شیداى شهادت
شهید محلاتى عاشق شهادت بود، او بارها مىگفت: « كمیته استقبال امام را من و آقاى دكتر مفتح و آقاى مطهرى تشكیل دادیم، آن دو شهید شدند من لیاقت شهادت نداشتم.»
اشاره
امام خمینی در رابطه با شیخ فضل الله محلاتی می فرمایند:
« حجت الاسلام حاج شیخ فضل اللّه محلاتى، شهید عزیزى را كه من و شما او را مىشناسیم، عمر خود را در راه انقلاب صرف كرد و باید گفت یكى از چهرههاى درخشان انقلاب بود و در این راه كه راه خداوند است تحمل سختىها نمود و رنجها كشید و با قامت استوار ایستادگى كرد.»
تولد
فضل اللّه محلاتى فرزند حاج غلامحسین در 18تیرماه سال 1309ه.ش در خانوادهاى كشاورز و مذهبى، دوستدار اهل بیت عصمت و طهارت علیهما لسلام در شهرستان محلات به دنیا آمد.
پدر و مادر با ایمان و پرهیزگارشهید محلاتی در حالى كه از نعمت حتی یک ذره سواد بىبهره بودند، هرگز حدس نمىزدند كه روزى فرزند برمند و شجاع آنها در سرنوشت انقلاب اسلامی ایران نقشی بزرگ ایفا كند، و در ساختن جامعه بزرگ اسلامی سهیم باشد.
و تا آنجا پیش برود كه اولین حج ابراهیمى و محمدى (ص)ایران اسلامى در سال 1358 هجری شمسی با مسؤولیت وى و همرزم بزرگوارش؛ حجت الاسلام انوارى برگزار شود و توفیق هدایت و نظارت مستقیم بر « سپاه پاسداران انقلاب اسلامى» نصیبش گردد.
اما تاریخ نشان داد كه « فضل خدا» و استعداد و سخت كوشى انسان مىتواند چنین معجزهاى را بوجود آورد.
شیداى شهادت
شهید محلاتى عاشق شهادت بود، او بارها مىگفت:
« كمیته استقبال امام را من و آقاى دكتر مفتح و آقاى مطهرى تشكیل دادیم، آن دو شهید شدند من لیاقت شهادت نداشتم.»
همسرش در این رابطه مىگوید:
« بعد از شهادت دكتر بهشتى و باهنر، نیز زیاد مىگفت: من سعادت شهادت ندارم، در مواقعى كه خانه بود، همیشه راه مىرفت و مىگفت: خانم شما مرا حلال كنید از سر تقصیرات من بگذرید و دعا كنید من به شهادت برسم.»
از سوی دیگر آشنایى شهید محلاتى با رزمندگان و جانبازان و شهیدان، این شعله را هر روز در نهاد او افروختهتر مىساخت.
او گاهى پیكرهاى پاك و در خون تپیده رزمندگان اسلام را مشاهده مىكرد كه این چنین براى دفاع از دین و مبارزه با استكبار، از زندان تن رها شده، به سوى حضرت حق مىشتابند، در حالى كه او راهنماى بعضى از آنها بوده، چگونه در شهادت نیز الگوى آنها نباشد.
عصر روز سه شنبه یك هفته قبل از شهادت در مراسم تشییع جنازه باشکوه گروهى از شهیدان شهر خون و قیام « قم» در صحن مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها با شور و التهاب زایدالوصفی چنین گفت:
« من رشك مىبرم به این شهدا كه چه آرام و پرطمطراق بسان مرغان بهشتى بال و پر گشودهاند و به سوى معبود محبوب در پروازند.»
آخرین پرواز
شهید فضل اللّه محلاتى روز پنج شنبه، یکم اسفند سال هزار سیصد و شصت و چهارقبل از حركت توسط آقاى اكرمى به فرودگاه تلفن كردند، هواپیما را نگهدارید، من حتما مىآیم حتى به ایشان مىگویند ظاهرا یك هواپیماى دیگر یك ساعت بعد پرواز مىكند، شما با آن بروید، ایشان مىگوید؛ من با همین هواپیما مىآیم.
