ستاره اخلاق
امام خمینی در رابطه با شیخ فضل الله محلاتی می فرمایند: شهید عزیز عمر خود را در راه انقلاب صرف کرد و باید گفت یکی از چهره های درخشان انقلاب بود.
اشاره
امام خمینی در رابطه با شیخ فضل الله محلاتی می فرمایند:
« حجت الاسلام حاج شیخ فضل اللّه محلاتى، شهید عزیزى را كه من و شما او را مىشناسیم، عمر خود را در راه انقلاب صرف كرد و باید گفت یكى از چهرههاى درخشان انقلاب بود و در این راه كه راه خداوند است تحمل سختىها نمود و رنجها كشید و با قامت استوار ایستادگى كرد.»
تولد
فضل اللّه محلاتى فرزند حاج غلامحسین در 18تیرماه سال 1309ه.ش در خانوادهاى كشاورز و مذهبى، دوستدار اهل بیت عصمت و طهارت علیهما لسلام در شهرستان محلات به دنیا آمد.
پدر و مادر با ایمان و پرهیزگارشهید محلاتی در حالى كه از نعمت حتی یک ذره سواد بىبهره بودند، هرگز حدس نمىزدند كه روزى فرزند برمند و شجاع آنها در سرنوشت انقلاب اسلامی ایران نقشی بزرگ ایفا كند، و در ساختن جامعه بزرگ اسلامی سهیم باشد و تا آنجا پیش برود كه اولین حج ابراهیمى و محمدى (ص)ایران اسلامى در سال 1358 هجری شمسی با مسؤولیت وى و همرزم بزرگوارش؛ حجت الاسلام انوارى برگزار شود و توفیق هدایت و نظارت مستقیم بر « سپاه پاسداران انقلاب اسلامى» نصیبش گردد.
اما تاریخ نشان داد كه « فضل خدا» و استعداد و سخت كوشى انسان مىتواند چنین معجزهاى را بوجود آورد.
ویژگی های اخلاقی
مرد عمل
شهید محلاتی تنها اهل سخن و سخنورى نبود، بلكه اهل عمل بود. گویا این كلام خداوند متعال را همیشه در خاطر داشت كه: « یا ایّها الّذین آمنوا لم تقولون ما لا تفعلون كبر مقتا عنداللّه ان تقولوا ما لا تفعلون»؛ اى كسانى كه ایمان آوردهاید، چرا آنچه را عمل نمىكنید به زبان مىگویید، اینكه سخنى بگویید و در عمل خلاف آن را عمل كنید، خدا را به خشم و غضب در مىآورد.
بدین سبب او سعى مىكرد اول عمل كند بعد سخن بگوید و با چنین باوری بود كه در همه صحنههاى سخت مبارزات در زمان طاغوت و هنگام پیروزى و بعد از آن حاضر بود.
شب زنده داری
با این حال، آنگونه نبود كه زندگى مبارزاتیش او را از عبادات و شب زنده دارى و ارتباط با معبود و راز و نیاز با او باز دارد، بلكه مىتوان گفت، استقامت و پایداریش در راه انقلاب و تحمل سختىها و مشكلات نیز در سایه همان راز و نیازها و شبزندهداریها بود.
حجت الاسلام رسولى محلاتى مىگوید:
« در سفرهایى كه با هم مىرفتیم، حالات عجیبى در ایشان دیده بودم، گاهى در نماز شب چنان گریه مىكرد كه نمىشد جلویش را بگیرى، وقتى در قم بودیم، از برنامههاى طلبهها یكى حضور در نماز جماعت بود، شهید محلاتى از طلبههایى بود كه نماز جماعتش ترك نمىشد.»
خوشرفتارى
همسر شهید محلاتی مىگوید: « متواضع بود و خوش برخورد، گاهى اوقات مىگفتم فلان شخص مجاهد است ؛ یا منافق است، مىگفت: پس من باید احترام بیشترى به او بگذارم تا جذب اسلام شود.»
حاج احمد فرزند شهید مىگوید: « با اتوبوس مىرفتیم مشهد، راننده نوار موسیقى گذاشته بود. پدرم از جایش بلند شد، رفت پیش راننده، خیلى آرام و محترمانه خواست كه خاموش كند، راننده توجهى نكرد، بىادبى هم كرد.
هنگام ظهر، اتوبوس براى ناهار در جایى نگه داشت، همراهمان ناهار داشتیم پدرم رفت و با اصرار راننده را آورد و با هم غدا خوردیم، ادب و متانت پدرم، احترامى كه به راننده گذاشته بود، چنان او را تحت تأثیر قرار داد كه از بابت كارش پشت سر هم عذرخواهى مىكرد. بعدها هم ارتباطش با پدرم برقرار ماند، و پدر كمكهاى زیادى به او كرد. »
آیت اللّه مهدوى كنى مىگوید: « شهید محلاتى هیچ وقت قهر نمىكرد، چون احساس وظیفه مىكرد. و مىدانست كه باید كار كند، بعد از انقلاب حوادث زیادى اتفاق افتاد و در این حوادث، به شهید محلاتى هم بىمهرى زیادى شد. اگر او آدمى معمولى بود، خیلى زود كنار مىنشست و به اصطلاح قهر مىكرد».
ساده زیستى
حجت الاسلام رازینى مىگوید:
« ساده زندگى مىكرد، در وضع زندگىاش تغییرى ندیدیم، قل از انقلاب یك خانه از خودش داشت كه این اواخر بعد از شهادتش، تعمیر شد، منزلشان تا آخر همان بود. وسیله نقلیهشان همان بود كه از طرف سپاه یا نهادهاى دیگر در اختیارشان مىگذاشتند. سرمایهاى یا اندوخته شخصى در جایى نداشت.»
منابع :
1- معراج شهادت.
2- کتاب پرواز در پرواز.
3- کتاب ستارگان حرم.
4- صحیفه نور.
تهیه وفرآوری: علی فریادرس -گروه حوزه علمیه
