چه كسانی در خریف جای دارند؟
عیادت از بیماران، علاوه بر ایجاد حس نوع‌دوستی و همدردی با بیمار در زندگی دنیوی، دارای ثواب و اجری عظیم در زندگی اخروی و نزد پروردگار می‌باشد.
یکی از مسائلی که دین مبین اسلام بسیار بر آن تأکید نموده است، مسئله عیادت از بیماران می‌باشد، چنانچه امام حسین (ع) حتی در روز عاشورا این تکلیف الهی را ترک نکرده و در حالی که خون از بدن مبارکشان جاری بود، به ملاقات و عبادت فرزندشان امام زین‌العابدین (ع) شتافتند.
عیادت از بیماران، علاوه بر ایجاد حس نوع‌دوستی و همدردی با بیمار در زندگی دنیوی، دارای ثواب و اجری عظیم در زندگی اخروی و نزد پروردگار می‌باشد، به نحوی که امام صادق (ع) می‌فرمایند: هر مومنی که برای رضا خدا، مومنی مریض را در حال بیماری عیادت کند، خداوند فرشته‌ای را به او موکل می‌کند که در قبر، او را عیادت و ملاقات نماید و تا روز رستاخیز جهت او استغفار کند، و همچنین در روایتی دیگر، ابی حمزه از امام باقر (ع) نقل کرده است که حضرت فرموده‌اند: هر مومنی که مۆمن مریض را عیادت نماید، در رحمت (خدا) غرق خواهد شد، هنگامی که (در کنار مریض) نشسته است، رحمت خدا وی را احاطه می‌کند و هنگامی که از نزد مریض برمی‌خیزد و می‌رود، خداوند هفتاد هزار فرشته را به او مامور می‌کند که برای او استغفار و طلب رحمت نمایند و به او گویند: خوشا به حال تو، بهشت بر تو گوارا باد و او در بهشت، صاحب خریفی خواهد شد.
راوی می‌گوید، عرض کردم: خریف چیست؟
حضرت فرمود: مکانی است در بهشت به مساحت گردش چهل سال اسب سواری. (فروع کافی، ج 3: 120)
از آن جایی که این امر دارای جایگاه و مقام بالایی می‌باشد، خداوند در روز قیامت افرادی که در این کار کوتاهی نموده‌اند را تنبیه می‌نماید که این خود نشانگر ارزش این توصیه الهی است، به نحوی که اسحاق بن جعفر از حضرت موسی بن جعفر (ع) و ایشان هم از پدرانش از پیامبر (ص) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: روز رستاخیز، خداوند متعال بنده‌ای از بندگانش را تقبیح می‌کند و می‌فرماید: ای بنده‌ی من؛ هنگامی که مریض شدم، چه چیزی باعث و موجب شد که مرا عبادت نکنی؟!
بنده عرض می‌کند: خدایا؛ تو منزه از آن هستی، تو منزه از هر عیبی، پروردگار بندگان مریض نمی‌شود و درد نمی‌گیرد. خداوند می‌فرماید: برادر مۆمنت مریض شد و او را عیادت نکردی. به عزت و جلالم سوگند؛ اگر او را عیادت کرده بودی، مرا نزد او پیدا می‌کردی. سپس به نیازهای تو کفیل می‌شدم و آن‌ها را برآورده می‌کردم، و این از کرامت بنده‌ی مۆمن من است و من بخشاینده مهربانم. (وسایل الشیعه، ج 1: 635؛ آمال الواعظین، ج 1: 522- 523)