نگینى پر بها از خاتم افتاد
به ابروى فضیلتها خم افتاد
« محلاتى» به دیدار خدا رفت
ز فقدانش به دل، كوه غم افتاد
شهادت مزد خدمتهاى او بود
به سان قطره در كام یم افتاد
خریدار دل و جانش خدا شد
نگاه گرم حق بر شبنم افتاد
محلاتى به حق « فضل خدا» بود
سپاه از سوگ او در ماتم افتاد.
در میان این یاران انقلاب هشت تن از نمایندگان مجلس شوراى اسلامى به نامهاى شهید ابوالقاسم رزاقى، شهید مهدى یعقوبى، شهید سیدابوالقاسم موسوى دامغانى، شهید غلامرضا سلطانى، شهید سید نورالدین رحیمى، شهید سید حسن شاهچراغى، شهید على معرفى زاده، شهید محمد كلانهاى و چند تن از قضات دادگسترى وجود داشتند.
در حالى كه با هواپیماى مسافربرى متعلق به شركت هوایى آسمان عازم اهواز بودند در نزدیكى شهر اهواز از سوى دو فروند از جنگندههاى متجاوز عراقى هدف حمله قرار گرفتند و در منطقه ویسى در بیست و پنج كیلومترى شمال اهواز با سقوط هواپیمایشان به شهادت رسیدند.
از آنجا كه این گروه عازم جبهههاى نبرد حق علیه باطل بودند و در جمع آنان تعداد زیادى از علما و روحانیون مبارز به درجه رفیع شهادت نایل آمدند، این روز به « روز روحانیت و دفاع مقدس» نامگذارى گردید. تا بدین وسیله همه ساله از مجاهدات خستگىناپذیر این پاسداران راستین اسلام و انقلاب قدردانى گردد.
وصیت نامه
شهید محلاتى، مرگ و جهان دیگر را همیشه در نظر داشت. چندین وصیتنامه نوشت، آخرین وصیت نامهاش را در مرداد ماه سال هزار سیصد و شصت و چهار، شش ماه قبل از شهادتش به رشته تحریر در آورده است و در آن خطاب به فرزندانش نوشته است: « سه چیز را اگر نداشته باشید، من از شما نمىگذرم، و از شما راضى نخواهم بود، اللّه، قرآن و امام».
شهید محلاتی آرزو داشت با لباس روحانى شهید و با همان لباس هم به خاك سپرده شود. بدین جهت در لحظات بحرانى و شرایط سخت هم لباس روحانىاش را به تن داشت و در آخر با همان لباس و قبایى نویى كه پوشیده بود، شهید گردید پیكرش طورى بود كه نمىشد غسلش داد و با همان لباس دفن شد و به آرزویش رسید.
قبر مطهرش در ایوان شرقى مسجد طباطبایى ورودى مسجد بالاسر حضرت معصومه سلام الله علیها قرار دارد و بر سنگ مرقدش كه به دیوار چسبیده، چنین نوشته است:
هو الحى القیّوم
حجةالاسلام حاج شیخ فضل اللّه محلاتى شهید عزیز را كه من و شما او را مىشناختیم عمر خود را در راه انقلاب صرف كرد و باید گفت یكى از چهرههاى درخشان انقلاب بود و در این راه كه راه خداوند است تحمل سختىها نمود و رنجها كشید و با قامت استوار ایستادگى كرد( امام خمینى) (ره)
منابع:
1- معراج شهادت.
2- کتاب پرواز در پرواز.
3- کتاب ستارگان حرم.
4- صحیفه نور.
تهیه وفرآوری: علی فریادرس گروه حوزه علمیه
