عدل الهی و عذاب دیوانگان
از دنیا رفتن دیوانگان در بلایای طبیعی، پایان زندگی و مرگ طبیعی آنان بوده و هیچ ظلمی در حق آنان نیست.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1397/01/18
در فضای مجازی شبه شده که: چرا خداوند هنگام عذاب اقوام گناه کار، دیوانگان را نیز عذاب میکند؟ دیوانگان که تکلیف ندارند؟
در پاسخ به این شبه ابتدا باید گفت: بر اساس ادله عقلانی و مبانی آموزههای وحیانی، خداوند در حق کسی کوچکترین ظلمی روا نمیدارد. چنانکه قرآن کریم نیز تاکید دارد: «إِنَّ اللَّهَ لا یَظْلِمُ مِثْقالَ ذَرَّةٍ [ نساء، 40] همانا خداوند به اندازه مثقال ذره ای ظلم نمی کند» به همین دلیل اگر فردی در حال دیوانگی با هر اتفاق و حادثهای از دنیا برود، در سایه عدالت الهی قرار گرفته و حقی از او ضایع نخواهد شد. چنانکه در روایتی از پیامبر اسلام (صلیاللهعلیهوآله) آمده که شخص دیوانه، تا آن زمان که مشاعرش را به دست نیاورد، از هر تکلیفی معاف خواهد بود [1] و طبیعتا، بدون آزمون وارد بهشت خواهد شد.
درباره مرگ دیوانگان در بلاهای عمومی؛ نظیر عذاب قوم ثمود و دیگر اقوام، باید در نظر داشت که در این حوادث، دیوانگان هر چند با افراد مکلف از نظر نتیجه(یعنی هلاکت، نابودی و مردن) شریک هستند، اما از نظر عنوان فرق دارند. در مورد آنان نمیتوان عنوان عذاب را به کار برد و به عبارت دیگر، این حوادث سهمگین برای آنها نوعی مرگ طبیعی بوده است؛ زیرا شرایط تکلیف را نداشتهاند؛ چرا که بالاخره یک روزی باید بمیرند و این دنیای فانی را ترک کنند.
ممکن است این پرسش مطرح شود که در هر صورت آنها نابود شده و از بین میروند؛ چرا خداوند بقا و حق حیات را از آنها میگیرد؟ آیا این با عدالت خداوند سازگار است؟!
در پاسخ میتوان گفت بقا و حیات، هدیهای از سوی خداوند است و کسی حقی بر خداوند ندارد؛ بنابراین گرفتن حیات از یک فرد را نمیتوان ظلم در حق او به شمار آورد. همه انسانهای روی زمین باید یک روزی بمیرند و دنیای فانی را ترک گفته و به سرای باقی بشتابند؛ دیوانگان نیز از این قاعده مستثنا نیستند و آنان نیز یک روزی باید بمیرند، پس مرگ در حق آنان هرگز ظلم و ستمی نیست، یک روز به دنیا آمدهاند و یک روزی هم باید بروند، روز مرگ را نیز خداوند متعال تقدیر میکند، حال تقدیر شده که در زلزله ای که رخ داده یا دیگر بلایای طبیعی از دنیا برود، این چه ظلمی محسوب میشود؟!
در نتیجه: از دنیا رفتن دیوانگان در بلایای طبیعی، پایان زندگی و مرگ طبیعی آنان بوده و هیچ ظلمی در حق آنان نیست.
پینوشت:
[1].حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعة، ج 28، ص 23، ح 34121، مؤسسة آل البیت، قم، 1409 هـ ق.
منبع : رهروان ولایت