سوره های شیطان کوب قرآن

قوارع جمعِ قارعه از مادة «قرع» به معنای كوبیدن و كوفتن است و به كوبه و تازیانه «مِقَرعَهَ» و كوبنده را «قارع» گویند. و از آن جهت قیامت را «قارعهَ» گویند كه؛ با گرفتاری هایش جهان و مردم را می كوبد.[1]

از این رو تعدادی از سور و آیات قرآن (سورة معذوتین، سورة یاسین، آیه الكرسی، آیات آخر سورة بقره) كوبندگان نامیده شده اند؛ چرا كه خواننده این سور و آیات با تمسك به این آیات و سور در پناه و حمایت خداوند متعال قرار می گیرند و شیطان به واسطه این آیات وسور كوبیده و از بین می رود.[2]

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:

1 ـ دكتر سید محمد باقر حجتی، پژوهشی در تاریخ قرآن (قم، دفتر نشر و فرهنگ اسلامی، 1378) ص 106.

2 ـ بهاءالدین خرمشاهی، دانشنامة قرآن، (تهران، دوستان (و) ناهید، 1377) ج 2، ص 1778.

3 - احمد سیّاح، فرهنگ بزرگ جامع نوین (سیاح) (تهران، اسلام، چ 16، 1371) ج 2، ص 1300.

4 ـ شیخ طبرسی. تفسیر مجمع البیان، ترجمة دكتر احمد بهشتی، (تهران، انتشارات فراهانی، 1352 هـ. .ق)، ج 13، ص 66.

پی نوشتها :

[1]. ابن منظور، لسان العرب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1408 هـ .ق، ج 11، ماده قرع.

[2]. جلال الدین عبدالرحمن سیوطی، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمة سید مهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، 1363، ج 1، ص200.

تنظیم برای تبیان: شکوری