دین‌داری، همیشه آسان نیست!
دین‌داری، گاهی با آوارگی، هجرت، دوری از خانواده و محرومیت از امکانات رفاهی همراه است.
آیه 37 سوره ابراهیم:
رَّبَّنَآ إِنِّی أَسْکَنتُ مِن ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِندَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لَیُقِیمُواْ الصَّلَوةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الَّثمَرَتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ
پروردگارا؛ من (یکی) از ذریه‌ام را در وادی (و دره‌ای بی‌آب و) بی‌گیاه، در کنار خانه‌ی گرامی و با حرمت تو ساکن ساختم. پروردگارا؛ (چنین کردم) تا نماز برپا دارند، پس دل‌های گروهی از مردم را به سوی آنان مایل گردان و آنان را از ثمرات، روزی ده تا شاید سپاس گزارند.
* وقتی خداوند در زمان پیری ابراهیم، اسماعیل را به او عطا کرد، او را فرمان داد که این کودک و مادرش را در مکه اسکان دهد. ابراهیم فرمان الهی را اطاعت نمود و سپس برای آنان دعا کرد.
* در روایات می‌خوانیم که امام باقر (علیه السلام) فرمودند: ما اهل بیت رسول‌اللَّه (صلی الله علیه وآله)، بقیه ذریه ابراهیم هستیم که دل‌های مردم به سوی ما گرایش دارد، سپس این آیه را تلاوت فرمودند: «ربّنا انی اسکنت ... فاجعل افئدة من النّاس»
* کعبه در منطقه‌ای بی‌آب و علف قرار گرفت تا مردم به واسطه‌ی آن آزمایش شوند. چنانکه حضرت علی (علیه‌السلام) در خطبه‌ی قاصعه چنین بیان فرمودند: اگر کعبه در جای خوش آب و هوایی بود، مردم برای خدا به زیارت آن نمی‌رفتند.
* دعای انبیا، مستجاب است. «و ارزقهم من الّثمرات»، «حَرَماً آمناً یجبی الیه ثمرات کل شی‌ء» (قصص، 57.) حرمی امن که همه گونه ثمرات در آن فراهم می‌شود. امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند: هر میوه‌ای که در شرق و غرب عالم هست، در مکه یافت می‌شود.
* انتخاب مسکن انبیا بر اساس نماز و عبادت بود. «اسکنت - لیقیموا الصلوة»
محور و مقصد حرکت ابراهیم (ع)، نماز است.
نماز در ادیان قبل نیز بوده است.
محبوبیت و گرایش دل‌ها، به دست خداست.
* دین‌داری، گاهی با آوارگی، هجرت، دوری از خانواده و محرومیت از امکانات رفاهی همراه است. «اسکنت من ذریّتی بواد غیر زرع»
* کعبه و اطراف آن در زمان حضرت ابراهیم (ع) نیز محترم و دارای محدودیت و ممنوعیت بوده است. «بیتک المحرّم»
* محور و مقصد حرکت ابراهیم (ع)، نماز است. «ربّنا لیقیموا الصلوة»
* اهل نماز، باید محبوب باشد. «لیقیموالصلوة فاجعل افئدة من الناس»
* نماز در ادیان قبل نیز بوده است. «لیقیمواالصلوة»
* محبوبیّت و گرایش دل‌ها، به دست خداست. «فاجعل افئدة...»
* همه‌ی مردم، لیاقت دوست داشتن اولیای خدا را ندارند. «من الناس»
* مردان خدا، دنیا را برای هدفی عالی می‌خواهند. «من الثمرات لعلّهم یشکرون»
باشگاه خبرنگاران
