سیمای امام حسین (ع) در احادیث پیامبر (ص) نسخه متنی

امام حسين(ع) به مدت 7 سال در آغوش پيامبر بزرگ اسلام تربيت يافت كه در اين 7 سال، آنقدر حضرت سفارش او و برادرش حسن (ع) را به مردم كرد كه كتابهاى سنى و شيعه پر است از فضايل و مناقب اين دو بزرگوار كه بيش از 50 مورد در كتابهاى اهل سنت آمده است و در اينجا به چند نمونه اشاره مى كنيم:

- حسين (ع)، سيد جوانان بهشت: پيامبر اكرم (ص) فرمود: «الحسن و الحسين سيدى شباب اهل الجنه» ، يعنى حسن و حسين دو آقاى جوانان اهل بهشتند.

متن بعضى ديگر از احاديث اين است كه پيامبر(ص) فرمود: فرشته اى از آسمان كه مرا زيارت نكرده بود، از خدا براى زيارت من اذن خواست، پس به من خبر و مژده داد كه دخترم فاطمه، سيده زنان امت من است و اين كه حسن و حسين دو آقاى جوانان اهل بهشتند.

- فضيلت دوستى حسين(ع) و نكوهش دشمنى با آن حضرت: گروه بسيارى از محدثين نامدار اهل سنت روايت كردند كه پيغمبر(ص) بيرون آمد در حالى كه حسن و حسين(ع) با او بودند، امام حسن (ع ) بر يك دوش آن حضرت وامام حسين (ع) بر دوش ديگر بود. يكبار حسن را مى بوسيد و بار ديگر حسين را، تا به ما رسيد، فرمود: [من احب الحسن و الحسين فقد احبنى و من ابغضهما فقد ابغضنى ] هر كس حسن و حسين را دوست بدارد، همانا مرا دوست داشته و هر كس آنها را دشمن بدارد، پس البته مرا دشمن داشته است.

- حسين، محبوب پيامبر(ص): در روايت ديگرى آمده است كه جمعى با رسول خدا (ص) به ميهمانى مى رفتند و آن حضرت پيشاپيش آنان حركت مى كرد، در اثناى راه، و حسين(ع) را ديد و خواست او را در آغوش بگيرد، و حسين (ع) به اين سو و آن سو مى دويد، پيامبر اكرم(ص) از مشاهده اين حالت تبسم ميكرد تا آن كه او را در آغوش گرفت، يك دست خود را به پشت سر و دست ديگر را به زير چانه او نهاد و بر لبهاى امام حسين بوسه زد و سپس فرمود: «حسين از من است و من از اويم، خداوند دوست دارد كسى را كه او دوست دارد.»
- پيامبر(ص) حسين (ع) را مى بوسيد: در البداء و التاريخ نقل شده كه يزيد امر كرد تا پرده نشينان حرم حسينى و بانوان آن حضرت را بر در همان مسجدى كه اسيران را نگاه مى داشتند، نگاه بدارند تا مردم آنها را ببينند؛ و سر مبارك حسين (ع) را در جلوى خود گذارد و با چوب يا شمشير به آن روى مطهر مى زد.

ابوبرزه اسلمى برخاست و گفت: به خدا قسم چوب تو به همان موضعى مى خورد كه مكرر ديدم پيغمبر (ص) مى بوسيد.

- اول كسى كه وارد بهشت مى شود: روزى پيغمبر اكرم (ص) به على (ع) فرمود: اول كسى كه داخل بهشت مى شود، من، تو، فاطمه، حسن و حسين هستيم. علي(ع) عرض كرد پس دوستان چطور؟ پيغمبر(ص) فرمود: بعد از شما وارد مى شوند».

- حسين (ع)، گلى از باغ دنيا، راوى مى گويد: به خدمت رسول خدا (ص) شرفياب شدم، ديدم كه حسن و حسين روى دوش اويند، عرض كردم: اى رسول خدا ! آيا اين دو را دوست مى داري؟ فرمود: براى چه دوست نداشته باشم؛ در حالى كه اين دو گلهاى منند از باغ دنيا.

7- امام زمان (ع) نهمين فرزند حسين(ع) است: پيامبر (ص) فرمود: حسن و حسين عليها السلام دو امام امت من بعد از پدرشان هستند، و دو آقاى جوانان اهل بهشتند، و مادرشان سيده زنان جهانيان و پدرشان سيد الوصيين است، و از فرزندان حسين 9 نفرند كه نهمين آنها قائم است از فرزندان من، طاعت ايشان طاعت من و معصيت و مخالفت ايشان معصيت و مخالفت با من است، به سوى خدا شكايت مى كنم از كسانى كه فضيلت ايشان را انكار و احترامشان را بعد از من ضايع مى كنند .

و خداوند كافى است در ولايت كارها و نصرت عترت من، و امامان امت من، و انتقام گيرنده است از كسانى كه حق آنها را انكار كنند. « و سيعلم الذين ظلموا اى منقلب ينقلبون».

- اشتقاق نام حسين (ع) از نام خداى تعالي: پيامبر اكرم(ص) فرمود: چون خدا آدم را آفريد، در سمت راست عرض پنج شبح در نور ديد كه در سجده و ركوع هستند. آدم پرسيد: اين پنج شبح كه در هيبت و صورت من هستند، كيستند؟ خطاب شد: اينان پنج تن از فرزندان تو هستند، كه پنج اسم براى آنها از نامهاى خود مشتق كرده ام، و اگر براى اينان نبود، بهشت و جهنم، عرش و كرسى، آسمان و زمين فرشتگان و آدميان و جنيان را نمى آفريدم، پس من محمودم، و اين محمد است و من عالى هستم، و اين على است، و من فاطرم، و اين فاطمه است، و من احسانم و اين حسن است، و من محسنم و اين حسين است. به عزتم سوگند ياد كرده ام كه هر كس ذره اى از كينه ايشان در دل داشته باشد، او را داخل آتش مى كنم، ايشان برگزيدگان من هستند، و به ايشان نجات مى دهم، و به ايشان هلاك مى نمايم، هر وقت حاجتى دارى به اين پنج تن متوسل شو، پس پيغمبر (ص) فرمود: ماييم كشتى نجات! هر كس به آن ملحق شود ، نجات يابد و هر كس از آن برگردد، هلاك شود.

- دوستان حسين (ع) اهل بهشتند: از ابن عباس حديثى طولانى از پيغمبر(ص) در فضايل حسنين (عليهما السلام) روايت شده كه در پايان آن مى فرمايد: «خدايا تو مى دانى كه حسن و حسين در بهشتند، هر كس آنها را دوست دارد در بهشت است و هر كس آنها را دشمن بدارد، در آتش است».