تبیان، دستیار زندگی
اصل طاعت خدا، صبر و رضایت به خوشایند و ناخوشایند ( روزگار ) است و هر بنده‏‌ای در مكروه و محبوب و خوشایند و ناخوشایند از خدا راضی باشد، همه آن‏‌ها برای او خیر خواهد بود
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

خداوند از چه کسانی راضی است؟

بندگی خدا


راضی بودن از قضای الهی عبارت است از: اعتراض نكردن و خمشگین نشدن از حوادث نا خوش آیندی که در زندگی پیش می‌آید.


خداوند متعال در مقام مدح كسانی كه به قضای الهی راضی و خشنودند، می‌فرماید:

"رَضِیَ اللّه ُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ؛ [بینه آیه 8] خداوند از آنان راضی است و ایشان از خدا راضی‌اند".

در روایتی، امام صادق (علیه السلام) می‏‌فرماید:

"اصل طاعت خدا، صبر و رضایت به خوشایند و ناخوشایند ( روزگار ) است و هر بنده‏‌ای در مكروه و محبوب و خوشایند و ناخوشایند از خدا راضی باشد، همه آن‏‌ها برای او خیر خواهد بود.[1]

البته باید دقت کرد که راه تحصیل و رسیدن به مقام رضا، این است كه انسان بداند هر چه را خدای سبحان برای بنده ‏اش مقدر می كند برای او خیر است.

اگر چه بنده از شر و حكمت آن آگاه نباشد و بداند كه غم و غصه هیچ تأثیری در قضای الهی نداشته و آن را تغییر نمی‌دهد. آن چه مقدر شده می‌شود و آن چه مقدر نشده، نخواهد شد. از این رو در روایات عامل رسیدن به رضا یقین به خدا معرفی شده‌است.

امام علی (علیه السلام) فرمود: داناترین مردم به خدا، راضی‏‌ترین آن‏‌ها به قضای او است. [2]

و در روایت دیگری می‌فرماید: الرِّضَا ثَمَرَهُ الْیَقِینِ؛ رضایت از خدا نتیجه یقین به خداست. [3]

در جای دیگر آن حضرت می‌فرماید: ریشه رضا اعتماد به خداست.[4]

نكته دیگر آن است كه از روایات بر می‌آید كه بین رضا و ایمان رابطه مستقیمی است.هر اندازه ایمان انسان بیش‌تر باشد رضایت به قضا وقدر الهی نیز افزون‌تر خواهد بود.

امام علی (علیه السلام) می‌فرماید: نِعْمَ قَرِینٍ الْاِیمَان الرِّضَا؛ رضایت دوست خوبی برای ایمان است.[5]

بر این اساس اولیای الهی به این مرتبه از ایمان رسیده بودند.

امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید : هرگز رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در مورد چیزی كه اتفاق افتاده بود نمی‌گفت ای كاش غیر از این اتفاق افتاده بود .[6]

راه دیگر رسیدن به مقام رضا توجه به نتایج رضایت و سرانجام نارضایتی است. مهم‌ترین ثمره رضایت، آرامش جسمی و روانی است.

اصل طاعت خدا، صبر و رضایت به خوشایند و ناخوشایند ( روزگار ) است و هر بنده‏‌ای در مكروه و محبوب و خوشایند و ناخوشایند از خدا راضی باشد، همه آن‏‌ها برای او خیر خواهد بود

امام علی (علیه السلام) راضی باش تا راحت باشی.[7] در جای دیگر می‌فرماید: رضایت حزن و اندوه را نفی می‌كند.[8]

