اگر مبارزی نیست، پس، تسلیم شوید!

مقدمه:

می دانیم که شروع روز دانش آموزان با یک برنامه صبحگاهی مناسب علاوه بر پرورش روح معنوی دانش آموزان، در بالا بردن سطح آموزشی آن ها از لحاظ یادگیری تاثیرگذار است.

به عنوان مثال اگر معلم پرورشی مدرسه بتواند هر هفته یک کلاس را برای برگزاری برنامه های صبحگاه مدرسه انتخاب و هدایت نماید:

اول: تمام دانش آموزان طبق استعداد خود در امور و انجام برنامه ها مشارکت می نمایند.

دوم: طبق ایام اله برای پیدا کردن مطالب مناسب روز اجرای برنامه به دنبال مطالبی از قبیل شعر، مقاله، طنز و غیره هستند.

سوم: مراسم آغازین مدرسه از یکنواخت بودن و احیاناً خسته کننده بودن به پویایی و سرشار بودن تبدیل می شود.

یکی از کارهایی که در اکثر مدارس کشور عزیزمان انجام می شود، خواندن آیاتی از قرآن مجید می باشد، در این زمینه چنان چه دانش آموزان بتوانند علاوه بر شنیدن آیات، با مفاهیم متعالی این معجزه الهی آشنا شوند، بی شک به هدف والای نزول وحی رهنمون گشته ایم.

در این راستا، مرکز یادگیری جهت غنی سازی برنامه های صبحگاه مدارس، به بررسی و تفسیر برخی از آیات قرآن پرداخته است. در این قسمت سعی شده، تفسیر به زبان ساده و قابل درک برای دانش آموزان ارایه گردد.

در این مقاله آیات سوره نحل، مورد بررسی قرار می گیرد...

آیات 87 تا 96 سوره ی بنی اسرائیل از صفحه ی 291، مربوطه توسط یکی از دانش آموزان قرائت شود.

شما می توانید برای شنیدن فایل صوتی آیات این صفحه کلیک نمایید.

جهت دریافت فایل صوتی آیات فوق، کلیک کنید.

از ده آیه 87 تا 96 سوره اِسرا از صفحه 291 ، خداوند، بعد از اشاره به فضل و رحمت بی كرانش بر پیامبر(ص)، در آیه دوم این صفحه، با صراحت، از اعجاز قرآن سخن می گوید.

آیه 88 می فرماید: ای پیامبر، «بگو: اگر همه انس و جن جمع شده و پشت به پشت هم بدهند وكمك كار یكدیگر بشوند و بخواهند كتاب و قانونی جامع و كامل، از ابعاد مختلف، همانند این قرآن بیاورند، نخواهند توانست!»

درحقیقت، قرآن، در این آیه تحدّی نموده و مبارز می طلبد. تحدّی و مبارزطلبی، مختصّ پیامبر ما(ص) نیست. هر پیامبر راستینی، باید پس ازآوردن معجزه اش، یعنی انجام كاری غیر عادی كه دیگران از انجام آن عاجز باشند، اعلان عمومی كرده و از اهل فنّ مربوط به آن معجزه خارق العاده اش مبارز بطلبد و بگوید: من، از جانب خدا مبعوث به رسالتم و این كار خارق العاده كه انجام می دهم،آیت و نشانه صدق رسالت من است. حال، هركه می تواند همانند معجزه من بیاورد، بسم الله. وگرنه، تسلیم رسالت من باشید تا به سعادت ابدی نائل گردید.

البتّه، معجزات انبیای دیگر(ع) خودشان زبان نداشته اندكه مردم را دعوت به مقابله كنند. بلكه پیامبركنارش بوده و مردم را دعوت می كرده است. حضرت موسی(ع)كنار عصا بوده و می گفته: هركه می خواهد، بیاید با من مقابله به مثل كند. خودِ عصا زبان دعوت نداشته است. یا حضرت مسیح(ع) هم حتّی سخن گفتن درگهواره اش كه امر خارق العاده ای بوده، ولی تحدّی و دعوت به مقابله نمی كرده است.

