمک به یکدیگر دردجویی و رفع مشکلات است. اگر زائری برایش مشکلی پیش آمده باشد یقینا با عنایت امام حسین و به وسیله زوار مشکلش حل خواهد شد. کسی اگر از گروهش جامانده باشد گروهی دیگر او را با خود همراه خواهد کرد اگر پولش را گم کرده باشد به او کمک می کنند و....

تحمل شرایط سخت به خاطر هدفی بزرگتر موضوعی دیگر بود که فرهنگ آن را در زندگی اجتماعی چند روزه افراد در عراق مشاهده می کنید. گاهی انسان برای به دست آوردن ارزشی سختی ها را به جان می خرد در واقع می توان از آن با عنوان روحیه آرمان گرایی نام برد البته وجه دیگر آن نیز گذشت است مسئله ای که بسیار در این سفر دیده میشود  و جریان دارد. صبر هم در کنار گذشت موردی است که بسیار در این سفر دیده می شود کسانی که بر  شرایط سخت صبر می کنند، بر گرسنگی صبر می کنند بر رفتار گاها بد دیگران صبر می کنند.

اما ارزشهای دیگری اجتماعی بسیاری هستند که در این سفر به چشم می آیند  که در جامعه خود امروز فقدان آنها به چشم می آیند ارزش هایی چون صداقت، خوش وریی، اعتماد به دیگران، توجه به محیط زیست، احترام به بزرگترها، دستگیری از کوچک ترها و....

این دریای در حال پیوستن به اقیانوس کربلا پر است از در و مرجان هایی که برگرفته از ارزش های مکتب حسینی هستند ارزش هایی الهی که در سبک زندگی پیاده روهای اربعین می درخشد و امید است  که فقط در این چند روز ظهور پیدا نکند و بعد فراموش شود بلکه انشالله با زوار به میان جامعه بر گردد.

جامانده های اربعین حسینی هر چند نتوانستند خود را به خیل زوار کربلا برسانند و در ثواب قدم های آنها شریک شوند اما می توانند خود را در ثواب عمل به ارزش های مذکور که برگرفته از توصیه های اسلامی است شریک کنند، از فضیلت های چنین ارزش هایی در میان زائران  بهره مند شوند و حداقل خود را در این مورد بدانها برسانند. این روزها حس خوبی که در میان پیاده روهای اربعین در تعامل با یکدیگرجاری است را می توان کسب کرد، بیایید خود را در همین جا بدانها برسانیم.