دردی که از استقلال به پرسپولیس رسید

شاید چند روز پس از گذشت از این پیروزی وبا فروکش کردن احساسات به وجود آمده بتوان اکنون ارزیابی خوبی از وضعیت پرسپولیس در حال حاضرداشت. تیمی که با خیل طرفدارانش و هزینه ای که در سالجاری انجام داده انتظارات فراوانی را ایجاد کرده است. انتظاراتی که هرگز برآورده نشده است.

پرسپولیس حتی در بازی آخر خود برابر داماشی که  دچار بحران شدیدی است تیم برتر میدان نبود و با شانس و اقبال به پیروزی رسید. از تیمی مثل پرسپولیس با این همه انگیزه و این همه بازیکن  مطرح انتظار می رفت تا پیروزی آسان تری را تجربه کند.

دلیل ضعف قرمزها در این باره به بازی با داماش برنمی گردد . پرسپولیس در طول فصل جاری در بسیاری از بازیهایش پایین تر از حد انتظار بود و تعجب بسیاری را باعث شد.

مشکل بزرگ قرمزهای پایتخت دردی است که سالها پیش استقلال با آن درگیر بود و امروز این ویروس بر تن پرسپولیس مشاهده می شود.

آن هایی که به عملکرد سرخابی ها به شکل جزیی نظر دارند خوب به خاطر می آورند که استقلال در گذشته نه چندان دور با صید بازیکنان خوب برای روزهای بهتر نقشه می کشید. این بازیکنان به محض ورود به استقلال ناگهان با افت شدید مواجه می شدند. اصطلاح گرفتن بیماری  " نیوکاسل"  در آن روزها ورد زبان کارشناسان بود. مشاهده بازیکن کارساز آن روزها روی نیمکت استقلال نشان می داد که در این باره مشکل جدی وجود دارد.

امروز پرسپولیس همین حالت را دارد. نگاهی به فهرست بازیکنان این فصل پرسپولیس که کاملا ناموفق بوده اند، بیندازید. ابتدا شهاب گردان، مطرح ترین رقیب رحمتی در تیم ملی با یک دنیا آرزو به پرسپولیس آمد اما بدترین دوران خود را سپری کرد. محمد قاضی دیگر بازیکنی بود که رفته رفته به پیراهن ثابت تیم ملی رسیده بود و به پرسپولیس آمد تا گره گشای این تیم باشد اما او نیز اکنون در بدترین دوران فوتبالش در سالهای اخیر است. محسن بنگر از سپاهان به پرسپولیس آمد تا مرکز دفاع قرمزها قدرت بگیرد اما امروز نشانی از صلابت سالهای پیش او نیست. کریم انصاری فرد نیز با وجود حمایت فراوان هرگز در قواره یک بازیکن بزرگ ظاهر نشده است. در کنار این باید به بازیکنانی چون عادل کلاه کج و رضا حقیقی اشاره داشت. کلاه کج به یک نیمکت نشین ناپیدا تبدیل شده و حقیقی که با سر و صدای فراوان به پرسپولیس آمده نه تنها رشدی نکرده بلکه به بهانه مصدومیت در روزهای حساس غیبت دارد. حتی بازیکنی مثل حسین ماهینی نیز هرچه جلوتر می رود کیفیت خوب ابتدای کارش را ندارد. با چنین اوضاعی پرسپولیس باید چه کیفیتی داشته باشد؟ شاید جواب این باشد که این بازیکنان برای جا افتادن در تیمی مثل پرسپولیس نیاز به زمان دارند؟ اما با توجه به جابه جایی فراوان در فوتبال ایران چنین مهلتی وجود دارد؟ آنچه بر شهاب گردان گذشت دلیلی بر این مدعا نیست؟

با آنچه برشمردیم تنها یک راه پیش روی قرمزها وجود دارد و آن این که این عادت بد را فراموش کنند و کادر فنی تیم با سرحال نگهداشتن بازیکنان تازه وارد تدبیری را بیندیشند تا آنها به رشد خود ادامه دهند.

در بازی با داماش با یک نگاه کارشناسی نا آمادگی بدنی سرخ ها به شدت به رخ کشیده می شد. اتفاقی که در سایه تمرینات نا کارآمد رخ می دهد. درصد بسیاری از توپ های سرگردان نصیب یاران داماش شد. آمار در اختیار داشتن 60 درصدی توپ از سوی داماشی ها نشان می دهد که اتفاق عجیبی در حال وقوع است. وقتی پرسپولیس در مقابل داماش به چنین شرایطی تن دهد بی گمان در روز بازی با تیم های قوی تر اوضاع ناگواری خواهد داشت. دلیل اصلی حفظ توپ و در اختیار گرفتن توپ های سرگردان نیز به قدرت جسمانی و تمرکز برمی گردد دو عاملی که بازیکنان مطرح قرمز از آن بهره لازم را نمی برند.

پرسپولیس بازی مقابل داماش را برد و به فینال جام حذفی رسید.  اما این تیم جدای از این نتیجه برای روزهای خوب در آینده نیاز به تحولی اساسی دارد. پرسپولیس با داشتن جمع قابل توجهی از بازیکنان مدعی پیراهن ملی در این باره مسئولیت سنگینی دارد. آمادگی این بازیکنان باعث قدرت افزون تر تیم ملی می شود و این امر در روزهای حساس پیش رو از ارزش فراوانی برخوردار است. بدون تردید یک پرسپولیس پرقدرت باعث بالا رفتن کیفیت فوتبال باشگاهی ما هم خواهد شد. اتفاقی که باید رخ دهد چون در غیر این صورت هیچ کس در این تیم در حاشیه امنیت نخواهد داشت.