موشک سجیل در زیر بال جنگنده f14 ایرانی

از بدو انقلاب با توجه به نبود پشتیبانی برای تسلیحات موجود در ارتش از سوی سازنده آن، تلاشهایی برای نگهداری این تسلیحات انجام شد، با این وجود طولانی شدن جنگ و شرایط سخت خرید سلاح از کشورهای تولید کننده، مسئولان را بر آن داشت تا به مجموعه فعالیت هایی برای تولید سلاح در داخل دست زنند، این پروژه ها در زمینه های مختلفی انجام شد ، در این بحث به بررسی یکی از  این طرح ها می پردازیم.

پروژه سجیل یا قوش آسمان:

موشک AIM-54 Phoenix بعنوان سلاح اصلی جنگنده F-14 Tomcat موشکی است توانمند و دوربرد که نگهداری آن بسیار سخت است و هنگامی که به پایان عمر عملیاتی خود رسید تنها سازنده آن می تواند بوسیله جایگزینی قطعات آنها را برای یک دوره مجدد آماده استفاده نماید، این شرایط کارشناسان ایرانی را بر آن داشت که به فکر موشک هوا به هوای جدیدی برای اف-14 بیفتند، در این موقعیت تنها گزینه ای که انتخاب مناسب می نمود موشک MIM-23 Hawk بود، هاوک یک موشک زمین به هوا با بردی حدود 60 کیلومتر است که در طول جنگ نیز بخوبی بر علیه جنگنده های عراقی بکار گرفته شد، اما نصب این موشک روی اف-14 امری بود که در ابتدا غیر علمی و غیر عملی به نظر می رسید، با این وجود با پیگیری متخصصان ایرانی این پروژه در همان سالهای جنگ با موفقیت به پایان رسید و پس از جنگ با بهسازی های انجام شده روی این موشک ها در نهایت در سال 1385 با کد *AIM-23 SkyHawk (قوش آسمان) یا سجیل بعنوان موشک اصلی جنگنده های اف-14 ایران شناخته شدند، گفته می شود برد موشک هاوک در شرایط پرتاب از هواپیمای جنگنده تا بیش از 80 کیلومتر افزایش می یابد.

* در مورد موشک های ساخت ناتو موشک های هوا به هوا با کد AIM و موشک های زمین به هوا با کد MIM شناخته می شوند.

منبع:sky fire