همنشینی با پیامبران نتیجه رضایت از خواست خداوند

همنشینی با پیامبران؛ حاصل دیگر مقام رضا

در روایتی دیگر آمده است که امام صادق علیه‌السلام فرمود: خداوند به داوود صلوات‌الله‌علیه وحی کرد که به «خلاده»، دختر «اوس» بشارت بده كه او در بهشت با تو همنشین خواهد بود. حضرت داود به طرف خانه او رفت و در خانه‏اش را كوبید، او بیرون آمد و گفت: آیا در باره من چیزى نازل شده است؟ حضرت داود گفت: آرى، خداوند متعال فرموده كه تو در بهشت با من همنشین خواهى بود و اکنون من آمده‏ام که به تو مژده دهم. خلاده گفت: ممكن است در این‌جا كس دیگری هم‌نام من باشد و مقصود، کسی غیر از من باشد. حضرت داود گفت: خیر؛ مقصود خودت هستى. خلاده گفت: یا نبى اللَّه! من تو را تكذیب نمى‏كنم؛ ولى به خداوند سوگند! در خود چنین لیاقتی را نمی‌بینم. حضرت داود گفت: به من خبر ده كه در باطن تو چه هست كه این گونه مورد توجه قرار گرفته‏اى. خلاده گفت: هر مصیبتى که بر من وارد شود و هر دردى كه مرا فرا گیرد، و یا مشكلات و یا ناراحتى براى من فراهم شود و یا حاجتى و نیازى براى من پیش آید در همه آن‌ها صبر مى‏كنم. من از خداوند درخواست نمى‏كنم آن مشكلات و شدائد را از من برطرف كند، تا آنگاه كه خداوند آن‌ها را از من رفع سازد، و مرا به عافیت و رفاه برساند، و من از خداوند چیزى در مقابل آن‌ها نمى‏خواهم و در هر حال خداوند را سپاس مى‏گویم. حضرت داود گفت: از همین جا به چنین مقامی رسیده‌اى [و این همان خصلتی است که موجب شده همنشین پیامبر خدا شوی]. (بحارالانوار، ج68، ص89 )

پروردگارا...! سرنوشت مرا خیر بنویس، تقدیری مبارک،تا هرچه را تو دیر می خواهی رود نخواهم و هر چه را تو زود می خواهی دیر نخواهم

تجلی مقام رضا

امام حسین علیه السلام در والاترین درجه از درجات رضا و تسلیم در برابر حق و در رفیع ترین مرحله خشنودى از خدا بود.

به هنگام حركت از مكّه فرمود:

(گویا با دیدگان خویش مى نگرم كه درندگان بیابانها، بین سرزمین نواویس و كربلا اعضا و اندامهاى پیكرم را قطعه قطعه و شكمهاى گرسنه خود را سیر و انبانهاى تهى شان را پر مى كنند ... بر آنچه خدا خشنود و راضى گردد ما خاندان وحى و رسالت خوشنود خواهیم بود.)

بدینگونه مى نگریم كه او به بزرگترین رخداد غمبار زندگى پر فراز و نشیب خود كه قطعه قطعه شدن و پایمال شدن پیكر پاكش در راه خدا و احیاى ارزشهاى الهى و نابودى بدعتهاى جاهلیّت اموى است، خشنود بود

در فرازی از دعای عرفه آمده است

پروردگارا...!

سرنوشت مرا خیر بنویس، تقدیری مبارک،تا هرچه را تو دیر می خواهی رود نخواهم و هر چه را تو زود می خواهی دیر نخواهم.

پی نوشت:

[1] بحار الانوارج 68 ص139.

[2] بحار الانوارج 68ص 158.

[3] میزان الحكمه ج 2 ص 1093.

[4] همان.

[5] همان، ص 1092.

[6] همان، ص 1094.

[7] همان.

[8] همان.

                                                                                                                                           فرآوری: محمدی               

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان


منبع سایت رهروان ولایت

سایت آیت الله مصباح یزدی

مطالب مرتبط:

نارضایتی، شرایط را بدتر می کند !

در این شرایط سخت، چگونه مۆمن باشیم؟!

وقتی که مصیبت آروزی محال می شود

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.