امّا قرآن، خودش معجزه گویا و زبان دار است و بر خِلاف معجزات پیامبران گذشته(ع)، حتّی هم اكنون نیز ندای تحدّی قرآن، در این دنیای علم و دانش بلند است و مبارز می طلبد و دعوت به مقابله به مثل می نماید و عَلَی الدّوام، صبح و ظهر و شام، این ندای قرآن است كه به وسیله رسانه های عمومی ممالك اسلامی، با صدای رسا و محكم، در همه جای عالَم طنین انداز می باشد و با بیانی قاطع و جذّاب، خودش را به همه عالم عرضه می كند و تمام جهان علم و فرهنگ و تمدّن بشر را از مشرق و مغرب، به مبارزه دعوت می كند و می فرماید: از جنّیان نیز اگر می توانید،كمك بگیرید و فكر به فكر هم بدهید و به میدان من بیاید. اكنون،آورنده من كنار من نیست، ولی من، شاهد نبوّت آورنده ام هستم.

و لذا هرچه زمان جلوتر می رود وكاروان علم بشر مجهّزتر می شود، زبان قرآن، بازتر وگویاتر می گردد و از حقایق علمی مستور و پنهان از بشر، پیشاپیش خبر می دهد.كه فرموده اند: همان گونه كه خورشید و ماه، همه جا و همیشه هستند و بر همه جا می تابند و همه هم به آنها محتاجند، قرآن نیز همیشه و همه جا هست و بر همه افكار می تابد وآنها را روشن می سازد و همه هم به او محتاجند.

البتّه، قرآن، در این آیه 88 ، تحدّی به مثل مجموعه قرآن فرموده است. امّا در آیه ای دیگر، تنزّل و مماشات در مبارزه كرده و می فرماید: به اندازه ده سوره، مانندآن بیاورید. و در جایی دیگر، باز هم تنزّل كرده و می فرماید: اگر می توانید، به اندازه تنهایك سوره بیاورید. یعنی، ای دانشمندان، ای متفكّران، ای مبتكران و ای مخترعان، شما كه این همه سخنوران و قلم به دستان زبردست، از هر صنف و طبقه ای دارید، دست به كار بشوید و فقط سه جمله كوتاه، همچون سوره كوثرِ قرآن، از حیث فَصاحت و بَلاغت و دیگرجهات لفظی و معنوی، با تشخیص اهل فن بیاورید.

عربِ زمان جاهلی، اگرچه، فاقد همه كمالات بوده، ولی در فنّ سخنوری و سخن آرایی و قصیده سُرایی، برجستگی ممتازی داشته است. در بازار عُكاظ مكه، هر سال، مجمعی از فُصَحای عرب تشكیل می شد و میدان مسابقه و رقابت در فنّ سخن گرم می شد و با هم به مُفاخره و مُباهات در سروده های خود می پرداختند.

حال، در میان این اعراب كه زبان عربی، زبان مادری شان بوده و در میانشان، خطبا و شعرا و سخنوران زبردست و قهّار، فراوان بوده و دشمنیِ سرسختی هم با پیامبراكرم (ص) داشته اند و از طرق مختلف می كوشیده اندكه او را بكوبند و صدایش را خاموش كنند، بهترین و ساده ترین راه، همین بودكه سخنی نظیر سخن او بیاورند و بساطش را برچینند. امّا نتوانستند و در میدان مبارزه با او شكست خوردند.

از چهارده قرن پیش تا امروز نیز نتوانسته اند با تمام مبارزات خصمانه ای كه با آورنده آن داشته اند، هیچ كاری از پیش ببرند. امروز هم نمی توانند و فردا هم نخواهند توانست!! وگرنه، بهترین راه برای در هم كوبیدن اسلام،آوردن كتابی است همانند قرآن كه درآن صورت، بساطش برچیده می شود و صدایش خاموش می گردد وكار، به بحث و جدل و این همه جنگ و دعواهای پررنج و پرخرج توأم با جنایت های هولناك از سوی دشمنان اسلام كه اكنون شاهدیم، نمی رسد.

مرکز یادگیری سایت تبیان

تهیه: علی هندی - ویراستار: سید علی مرتضوی